Jak wychować dziecko: stało się to trudnym problemem, ponieważ wydaje się, że coraz więcej ludzi chce się angażować w proces wychowywania. Z drugiej strony, chociaż nigdy nie było podręcznika wyjaśniającego, jak być dobrym rodzicem, istnieją ogólne kryteria wychowywania dzieci. Jednym z nich jest autorytet, który rodzice powinni ćwiczyć. Chociaż koncepcja ta przez lata ulegała zmianom, nigdy całkowicie nie zanikła.
Wcześniej rodzice korzystali z e swoich uprawnień w określony sposób i zazwyczaj dziecko było posłuszne. Wiedzieli, że powinni po prostu tak postępować i już. Miało to związek z autorytetem, który dziecko szanowało, bo bało się konsekwencji. Aby sprawić, by dziecko było posłuszne rodzice posługiwał się strategiami, które wahały się od gróźb do klapsów. Kara była podstawą tego typu wychowywania dzieci. Rodzice mieli autorytet.
“Jedynym prawem autorytetu jest miłość”.
Dzisiaj wydaje się, że jest całkiem odwrotnie. Narzekania dotyczące widocznego braku władzy rodziców ciągle narastają. Wiele dzieci nie widzi w rodzicach autorytetu i nie obawia się żadnych kar z ich strony. Dotarliśmy nawet do punktu, w którym rodzice są źle traktowani, a dzieci są dyktatorami.
Autorytet w procesie wychowywania dzieci
W utrzymywaniu autorytetu i wyznaczaniu granic arbitralności ważną rolę odgrywają zasady. Ograniczenia są tym, co daje człowiekowi poczucie stabilności. To rodzice, lub dorośli odpowiedzialni za dziecko, powinni sprawić, że dzieci będą przestrzegać zasad. Wielu z nich zaniedbuje ten aspekt. Ustawianie limitów wymaga dużo wysiłku.
Dzieci bywają kapryśne. Dlatego ważne jest, aby zrozumiały, że nie mogą zrobić lub mieć wszystkiego, czego tylko zapragną. Powinny rozumieć, że na różne rzeczy trzeba zasłużyć, a wiele razy, pomimo podjętego wysiłku, i tak nie dostaniesz tego, czego chcesz.
Gdy dziecko jest małe, należy je nauczyć posłuszeństwa , ponieważ ono jest dzieckiem, a dorosły jest za nie odpowiedzialny. Dlatego powinno przestrzegać tego, co mu się mówi, bez żadnych wyjaśnień.
Ze starszymi dziećmi można niektóre sprawy przedyskutować. Przeanalizuj przyczyny dla których wprowadzasz dane zasady, ale również spraw, by dziecko zrozumiało, że nie podlegają one negocjacji. Rodzina powinna maszerować według rytmu ustalonego przez rodziców, bo to oni są odpowiedzialni za wszystkie działania. Jeśli dziecko chce to coś zrobić inaczej, najpierw musi stać się dorosłym i posiąść umiejętność zadbania o samego siebie.
Ustanowienie i utrzymanie autorytetu może wywołać wiele konfliktów. Dzieci to osoby, które nie rozwinęły swoich umiejętności osądu sytuacji. Dlatego ograniczenia budzą w nich frustrację i mogą doprowadzić do wybuchów złości. Niektórzy rodzice, wyczerpani walkami prowadzonymi w innych dziedzinach swojego życia, poddają się tym wybuchom. Właśnie tego nie należy robić, ponieważ staranie się o odzyskanie straconej raz władzy jest znacznie trudniejsze niż jej utrzymanie w pierwszej kolejności.
Ekstremalna tolerancja i jej poważne skutki
Brak autorytetu może pozostawić negatywny ślad w życiu każdego człowieka. Po pierwsze, może prowadzić do niepokoju i niepewności. Kiedy rodzice nie ustalają granic lub nie przestrzegają granic, dziecko może czuć się tak, jakby chodziło po niestabilnym gruncie. Nie ma punktu odniesienia, którego mogłoby się chwycić, chociażby nawet w celu jego skrytykowania.
Choć niektórzy rodzice mają jak najlepsze intencje, nie ma wątpliwości, że ekstremalna tolerancja jest błędną drogą. Zapewniają dzieciom rozrywki i przyjemności, aby nie musiały znosić takich trudów jak oni. Nie mają obowiązków. Mogą robić to, co chcą, bazując na błędnym pojęciu wolności. Z takiego braku autorytetu wyrastają dzieci, które są roszczeniowe, leniwe i pełne uprzedzeń.
W tym wszystkim jest to, że gdy dorosną, brakuje im narzędzi niezbędnych do stawienia czoła rzeczywistości, która jest pełna ograniczeń i niemożliwych do osiągnięcia rzeczy.
Z pewnością nie będą miały siły potrzebnej do rozwiązywania poważnych problemów życiowych. Często będą czuły się sfrustrowane, gdy coś nie pójdzie po ich myśli i nie będą wiedziały, jak sobie z tym poradzić.
Czułość i poczucie bliskości oznacza utrzymanie autorytetu
Sprawowanie władzy bez czułości i poczucia bliskości jest bardziej tyranią niż nauczaniem. Ojciec lub matka, którzy wkraczają w życie swoich dzieci tylko po to aby rozkazywać lub żądać czegoś wzbudza wiele mieszanych uczuć. W takim przypadku jest to tylko egzekwowanie władzy, której mają się podporządkować, a nie kreowania autorytetu w celach nauczenia czegoś.
Bardzo ważne jest, aby rodzice spędzali czas z dziećmi. Rozmawiali, bawili się z nimi, poznali je i sami dali się poznać. Mówiąc w skrócie, tworzyli z nimi silne więzi. Kiedy dziecko poczuje, że rodzice je kochają, będzie też chętniej respektować ich autorytet. Zrozumie, że nie robią tego dla własnego widzimisię, ale że jest to raczej trening, który ma zapewnić mu lepsze życie w przyszłości.
Dzieci, które dorastają bez rodziców i bez autorytetów, będą się zachowywać stosownie do okoliczności. Będą myślały, że zawsze mają rację.
Możliwe też, że będą próbować wykorzystywać innych do osiągnięcia swoich celów. Nie będą ponosić za nic odpowiedzialności ani mierzyć się z problemami. Będą pozbawione pewności siebie i sądzić, że za pieniądze można mieć wszystko. W najgorszych przypadkach próbować rzeczy niedozwolonych, a czasem pozwolą by przejęły całkowicie kontrole nad ich życiem.