Aromakologia: o co chodzi z tymi zapachami?

Aromakologia to nauka, która bada związek między zapachami i reakcjami, które wywołują u ludzi. Aromakologia koncentruje się na wpływie różnych zapachów u ludzi, w tym na zmiany emocjonalne, które powodują.

Musimy odróżnić aromakologię od aromaterapii. Aromaterapia koncentruje się na użyciu olejków eterycznych do zapobiegania i leczenia chorób. Jednak aromakologia skupia się na psychologicznych zaletach aromatów.

“Zapach to poczucie pamięci i pożądania”.

-Jean-Jacques Rousseau-

W rzeczywistości, aromaterapia opiera się na fizycznym wykorzystaniu naturalnych aromatów poprzez zastosowanie masaży lub ich spożywanie. Natomiast aromakologia wykorzystuje syntetyczne zapachy i perfumy wraz z olejkami eterycznymi. Zasadniczo aromakologia bada również reakcje naszego systemu nerwowego, gdy jesteśmy wystawieni na działanie różnych aromatów.

Aromakologia narodziła się w Japonii na początku XX wieku. Naukowcy zaczęli studiować, analizować, a nawet izolować aktywne zasady naturalnych aromatów roślin. W latach 70. stworzono termin “aromakologia”, aby oddzielić go od aromaterapii. Od tego momentu zaczęła nabierać kształtu jako gałąź, która skupia się na badaniu, w jaki sposób aromaty wpływają na nasz nastrój, a co za tym idzie na nasze zachowanie.

Jak działa aromakologia?

Wiele osób badało nasz zmysł węchu przez ostatnie dwie dekady. Tak więc, kilka eksperymentów ujawniło odczucia, które powodują różne aromaty, a także reakcje, które wytwarzają. W związku z tym wiele badań, które eksperci aromakologii przeprowadzili, koncentruje się na sposobie, w jaki układ limbiczny przetwarza różne zapachy.

“Nic nie przywraca życia zapomnianej pamięci, tak jak zapach.”

– Christopher Poindexter-

Wiemy już, że emocje są generowane w układzie limbicznym, wraz z pewnymi instynktownymi zachowaniami, takimi jak głód, pragnienie i uczucie sytości. Układ limbiczny aktywuje instynkty, którymi zajmuje się podwzgórze.

Układ limbiczny odgrywa fundamentalną rolę w naszym przetrwaniu. Nie podlega naszej woli, a jego reakcja może być bardzo intensywna w zależności od bodźców. Można bezpiecznie powiedzieć, że układ limbiczny odgrywa podstawową rolę w aromakologii.

Aromaty podróżują małymi cząstkami, które wchodzą do naszego ciała przez nasze nozdrza. Nasz nos jest zaprojektowany do analizy części tego napływającego powietrza. Komórki receptora węchowego, znajdujące się w małżowinach nosowych, wychwytują skład chemiczny różnych aromatów.

W związku z tym, komórki receptorów węchowych, dzięki ponad 1000 białkom receptora węchowego, które przechowują w swoich rzęskach, są w stanie przekształcać informację chemiczną aromatów w impulsy elektryczne. Informacje te są transportowane do mózgu, gdzie są analizowane, przechowywane, a następnie dostarczane do układu limbicznego w celu przetworzenia.

Dziś wiemy, że zapachy mogą zmienić nasz nastrój i wpłynąć między innymi na apetyt, koncentrację uwagi i pamięć.

Aromakologia i pamięć węchowa

Psychologiczna stymulacja powodowana przez aromaty składa się z dwóch dobrze zróżnicowanych procesów:

Podstawowy proces

Wynika on z bezpośredniej reakcji naszej psychiki na dany aromat. Nie zależy od niczego innego niż od zapachu lub woni. Przykładami tego pierwotnego bodźca są aromaty lub pokarmy, które “rozbudzają” nasze pożądanie seksualne.

Drugorzędny proces lub pamięć węchowa

Drugorzędny proces wywodzi się z reakcji na zapach opartej na pamięci węchowej, która odnosi się do natychmiastowego rozpoznania aromatu, ponieważ jest on już przechowywany w naszej pamięci. Możemy połączyć ten aromat z zestawem doznań lub możemy zapamiętywać miejsca, ludzi lub uczucia. Dodatkowo, nasza pamięć węchowa jest w stanie reaktywować wszystkie odczucia, które znajdują się w kodach zapachowych w naszym mózgu.

Przykład tego drugorzędnego procesu polega na tym, że nagle wyczuwamy zapach, który sprawia, że ​​pamiętamy bardzo żywo wspomnienia z dzieciństwa (obrazy, dźwięki, uczucia lub emocje).

“Gdyby tylko mógł istnieć wynalazek, który zatrzymałby pamięć, tak jak zapach. I nigdy by nie wyblakł i nigdy by się nie zestarzał. A potem, gdyby ktoś tego chciał, można odkorkować butelkę, a to by było jak przeżycie tej chwili jeszcze raz.”

– Daphne du Maurier-