Koncepcja mowy wewnętrznej Wygotskiego — na czym polega?

Filozofowie zawsze interesowali się językiem wewnętrznym. Jeden z najbardziej znanych autorów w zachodniej psychologii studiował ten temat. Był nim Lew Wygotski. Jego myślenie całkowicie zmieniło koncepcję ludzkiej psychiki. W tym celu skupił się na języku. Położył nacisk na rozwój emocji oraz systemowe rozumienie psychiki. Koncepcja mowy wewnętrznej Wygotskiego była jedną z jego najsłynniejszych teorii.

Wygotski był autorem wysoce intelektualnym. Oprócz przedstawienia swoich propozycji chciał omówić ich implikacje. W rzeczywistości Wygotski odbył wiele debat z Jeanem Piagetem. Najbardziej znana jest ich dyskusja na temat mowy egocentrycznej. W tym artykule przyjrzymy się temu czym jest koncepcja mowy wewnętrznej Wygotskiego.

Koncepcja mowy wewnętrznej Wygotskiego

Wygotski twierdzi, że mowa wewnętrzna opiera się na istnieniu trzech różnych sposobów mówienia. Pierwsza to mowa zewnętrzna lub społeczna. Kolejnym jest mowa egocentryczna. Ostatnim natomiast mowa wewnętrzna.

Feigenbaum odnosi się do teorii Wygotskiego w następujący sposób:

„Wygotski postrzegał mowę prywatną jako łącznik między wczesną społecznie komunikatywną mową a dojrzałą mową wewnętrzną. Mowa społeczna to mowa wokalizowana skierowana i intelektualnie dostosowana do innych, a mowa wewnętrzna to mowa subwokalizowana skierowana i dostosowana do siebie, podczas gdy mowa prywatna jest mową wokalizowaną i dostosowane do siebie. Tak więc mowa prywatna nie jest ani komunikacją społeczną, ani milczącą myślą, ale myślą wokalizowaną”.

Wydaje się, że dla Wygotskiego mowa wewnętrzna jest doświadczeniem cichego mówienia do siebie. To język bez dźwięku, subwokalizowany rodzaj mowy. Lub, jak twierdził w swojej ostatniej pracy, udźwiękowioną myślą.

Wewnętrzna mowa Wygotskiego

Koncepcja mowy wewnętrznej Wygotskiego posiada specjalne sformułowanie ze względu na jej psychologiczną naturę. Twierdzi, że jest to wyjątkowa forma aktywności werbalnej o własnych cechach. Utrzymuje jednak złożoną relację z innymi formami aktywności werbalnej.

Wygotski twierdzi, że istnieje różnica między mówieniem do siebie a rozmawianiem z innymi. Do mówienia do siebie używasz mowy wewnętrznej. Używasz jednak mowy zewnętrznej, aby rozmawiać z innymi. Ponadto radykalne i fundamentalne różnice między tymi dwoma rodzajami mowy oznaczają, że są one również strukturalnie różne.

Jednak to nie tylko kwestia wokalizacji. Dla Wygotskiego obecność lub brak wokalizacji nie ma znaczenia dla szczególnej psychologicznej natury mowy wewnętrznej.

Mowa wewnętrzna poprzedza mowę zewnętrzną. Co więcej, mowa wewnętrzna jest całkowitym przeciwieństwem tej drugiej. Wygotski twierdzi, że mowa zewnętrzna zamienia myśli w słowa. Z drugiej strony mowa wewnętrzna pochodzi z zewnątrz i kieruje się do wewnątrz. W efekcie mowa wewnętrzna jest rodzajem przekształcania języka w myśl.

Wyrazisty wymiar

Wyrazisty wymiar języka przejawia się w Twojej mowie wewnętrznej. Jednak koncepcja mowy wewnętrznej Wygotskiego zakłada, że jesteś zarówno nadawcą, jak i odbiorcą wiadomości. Tak więc przybiera ona formę monologu.

Wygotski sugeruje, że mowa wewnętrzna jest bardziej obciążona znaczeniem. Innymi słowy, usuwa wszystkie aspekty świadomości, które są związane z wyrażaną ideą. Co więcej, mowa wewnętrzna nie ma cech dialogu. W rzeczywistości jest to bardziej holistyczna koncepcja. Jak wspomnieliśmy powyżej, w mowie wewnętrznej jesteś zarówno nadawcą, jak i odbiorcą wiadomości.

Oznacza to, że masz tendencję do eliminowania tematu w zdaniu. Pozostają tylko predykaty. To dlatego, że już wiesz, jaki jest temat. W konsekwencji ich wypowiadanie staje się niepotrzebne.

Tak więc koncepcja mowy wewnętrznej Wygotskiego zakłada, że mowa wewnętrzna jest monologiczna. Co więcej, twój ekspresyjny wymiar mowy wewnętrznej jest manifestacją twoich najgłębszych stanów świadomości. Wygotski twierdzi, że mowa wewnętrzna występuje z powodu interfunkcjonalnego związku między myślą a językiem. Większość twoich myśli nabiera kształtu dzięki tej szczególnej relacji. Staje się ona kluczowym elementem mowy wewnętrznej.