Empatia i onkologia rzadko kiedy idą ze sobą w parze. A szkoda. Empatyczni onkolodzy są kluczem do całościowej opieki ukierunkowanej na pacjenta. Istnieją ważne elementy, które mogą pomóc pacjentowi zmierzyć się z rzeczywistością jego choroby, a także różnymi sposobami leczenia, jakie muszą otrzymać. Niektóre z nich to łatwy dostęp do pracowników służby zdrowia, zrozumienie i odpowiednie ukierunkowanie społeczno-emocjonalne.
Zdiagnozowanie raka może być druzgoczące. Jednak dla pacjentów ważne jest, aby pamiętać, że rak nadal jest jedynie chorobą; to nie jest koniec. Zamiast tego jest to początek długiej podróży. To początek czegoś, co będzie wymagało od pacjentów, ich rodzin i opiekunów, aby dali z siebie wszystko, co najlepsze. Aby wspomóc ten proces, empatia i onkologia powinny się uzupełniać.
“Kiedy już walczyłeś z rakiem, wszystko inne wydaje się całkiem proste.”
-David H. Koch-
Ta podróż zakłada dwie rzeczy: radzenie sobie z terapią i stosowanie psychologicznych i emocjonalnych strategii w radzeniu sobie z trudną codzienną rzeczywistością. W trakcie tego procesu związek między pacjentem a służbą zdrowia jest niezbędny i powinien być priorytetem. Pacjenci potrzebują swoich lekarzy, aby mogli zrobić wszystko, co w ich mocy.
Jeśli chodzi o onkologię, empatia jest niezwykle ważna. Jest to silna więź łącząca pracownika służby zdrowia z pacjentem. Jeśli lekarze nie mają empatii, będą traktować swoich pacjentów chłodno, jak statystyki. Nie trzeba dodawać, że te postawy i zachowania mogą bardzo negatywnie wpłynąć na pacjentów. W końcu są oni uwięzieni w tej sytuacji.
Empatia i onkologia a znaczenie komunikacji
Pracownicy służby zdrowia to niesamowici ludzie. Pochwalamy ich pracę i poświęcenie dla pacjentów, dla ich zdrowia i szczęścia. Wiemy również, że nie każdy kraj ma takie samo szczęście w tym kontekście. Nie wszystkie kraje wdrożyły dobre systemy opieki zdrowotnej lub reguły postępowania.
Aby dać przykład, w Hiszpanii istnieją pewne umiejętności, których pracownicy służby zdrowia używają od lat. W przeciwieństwie do tego, umiejętności komunikacyjne i psycho-emocjonalne, które są powszechne w Hiszpanii, są wciąż stosunkowo nowe w Stanach Zjednoczonych.
Z pewnością będą wyjątki, a wszystko zależy od umiejętności i zainteresowania każdego pracownika służby zdrowia. Jednak dopiero w 2016 r. naukowcy zaczęli prowadzić badania na ten temat.
Celem jest szkolenie pracowników służby zdrowia zajmujących się onkologią w zakresie umiejętności komunikacyjnych. Umiejętności medyczne nie są jedynymi niezbędnymi narzędziami do nauki. Umiejętności komunikacyjne i psychologia emocjonalna nie są wrodzone; eksperci muszą szkolić pracowników służby zdrowia w zakresie tych umiejętności. Muszą uzyskać dobre, specjalistyczne szkolenie, jeśli będą pracować w delikatnej i złożonej dziedzinie jaką jest onkologia.
Ważne umiejętności w zakresie komunikacji w onkologii
Komunikacja to coś więcej niż bycie dobrym słuchaczem. Oznacza to umiejętność odpowiadania i wyczuwania potrzeb pacjenta. Oznacza to również wykorzystanie odpowiednich zasobów i strategii dla każdego indywidualnego pacjenta. Wszystko to zapewni całościową, wysoką jakość opieki nad pacjentem, która idzie o wiele dalej niż chemia i chirurgia. Oto 3 kluczowe umiejętności.
Jak zadawać pytania
Pracownicy służby zdrowia wiedzą, że muszą regularnie przekazywać złe wiadomości. Muszą zdiagnozować raka, poinformować pacjentów o operacji lub podzielić się wiadomością, że leczenie nie działa lub choroba postępuje zamiast być w stanie remisji. Nie jest to łatwe i właśnie dlatego pracownicy służby zdrowia muszą być dobrze wyszkoleni w tego rodzaju komunikacji.
Z drugiej strony samo dzielenie się informacjami nie zawsze wystarcza. Pracownicy służby zdrowia muszą również wiedzieć, jak zadawać właściwe pytania. Muszą sprawdzić, czy pacjent rozumie informacje.
Jest to również okazja, aby zobaczyć, jak reaguje pacjent i jakie są ich potrzeby. Dzięki odpowiednim pytaniom, pracownik medyczny może dowiedzieć się, czy pacjent potrzebuje pewnego rodzaju leczenia uzupełniającego (na przykład opieki psychologicznej).
Empatia i onkologia a reakcje najbliższych
Lekarze, pielęgniarki, asystenci lekarzy itp. wszyscy lekarze, a szczególnie ci pracujący w onkologii, wiedzą, że empatia jest kluczowa. Pacjenci i ich rodziny mogą być zestresowani, przestraszeni, defensywni, a nawet nieco agresywni. Pracownicy służby zdrowia muszą wiedzieć, jak radzić sobie ze wszystkimi tymi emocjami.
Wspólne modele decyzyjne (SDM)
Wspólne modele decyzyjne są fundamentalne w zakresie onkologii i opieki nad pacjentem. Modele te angażują pacjentów w jak największym stopniu pod własną opiekę. W ten sposób pacjenci nie postrzegają pracowników służby zdrowia jako ostatecznego autorytetu, podejmując wszystkie decyzje jednostronnie.
W tych modelach pacjent i jego rodzina powinni być zaangażowani na każdym etapie procesu. Razem z zespołem medycznym podejmują decyzje. Ponadto zobowiązują się do aktywnej walki z rakiem.
“Możesz być ofiarą nowotworu lub osobą, która przezwyciężyła nowotwór. To wszystko jest sposobem myślenia.”
-David Pelzer-
Podsumowując, komunikacja w onkologii powinna być priorytetem dla właściwej, skoncentrowanej na pacjencie opieki. Wyczerpująca walka z rakiem nie jest czymś, co pacjent może zrobić sam. Wsparcie rodzinne i społeczne ma kluczowe znaczenie. To, wraz z wysokiej jakości opieką zdrowotną, jest potężnym źródłem motywacji i nadziei.