Zmarszczki są efektem dobrze przeżytego życia

Ich zmarszczki, skarby całego życia, trzymają sekrety ich podróży, przygód, celów podróży. Ich rzęsy, mocne choć wrażliwe jednocześnie mówią nam o tym, że przetrwały one wodospady łez i jaskrawość promieni słonecznych. W ich spojrzeniach kryją się tysiące bitew, pogrzebane, niektóre z nich stoczone wśród silnych fal inne przy spokojnych wiatrach. Zmarszczki kryją całą historię.

Prawda jest taka, że gdy na ciebie patrzą, dają ci oni dostęp do ich uczuć, tak jakby jakiś niewidzialny most nas z nimi łączył. Czasem podnoszą oni tarcze i stawiają mury, które da się zburzyć miłością i troską. Innym razem pozostawią oni drzwi szeroko otwarte, szczęśliwi by ich powitać uściskiem bądź pocałunkiem.

Usta, od lat ciche, nie spieszące się by przemówić, a gdy już się odezwą, ich słowa ociekają mądrością. Gdybyśmy tylko słuchali tych wskazówek. Gdybyśmy ich słuchali, nauczylibyśmy się tak wiele…dają nam oni lekcje życia i wyjawiają jego niuanse. Ich zmarszczki, te załamania uformowane poprzez przeżywanie uczuć, siłę faktów i pozostałości ran oraz sukcesów, które wytworzyły się przez lata jako oznaka charakteru.

Zmarszczki – oznaka dojrzałości

Zmarszczki, pełne poświęceń; zmarszczki, nasycone uczuciami; zmarszczki, wykute jak łańcuch podtrzymujące ciężar cierpienia. Zmarszczki, przepełnione miłością, przepełnione życiem.

Ich skóra zniosła rany głębsze, niż możemy sobie wyobrazić. Niektóre całkowicie się zagoiły ale inne zostały, utrwalone tam jak blizny, które przy dotyku mogłyby rozpętać emocjonalny sztorm.

Na ich plecach możesz rozpoznać ciężar strat tych, z którymi trzymali oni niezapomniane żelazne więzi, których żaden dystans, fizyczny czy psychologiczny, nie mógł rozerwać. Pamiętający o swych bliskich poprzez uczucia wypływające na powierzchnię i płynące prosto z ich serc.

Przeczytaj też artykuł: Każda osoba ma swoją historię

Ich dłonie, fundamenty i narzędzia ich życia, razem ze stopami, są tym, co tworzy wsparcie dla ich drogi. Jest to kręta, wijąca się, niepewna ścieżka, pełna niebezpieczeństw i wyzwań, które dały im siłę dla ich postawy.

Ścieżka również usłana kwiatami, pełna świeżego powietrza i słodyczy, z której cieszyli się, kiedy tylko mogli, z delikatnością w oczach.

I mimo tego, o czymś zapominamy. Zapominamy…

Są oni bohaterami naszej przeszłości i naszej teraźniejszości, tymi którzy sprawiają, że zastanawiamy się nad tym, co jest możliwe, kiedy prawdziwie tego pragniemy. Życie pozostawia blizny na naszej skórze i duszy, gorąco i zimno, czujemy życie w kontrastach.

Głos doświadczenia waha się w tą i z powrotem pomiędzy ciszą i protestem, mężne serce, które wciąż bije pomimo burz, których doświadcza.

Ale kim są ci ludzie?

Starsi ludzie, przeżywający złotą jesień ich życia. Zdradzają ich wygląd i zmarszczki.

Ci, którzy, w swoim czasie, podali ci pomocną dłoń i zajęli się twoimi pomyłkami. Ci, którzy nauczyli cię, że należy podlewać nasiona, które się sadzi, by za któregoś dnia dały one owoc.

Oto oni, przy twym boku lub z dala, czekają aż się do nich uśmiechniesz, aż ich pokochasz. Gdy ich spotkasz, wysłuchaj ich. Ich słowa mogą poprowadzić cię do spełnienia twoich marzeń.

Gdy ich spotkasz, zrozum, nawet poprzez ciszę, ponieważ ich cisza jest pełna znaczenia.

Gdy ich zobaczysz, przytul ich, bo szczery i pełen znaczenia uścisk, jest w końcu rodzajem sympatycznego gestu.

I pamiętaj, pewnego dnia ty również staniesz się bohaterem swojej teraźniejszości i przeszłości, dla tych, których jeszcze z nami nie ma.