“Co oni sobie o mnie pomyślą, jeśli wytłumaczę jak naprawdę się czuję?”, “Mam nadzieję, że mnie nie zapytają, nie chciałbym odpowiadać na te pytania przed tymi wszystkimi ludźmi” lub “Nie mogę przemawiać przed dużą publicznością, ponieważ jestem zbyt zdenerwowany” to bardzo powszechne wypowiedzi tych, których dręczy wstyd.
Unikanie wyróżniania się, niechęć do bycia centrum uwagi w każdej sytuacji, odrzucanie zaproszeń do pewnych działań… Wszystkie te rzeczy są synonimem tej ograniczającej emocji. Wstyd chce, żebyśmy stali się niewidzialni. Co jeszcze kryje się za tą emocją? Zagłębmy się w to bardziej.
Wstyd, ograniczająca emocja, która nas paraliżuje
Wstyd jest wrogiem bycia widocznym. To trudna emocja, która sprawia, że chowamy się przed tym, kim naprawdę jesteśmy ze strachu, że inni nas nie polubią lub nie zaakceptują.
Według psychologa José Maríi Pubilla osoba, która doświadcza wstydu, żyje w ciągłym strachu przed innymi, odkrywając swoje słabości, słabości, które w dużym stopniu reprezentują to, kim są jako osoba.
Najczęściej osoba rozwija tę ograniczającą emocję z powodu doświadczenia, w którym czuła się lub ktoś sprawił, że czuła się nieswojo. Osoby wokół nich mogły sprawić, że poczuły się nienormalnie.
W rezultacie taka jednostka unika teraz pozorów niedoskonałości wobec innych. Dezaprobata i odrzucenie sprawiły, że zaczęli się tak bać, że teraz uciekają się do chronienia siebie, aby uniknąć zranienia. To z kolei bardzo je frustruje, ponieważ uważają, że nie są w stanie być tym kim chcą być.
Jednak doświadczanie tej ograniczającej emocji oznacza dwa aspekty. Po pierwsze, wstydowi zawsze towarzyszy poczucie winy i strachu. Po drugie, osoba, która czuje tą emocję ucieka się do perfekcji i kontroli, aby przezwyciężyć poczucie bycia niewystarczającym. Jednak wspomniane mechanizmy nie robią nic innego, jak utrudniają ich rozwój osobisty.
Wstyd i poczucie własnej wartości: czy są ze sobą powiązane?
Wstyd oznacza wielki strach przed byciem sobą, pokazaniem kim naprawdę się jest. Jak stwierdziliśmy powyżej, ta ograniczająca emocja chce, aby jej ofiary stały się niewidzialne dla innych. Taka osoba obawia się krytyki i nie chce, aby ludzie myśleli, że są bezwartościowi. Dlatego doświadczanie wstydu oznacza brak szacunku dla samego siebie i tolerancji, co ostatecznie prowadzi do niskiego poczucia własnej wartości.
Wstyd otacza osobę negatywną i niedoceniającą siebie tarczą. To wyjaśnia, dlaczego ci, którzy są wokół nich mogą uważać ich za słabych i delikatnych. Musimy zauważyć, że taka osoba nie lubi być postrzegana w ten sposób. W rzeczywistości chcą przede wszystkim unikać pokazywania swoich słabości. Jednak ich strach przed upokorzeniem jest tak wielki, że decydują się to znosić.
Wstydzenie się to czucie się niekomfortowo we własnej skórze. Oznacza chodzenie ścieżką nienawiści do siebie. Nie pozwala to jednostce przejąć kontroli nad własnym losem i uświadomić sobie, jak wartościowe są naprawdę.
Ci, którzy doświadczają tej ograniczającej emocji, umieszczają swoją wartość w rękach innych ludzi. Powodem tego jest to, że widzą tylko to kim są oczami innych ludzi. Żyją życiem dzięki opiniom innych ludzi. Niepokój idzie w parze ze wstydem, ponieważ jednostka zawsze martwi się, że nie pasuje do danego środowiska.
Odrzuć swoje obawy, aby stać się widocznym
Chociaż ta emocja jest uważana za bardzo złożoną, możliwe jest jej uniknięcie. Jak możemy pokonać wstyd? A raczej, co możemy zrobić, aby stać się widocznymi i cenić samych siebie?
Pierwszym krokiem jest rozpoznanie i zaakceptowanie tego, że czujesz wstyd, że ta ograniczająca emocja jest częścią Twojego emocjonalnego wszechświata. Następnie powinieneś zastanowić się nad jej konsekwencjami i tym jak bardzo wpływa to na Twoje życie, w jaki sposób Cię ogranicza i na to, co powstrzymuje Cię od działania.
Jeśli zrobisz to szczerze zrozumiesz, że stałeś się niewidzialny dla własnych oczu i cenisz siebie zgodnie ze skalą ustaloną przez innych. Musisz przestać to robić i skupić się na poruszaniu się w kierunku, w którym chcesz, niezależnie od tego co inni mogą myśleć.
Następnym krokiem jest poznanie siebie. Musisz połączyć się z najgłębszą częścią swojej istoty i zrozumieć, dlaczego jesteś taki jaki jesteś. Nie bój się bycia widocznym. Nie jest to łatwe do zrobienia, zwłaszcza jeśli przez długi czas ukrywałeś swoje prawdziwe ja. Dobrą wiadomością jest to, że nigdy nie jest za późno, aby dać sobie szansę zostania swoim najlepszym przyjacielem.
Pomocne może być także zorientowanie się, przez jaką sytuację taki się stałeś. Punkt początkowy może prowadzić do zrozumienia głębokości rany, która jest niczym innym niż wierzeniem, że zawiodłeś ludzi wokół siebie.
Bardzo dobrym ćwiczeniem jest patrzenie na siebie w lustrze bez zastanawiania się nad tym w co inni wierzą. Co widzisz? Kim jesteś? Jakie masz cechy? Czego potrzebujesz?
Chodzi o to, aby uwolnić się od oczekiwań, od tych pułapek mentalnych, które powstrzymują Cię od bycia prawdziwym sobą. Nie jesteś ani lepszy, ani gorszy niż ktokolwiek inny. Porównywanie się z innymi nigdy nie sprawi, że poczujesz się ważny.
W niektórych przypadkach możemy być źli na osobę, która sprawiła, że poczuliśmy się źle. Powinieneś spróbować tego wszystkiego, pisząc o swoich uczuciach i przemyśleniach na temat tej sytuacji.
Jeszcze lepiej, możesz napisać tej osobie list, aby powiedzieć im wszystko co zawsze chciałeś powiedzieć. To ćwiczenie pozwoli Ci przeżyć ten wprawiający zakłopotanie moment i dokładnie zapamiętać to co czułeś, dzięki czemu możesz odrzucić wszystkie te negatywne emocje.
Jak widać, przeżywanie wstydu oznacza o wiele więcej niż po prostu poczucie się źle. Ta ograniczająca emocja skłaniają nas do bycia niewolnikami oczekiwań innych ludzi, gardzenia sobą i ostatecznie do bycia niewidzialnym dla innych. Dlatego nauka łączenia się z samym sobą jest tak ważna.