Wilhelm Reich i jego podejście do seksualności - poznaj bliżej tę ciekawą postać!

Wilhelm Reich był bardzo ważną postacią w psychoanalizie. Ponadto jest uważany za prekursora bioenergetyki i twórcy naprawdę skutecznej terapii. Wilhelm Reich był badaczem i pisarzem, uwielbiał także debatować nad różnymi koncepcjami. Był także marksistą, który zawsze tworzył powiązania między swoimi teoriami seksualnymi a rewolucją socjalistyczną.

Wilhelm Reich był przekonany, że klasyczna metoda psychoanalityczna nie była skuteczna. Z tego powodu postanowił leczyć swoich pacjentów w inny sposób: poprzez bodźce zlokalizowane w ich mięśniach, gdzie myślał, że zostało nagromadzone całe napięcie. Ta teoria była podstawą bioenergetyki.

Podczas gdy niektórzy ludzie wierzą, że teorie Wilhelma Reicha są ważne, dla innych są to po prostu brednie. To dlatego, że Reich przechodził różne etapy w życiu. W trakcie niektórych był bardzo inteligentny i produktywny, a w innych bardzo nieobliczalny i impulsywny.

Niemniej jednak, Wilhelm Reich był kimś, kto świecił własnym światłem. Zarówno jego podejście do seksualności jak i to w co wierzył jeśli chodzi o mechanizmy obronne, zostało częściowo zbadane przez wielu psychologów i psychoanalityków.

Wilhelm Reich i jego trudne początki

Dzieciństwo i nastoletnie lata Wilhelma Reicha były traumatyczne. Urodził się w małym miasteczku na terenie Cesarstwa Austro-Węgierskiego w marcu 1897 roku. Jego rodzina pochodziła ze wsi. Byli Żydami, ale tak naprawdę nie praktykowali tej religii. Jako dorosły, Reich napisał książkę „Pasja młodości”, w której mówił o pierwszych latach swojego życia.

Wilhelm Reich zaliczył swoje pierwsze seksualne kontakty ze służącymi w swym domu. Zawsze widział walkę swojej matki i ojca. Jego matka miała romans gdy był młody. Kiedy Wilhelm dowiedział się o romansie swojej matki, poczuł się oburzony i powiedział wszystko swojemu ojcu. Doprowadziło to do ogromnego sporu rodzinnego.

Kiedy Wilhelm Reich miał 14 lat, jego matka popełniła samobójstwo, prawdopodobnie z powodu konfliktu związanego z jej niewiernością. Kiedy jego ojciec zmarł kilka lat później, Wilhelm postanowił zostać żołnierzem. W efekcie walczył w I wojnie światowej

Jego sytuacja ekonomiczna była bardzo niepewna i musiał wiele poświęcić, aby móc chodzić do szkoły. W końcu został lekarzem, neuropsychiatrą, a później psychoanalitykiem.

Wilhelm Reich i Freud

Wilhelm Reich i Sigmund Freud spotkali się w 1922 roku, kiedy Reich był jeszcze studentem. Sigmund Freud uważał, że Wilhelm jest świetną osobą. Psychoanaliza naprawdę zafascynowała Reicha. Stał się częścią wewnętrznego kręgu Freuda.

Jednak zaczął się nie zgadzać z Freudem w kilku sprawach. Po pierwsze, nie zgodził się z teorią Freuda, że ​​ludzie muszą tłumić swoje seksualne pragnienia. Wilhelm opowiadał się za wolną seksualnością.

Reich postulował istnienie jakiejś energii życiowej, którą nazwał „orgonem”. Było to połączenie słów orgazm i organizm. Jego zdaniem ludzie mieli problemy, ponieważ nie dopuścili do swobodnego przepływu energii. Odrzucił klasyczną psychoanalityczną metodę wolnego skojarzenia, a zamiast tego zaproponował nową terapię, która miała na celu „odblokowanie” jednostek poprzez bodźce mięśniowe. Wynikało to z idei, że napięcia były przechowywane w mięśniach i musiały być stamtąd odgrzebane.

Niepokojący koniec

Wilhelm Reich stał się sławny dzięki analizie charakteru i terapii mięśni. Początkowo ludzie naprawdę wierzyli w jego teorie. Podkreślił, że klasy robotnicze były represjonowane seksualnie, dlatego były tak uległe.

W końcu został wyrzucony z kręgów psychoanalitycznych, a także ze środowisk marksistowskich. Było tak dlatego, że był zbyt radykalny i surowy, co sprawiło, że jego zwolennicy zaczęli odrzucać jego teorie.

Pod koniec lat trzydziestych udał się do Stanów Zjednoczonych, częściowo aby uciec od partii nazistowskiej, ponieważ nakazali spalić wszystkie jego książki. W Stanach Zjednoczonych stworzył urządzenie, które rzekomo zebrało „energię orgonu” i pomogło mu swobodnie krążyć. W rzeczywistości przedstawił to Einsteinowi, który wykluczył jego przydatność. Wiele lat później ludzie oskarżyli go o oszustwo, gdy zaczął sprzedawać swoje urządzenie. Zmarł w więzieniu w 1956 r., w wieku 59 lat.