Wermifobia, czyli strach przed robakami
Wermifobia, znana również jako skolecifobia i helmintofobia, to intensywna lub irracjonalna nienawiść lub strach przed robakami. To zaburzenie fobiczne, w którym obecność jakiegokolwiek bodźca związanego z tymi zwierzętami wywołuje intensywną reakcję poznawczą i fizyczną.
Robaki są zwykle nieprzyjemne dla większości ludzi, ale osoby z wermifobią mogą mieć atak paniki myśląc o nich i przewidując ich pojawienie się. Podobnie strach przed robakami opiera się lub jest związany z pasożytniczą naturą niektórych gatunków.
„Życie jest trudne. Potem umierasz. Potem rzucają Ci ziemię na twarz. Wtedy zjadają Cię robaki. Bądź wdzięczny, że dzieje się to w tej kolejności.”
– David Gerroll –
Wermifobia: szczególne cechy strachu przed robakami
Jak wszystkie fobie, strach przed robakami, czyli wermifobia, może powodować różne objawy fizyczne. Należą do nich między innymi nudności, zawroty głowy, tachykardia, trudności w oddychaniu lub hiperwentylacja, pocenie się i napięcie mięśni.
Ponadto często pojawiają się objawy behawioralne, takie jak unikanie sytuacji, w których dana osoba może na przykład spotkać robaka. W ten sposób osoba z wermifobią będzie unikać przesadzania roślin doniczkowych, a nawet wyjazdu na wieś.
Łatwo jest również zidentyfikować zmiany percepcyjne; osoba chora może uwierzyć, że jest zainfekowana przez te zwierzęta. Dzieje się tak, ponieważ strach przed robakami wynika z obrzydzenia i strachu przed byciem gospodarzem potencjalnie szkodliwego pasożyta.
To poczucie bycia źródłem pożywienia dla tych zwierząt sprawia, że ludzie, którzy obawiają się robaków, są wręcz przerażeni. Ponadto może to być związane ze strachem przed śmiercią. Dzieje się tak, ponieważ robaki wywołują gnicie zwłok. Pod tym względem wiąże się to prawdopodobnie z lękiem przed samą śmiercią.
Często jest to również powiązane ze strachem lub odrzuceniem niehigienicznych warunków, co z kolei łączy się z rozprzestrzenianiem się chorób lub zarazków. Tak więc osoby z wermifobią są germofobiczne i unikają kontaktu z zepsutym jedzeniem tak bardzo, jak tylko mogą.
Wermifobia – przyczyny
Kilka powszechnych hipotez może wyjaśnić pochodzenie fobii zwierzęcych. Objawy te są ewolucyjne, co oznacza, że unikanie niektórych zwierząt było niezbędne dla przetrwania człowieka na przestrzeni dziejów.
W przypadku robaków i tym podobnych prawdopodobnie pomogło to uniknąć chorób, sprawiając, że jedzenie zepsutego jedzenia wydaje się obrzydliwe. Być może zapobiega również śmierci z powodu zatrucia, ponieważ niektóre robaki są śmiertelne.
Z drugiej strony, jeśli chodzi o fobie, nieuniknione jest mówienie o uczeniu się strachu przez negatywne doświadczenia. Ogólnie rzecz biorąc, fobie zwierzęce rozwijają się w dzieciństwie i utrzymują z biegiem czasu.
Tak więc ludzie, którzy spotkali zwierzę zjadane przez robaki, mogą rozwinąć w sobie wermifobię. Wiele osób z tego rodzaju fobią zgłasza, że w pewnym momencie życia miały robaki jelitowe.
Oprócz tych przyczyn może się zdarzyć, że strach przed robakami występuje w rodzinie. Innymi słowy, dzieci uczą się na reakcjach innych, zwłaszcza rodziców. Prawdopodobieństwo nauczenia się i zaadoptowania tego strachu jest dość wysokie, jeśli jeden z rodziców również boi się robaków.
Jak radzić sobie ze strachem przed robakami
Fobie z komponentem wstrętu są nieco trudniejsze do wykorzenienia i można je znacznie zmniejszyć przed odpowiednią interwencję. Skonsultuj się z psychologiem, jeśli Twój strach znacznie utrudnia Twoje codzienne życie, aby mógł pokierować procesem.
Techniki powszechnie stosowane w tym celu są ujęte w terapii poznawczo-behawioralnej, w tym systematycznym odczulaniu, technikach relaksacyjnych i restrukturyzacji poznawczej. Pierwsza to technika ekspozycji, polegająca na skonfrontowaniu się z różnymi bodźcami wybranymi przez pacjenta.
Hierarchia listy zależy od intensywności lęku, jaki wzbudzają te zwierzęta. W związku z tym będą musieli oni stopniowo się z nimi mierzyć.
Jako uzupełnienie, pacjent będzie trenował techniki relaksacyjne, w celu zmniejszenia objawów lękowych na każdym stopniu ekspozycji. Z drugiej strony restrukturyzacja poznawcza koncentruje się na demontażu irracjonalnych pomysłów na temat robaków i zastąpieniu ich innymi, bardziej adaptacyjnymi myślami.
Krótko mówiąc, strach przed robakami powoduje duży dyskomfort u osoby, która go doświadcza. Może nawet ograniczyć jej codzienne życie. Można go jednak znacznie zmniejszyć odpowiednią interwencją, analizując jego pochodzenie, a może nawet go wykorzeniając.
Ponadto zapewni pacjentowi zasoby do radzenia sobie z lękiem, którego doświadcza w innych obszarach lub związanym z innymi zwierzętami.