Psychologia potrzebuje czasu, aby właściwie poradzić sobie z różnego rodzaju trudnościami w sferze emocjonalnej, takimi jak zazdrość lub uzależnienie emocjonalne w okresie dojrzewania. Ta ostatnia z wymienionych kwestii ma naprawdę bardzo charakterystyczne cechy. Będziemy omawiać je nieco bliżej w je w naszym dzisiejszym artykule.
Uzależnienie emocjonalne w okresie dojrzewania jest niezwykle ważną kwestią w życiu każdego z nas. Z jednej strony ze względu na charakter tej konkretnej zależności, a z drugiej ze względu na etap naszego rozwoju, w którym ona występuje.
Nasze codzienne interakcje międzyludzkie mogą często mieć bardzo złożony charakter. Społeczeństwo, w którym żyjemy, nowe dostępne dla nas formy komunikacji oraz pewne osobliwości mogą wykazywać się skłonnością do rozwijania zachowań, które możemy określić jako uzależnienie emocjonalne.
Większość z nas musi stanąć twarzą w twarz z tą rzeczywistością na różnych etapach swojego życia. Ale bez wątpienia idealny moment, aby sobie z tym skutecznie poradzić, przypada właśnie na okres dojrzewania.
Uzależnienie emocjonalne w okresie dojrzewania może powodować wiele dyskomfortu, zarówno dla osób cierpiących na nią, jak i dla wszystkich przebywających w ich otoczeniu. Przeanalizujemy to ciekawe zagadnienie bardziej szczegółowo w naszym dzisiejszym artykule – zapraszamy do poświęcenia kilku minut na jego przeczytanie!
Dorastanie: etap przejścia i zmian obejmujących także uzależnienie emocjonalne
Jeśli jest jedno słowo, które dominuje na tym ważnym etapie naszego życia, to będzie nim „zmiana”. Wszelkiego rodzaju zmiany takie w okresie dojrzewania mają charakter zarówno biologiczny, jak i społeczny.
Wiele z nich ma wpływ na emocje, myśli i zachowanie przechodzących ten etap życia nastolatków. W rzeczywistości nie jest wcale przesadą stwierdzenie, że nasza osobowość najszybciej się rozwija właśnie na tym etapie.
Ważną rzeczą na tym etapie życia nie są jednak zmiany, ale sposób ich wprowadzenia. Faktem jest, że wiele z tych zmian, zarówno fizycznych, społecznych, emocjonalnych, jak i seksualnych, zachodzi bardzo szybko. Tak szybko, że nastolatkom często brakuje zasobów, umiejętności lub dojrzałości, aby stawić im czoła.
Jeśli skupimy się na samych tylko zmianach w sferze emocjonalnej, powinniśmy od razu zauważyć, że zachodzą one w określonym kontekście. Staramy się tutaj powiedzieć, że dorastanie jest w dużej mierze pojęciem społecznym. Wynika to z faktu, że wpływy społeczne mają duży wpływ na to, jak nastolatkowie żyją i rozwijają się w tych kolejnych latach rozwoju i zmian.
Z emocjonalnego punktu widzenia nastolatkowie często muszą znosić ekstremalną wręcz dla nich presję. Większość osób w tym wieku poszukuje usilnie akceptacji w swoich grupach społecznych, aby dostosować się do środowiska, w którym dorastają. Kształtują swoje zachowanie tak, aby dopasować się i zintegrować z grupą, do której najbardziej chcą należeć.
Z kolei w ich relacjach uczuciowych mogą także występować różnego rodzaju naciski, które również mogą powodować wiele dyskomfortu. W tych związkach muszą nauczyć się tworzenia więzi emocjonalnych. Nie każdy ma niezbędną pewność siebie lub umiejętności społeczne, aby być w stanie skutecznie wyznaczać granice sobie lub innym, albo też przekazywać swoje uczucia w najlepszy możliwy sposób.
Uzależnienie emocjonalne w okresie dojrzewania
I chociaż wspominaliśmy o zależności w sferze emocjonalnej występującej w relacjach, istnieje również innego rodzaju uzależnienie emocjonalne. Należą do nich na przykład relacje z matką lub ojcem, a także przyjaźnie o charakterze nieuczuciowym.
Jednak skupimy się tutaj bliżej na relacjach typowo miłosnych. Przyjrzymy się także wielu różnym rodzajom, w jakie może przejawiać się uzależnienie emocjonalne. Każdy z nich ma następujące cechy wspólne:
- Wymagania. Kiedy ktoś jest emocjonalnie uzależniony od drugiej osoby, to sytuacja taka rodzi silną potrzebę lub nawet zestaw potrzeb. Potrzeby te dotyczą chęci lub wrażenia konieczności spędzania czasu z partnerem lub bycia przez niego zaakceptowanym. A także uzyskania aprobaty z jego lub jej strony.
- Strach. Na bardzo głębokim poziomie podstawą definiującą uzależnienie emocjonalne (a także poczucie zazdrości) jest zwykle obawa i niepokój, taki jak na przykład strach przed porzuceniem, przed odrzuceniem lub strach przed samotnością.
- Utrata wolności. Każda forma zależności emocjonalnej wpłynie na naszą wolność w taki czy inny sposób. Uzależnienie emocjonalne często oznacza, że musimy przestać robić rzeczy, które lubimy lub przestać spędzać czas z ludźmi, w towarzystwie których czujemy się komfortowo.
- Wpływ na zachowanie, myśli i emocje. Potrzeby nastolatków przejawiają się w ich wypadku na poziomie behawioralnym, poznawczym i emocjonalnym. W rzeczywistości postrzeganie rzeczywistości przez człowieka w tym wieku często zmienia się tak bardzo, że nawet nie zdaje on sobie sprawy, że staje się emocjonalnie zależny od innych osób. Oczywiście ludzie wokół niego często zauważają, co się dzieje. W wielu przypadkach próbują mu także zwrócić na ten problem uwagę.
- Izolacja społeczna. Zwracając większą uwagę na swojego partnera, nastolatek nieuchronnie przestanie spędzać tyle czasu z innymi ludźmi, ile do tej pory. Ci, którzy są emocjonalnie uzależnieni, będą chcieli spędzać coraz więcej czasu ze swoim partnerem lub partnerką. Nieuchronnie oznacza to, że będą spędzać coraz mniej czasu z pozostałymi członkami swojego kręgu towarzyskiego.
Wzajemne uzależnienie emocjonalne
Oprócz aspektów opisanych powyżej musimy również wziąć pod uwagę wzajemne uzależnienie emocjonalne lub współzależność emocjonalną. Zjawisko to występuje u obu partnerów i ma także tendencję do podkreślania negatywnych wzorców zachowania, które definiują tę formę zależności.
Kiedy nastolatek jest emocjonalnie uzależniony od swojego partnera lub partnerki, nie powinieneś od razu doradzać mu, aby zostawił tę drugą osobę. O wiele lepiej rozmawiać z nimi otwarcie, a przede wszystkim słuchać.
Wsparcie i empatia są kluczem do radzenia sobie z osobami uzależnionymi emocjonalnie. Chociaż z zewnątrz wyraźnie widać tę sytuację, to jednak ci, którzy w niej się znajdują, nie postrzegają jej w ten sam sposób. To natomiast oznacza, że my musimy uszanować fakt, że osoba taka będzie potrzebować więcej czasu, aby przyswoić sobie jej udzieloną radę.