Tłumienie naszych emocji jest czymś, co wszyscy robimy, niektórzy bardziej niż inni. Tłumienie naszych emocji wynika między innymi z tego, czego uczono nas robić od dzieciństwa. Zaszczepiono w nas myśl: „Nie płacz; duże dzieci nie płaczą. Silni ludzie nigdy nie okazują smutku”.
Może teraz, jako dorośli, zawsze szukamy samotnych małych zakamarków, w których możemy wypuścić trochę pary, gdzie możemy wypuścić nasze głosy i nasz ból. W ten sposób uwalniamy się od tych ciężarów, znajdując ukojenie w prywatności i wyłaniając się, niezmienieni w oczach opinii publicznej, by iść naprzód.
Jednak niektórzy ludzie nie tylko unikają emocjonalnego uwolnienia, ale z powodu wychowania lub osobowości wolą w ogóle nie czuć. Zdrada, zapomnienie i smutek kryją się pod maską uśmiechu i nadstawiają drugi policzek do wewnętrznego głosu.
Tłumienie emocjonalne jest przeciwieństwem zrozumienia emocjonalnego. Ktoś, kto się ukrywa, to ktoś, kto nie chce zrozumieć labiryntowej natury emocjonalnej sieci, która definiuje go jako osobę, ponieważ przyznanie się do swojej kruchości to także nauka bycia silnym. To wiedza przeciwko zaprzeczeniu przeciwko słabości.
Tłumienie naszych emocji – krok w przepaść
Tłumienie emocjonalne dosłownie oznacza akt powstrzymywania lub moderowania swoich impulsów, instynktów, namiętności lub uczuć. To proces ukrywania czegoś w środku nie tylko przed oczami świata, ale także przed Twoimi. Czemu? Czasami trudno zrozumieć dlaczego, ale psychologowie mówią o wzorcach wychowawczych, a także o procesach społecznych, psychologicznych, a nawet biologicznych.
Przeciwieństwem represji jest empatia emocjonalna. Obejmuje to włączenie, intymność i empatię dla innych i nas samych. Inteligencja emocjonalna jest najbardziej użytecznym, najcenniejszym rodzajem inteligencji, jaki możemy mieć.
Dlaczego więc decydujemy się uciszyć nasz smutek? Dlaczego represje emocjonalne są dla nas czasami bardziej przydatne?
- To mechanizm obronny. Jeśli nie zareaguję na twoją zdradę lub inne wykroczenia, a zamiast tego zdecyduję się jak najszybciej ruszyć dalej, nie zastanawiając się nad tym, co czuję, mogę uniknąć rozpoznania bólu, który mi zadałeś, a ból ten nie będzie się wydawał wywierać na mnie wpływu.
- Jest to strategia samoobrony. Jeśli ukryję swój smutek i ból, uniknę wyglądu ofiary dla innych – pokazywanie mojego emocjonalnego bólu jest pokazywaniem wrażliwości i utraty kontroli, a to jest coś, z czym nie każdy zaakceptuje lub sobie z tym poradzi.
- Ignorancja emocjonalna. Może cię to zaskoczyć, ale są ludzie, którzy z jakiegokolwiek powodu nie byli narażeni na cierpienie, porażkę czy rozczarowanie. Weźmy na przykład pod uwagę wielu młodych w dzisiejszym społeczeństwie, wykształconych w kulturze, która zaspokaja wszystkie ich potrzeby. W rzeczywistości rozwijają bardzo niską tolerancję na codzienne frustracje. Jeśli doświadczyli utraty lub porażki czegoś ważnego dla nich, najbardziej prawdopodobnym skutkiem byłoby ich uczucie przytłoczenia lub po prostu „zablokowania”. W takich sytuacjach ludzie po prostu wybierają zaprzeczenie lub wsparcie emocjonalne.
Łzy, których nie wypłaczesz dzisiaj, jutro będą niezgłębioną pustką. Nieuznany smutek zbliża Cię coraz bardziej do krawędzi otchłani, w którą możesz wpaść w formie choroby lub traumy.
Jak powinniśmy stawić czoła smutkom i rozczarowaniom?
Musimy zdać sobie sprawę, że szczęście nie ma gwarantowanego czasu trwania. Akceptacja chwili obecnej, ze wszystkimi jej szarymi odcieniami, jest równie dobrym sposobem na życie z większą integralnością i równowagą emocjonalną, gdzie smutek jest traktowany jako część życia i naszego rozwoju.
Czasami mamy możliwość oddzielenia naszej wewnętrznej rzeczywistości od rzeczywistości zewnętrznej. Odcinamy się od naszych emocji i wewnętrznych jaźni, chowając się za maską dobrego samopoczucia. Ale potem pojawiają się migreny, zmęczenie i bóle mięśni, które maskujemy środkami przeciwbólowymi, nie wiedząc, że są to objawy.
Objawy nieszczęścia, łez, których nie wypłakaliśmy wtedy, kiedy powinniśmy, smutku, którego nie chcieliśmy uznać i z którym nie radziliśmy sobie – objawy, które teraz wzięły nas jako zakładników.
Nigdy nie zostawiaj na jutro łez, które możesz wypłakać dzisiaj. Daj upust swojej wściekłości, wypłakuj swój żal i bierz odpowiedzialność za swoje niepowodzenia, zamiast je ukrywać. Zrozumienie emocjonalne jest formą wyzwolenia, którą powinniśmy praktykować każdego dnia.