Tęsknota za czymś, jest nieodłączną częścią osobistego rozwoju każdego. Uczucie trwałego braku czegoś może trwać dosyć długo. Oto dlaczego warto się nauczyć sztuki pożegnania. Odpuszczenie może być bolesne i smutne, ale chcemy tego czy nie jest częścią życia. Zarówno jak tęsknota.
Tęsknota za czymś jest zawsze związana z ludzką istotą. Ale ciekawe jest to, jak czasem ludzie potrafią tęsknić za przedmiotami, sytuacjami, innymi ludźmi, a nawet za czymś abstrakcyjnym, czego wcale nie da się precyzyjnie określić.
Tworzą własne puste emocjonalne i egzystencjalne przestrzenie oraz wewnętrzne światy, które są tak złożone, że czasami narażają nasze zdrowie psychiczne na niebezpieczeństwo.
“Ktoś kiedyś powiedział, że zapomnienie jest pełne pamięci.”
-Mario Benedetti-
Tęsknie za tym, kim byłem, kiedy byłem szczęśliwy i pełny nadziei. Ta myśl, to poczucie regresji, którego większość ludzi prawdopodobnie się doświadczyła w pewnej chwili, zostało zdefiniowane przez psychologa Roberta Plutchika jako “tęsknota za przeszłością”, co również pojawia się w jego słynnym kole emocji.
Życie w bańce pragnienia z czasem zmieni w się w desperacką tęsknotę za tym co było lub kiedyś mieliśmy. A potem ta tęsknota przechodzi we wrażliwość, a wrażliwość w strach albo nawet początkuje depresję.
Więc, zanim pozwolimy sobie odpłynąć od drogi, którą Ofelia zanurzyła się w wodnym świecie smutku, musimy szkolić się w sztuce pożegnania oraz nauczyć się, jak tęsknić za czymkolwiek.
Kraj, który nazywa się “Tęsknota”
Istnieje taki niewidzialny kraj, równoległy, nieprecyzyjny, niematerialny świat, do którego czasami trafia każdy z nas. Nazywa się “Tęsknota”. Przekręcamy klamkę, by tam wejść, za każdym razem, gdy ktoś, kogo kochamy, odchodzi.
Wchodzimy do tego świata, gdy chcemy zostawić rutyny lub jakiejś czynności, która miała dla nas duże znaczenie. I przeprowadzamy się tam prawie na stale, kiedy kogoś tracimy albo gdy jesteśmy głęboko niezadowoleni z samych siebie.
Tę pustkę stale zawiewa zimny wiatr zwany tęsknotą. Smutek za kimś lub za czymś. Słowo “anhelāre” z łacińskiego oznacza brak oddechu. Walczymy o oddychanie, ponieważ mamy dziurę w swoich sercach, do której jedno po drugim spada wszystko.
Kraj o nazwie “Tęsknota” to ciemny i ponury labirynt, w którym NIGDY nie powinieneś zostawać na długo, ponieważ im głębiej wchodzisz, tym bardziej zapominasz drogę na zewnątrz.
Życie w takim permanentnym wygnaniu urządzi Ci desperację i głębokie niezadowolenie z teraźniejszego, rzeczywistego świata.
Zanim utkniesz w tej strefie mroku, musisz nauczyć się podejmować mądre decyzje w trudnych momentach emocjonalnych, aby móc wyjść z labiryntu i zrozumieć, że tęsknota to tylko część życia, nie sposób na nie.
Szkolenie własnych emocji w sztuce pożegnania
Ważne jest, aby się nauczyć, jak zakończyć rozdział. Zamiast tęsknić za tym, co było wczoraj, zainwestuj siebie w to, co mogłoby być dzisiaj. Naucz się tęsknić do ludzi, których już nie ma obok Ciebie, ale pozwól im zostać tylko w specjalnym zakątku Twego serca, podczas gdy będziesz próbował znowu odnaleźć szczęście.
Życie polega na podejmowaniu decyzji, stawianiu jednej stopy za drugą i wydostaniu się z tych strasznych osobistych labiryntów.
Zastanówmy się teraz nad kilkoma strategiami, których można użyć w takich chwilach.
“Odpuszczenie to nie poddanie się, tylko akceptacja tego, że istnieją rzeczy, które nie mogą dłużej trwać.”
Znalezienie wyjścia z trudności emocjonalnych
Tęsknota za czymś umieszcza Cię na rozdrożu trzech potężnych pól bitew: pragnienie, strach przed samotnością i wrażliwość emocjonalna. Są to trzy mądre wrogi, których musisz poznać i nauczyć się, jak ich ujarzmić.
- Doświadczenie zamieszania. Z tęsknotą natychmiast pojawia się zamieszanie. Co mam teraz robić? Co się ze mną stanie? Jesteś bombardowany niekończącą się falą uczuć i emocji. Powinieneś przez chwilę ich doświadczyć, zaakceptować, a potem wypuścić.
- Analizuj emocjonalne gąszcze, w których się znajdujesz. Aby stawić czoła uczuciu braku czy pustki, należy przeanalizować i przebadać duszącą Cię emocjonalną masę.
- Możesz pokonać tęsknotę stawiąc nowe cele na dziś. Strach przed samotnością ze swojej strony może zostać ugaszony przez odwagę i zadowolenie z własnego towarzystwa, razem z tym szukając wsparcia innych.
- Emocjonalna wrażliwość może zostać usunięta dzięki patrzeniu w przyszłość z odwagą większą niż strach. Można tego dokonać przez inwestowanie w odporność. To siła, której nikt Cię nie nauczy, którą odkrywasz dzień po dniu z każdym swoim krokiem. Możesz robić to osobiście, czasami w towarzystwie drugiej osoby, z determinacją kogoś, kto przejmuje kontrolę nad własną historią.
Musisz być w stanie określić nową ścieżkę swego życia, nie pozwalając cieniom braku i pustki rodzić wątpliwości w Twoich decyzjach. Ludzie zawsze tęsknią za rzeczami, innymi ludźmi czy fragmentami swej wyjątkowej przeszłości.
Wszystkie te rzeczy to strony naszego życia, które pieszczotliwie pielęgnujemy. Ale razem z tym są tylko rozdziałami powieści, która nadal jest przed Tobą, która ma jeszcze wiele innego do napisania.