Terapia interpersonalna jako metoda leczenia depresji

Depresja, słowo, które definiuje głęboki i obezwładniający wewnętrzny smutek, wielu osobom kojarzy się z kontekstem społecznym, w którym żyjemy. Faktem jest to, że jesteśmy istotami społecznymi, a kontekst społeczny jest dla nas równie ważny jak niezbędny do życia organ. Dlatego istnieje wiele rodzajów interwencji i terapii, które przywiązują wagę do relacji ze środowiskiem społecznym. Jedną z nich jest terapia interpersonalna, stosowana w leczeniu depresji.

W tym artykule wyjaśnimy, czym jest terapia interpersonalna i w jaki sposób leczy depresję. Przeanalizujemy również jej historię i to, co czyni ją tak różną od innych interwencji psychologicznych dotyczących depresji. Dodatkowo omówimy jej skuteczność u dorosłych, dzieci i nastolatków.

Nie ma gorszego uczucia niż samotność i przygnębienie, mimo pozostawania w otoczeniu ludzi.

Czym wyróżnia się terapia interpersonalna

Terapia interpersonalna została pierwotnie opracowana przez Geralda L. Klermana i jego zespół. Z założenia miała być terapią, która miała pomagać ludziom, by nie popadali w depresję. Jednak po przeanalizowaniu korzyści, jej twórcy doszli oni do wniosku, że ten rodzaj terapii może uczynić nas silniejszymi i bardziej odpornymi także na inne problemy.

Ogromna siła terapii interpersonalnej polega na rozważaniu najważniejszych więzi emocjonalnych pacjenta i jego relacji międzyludzkich. Terapia ta uwzględnia również kontekst społeczny, w którym żyje pacjent.

IPT (terapia interpersonalna) konceptualizuje depresję jako zestaw trzech komponentów: symptomatologii, funkcjonowania społecznego i osobowości. Ma to na celu wpłynięcie na pierwsze dwa składniki. Model terapeutyczny koncentruje się na czterech problemach interpersonalnych.

Problemy modelu terapeutycznego

• Konflikty interpersonalne: mogą być związane z rodziną, społecznością lub pracą. Konflikty te są nieuniknione, ponieważ wywodzą się z przeciwstawienia dwóch lub więcej punktów widzenia. Są obiektem terapii, jeśli wywołują wielki niepokój. Terapia interpersonalna to najlepszy sposób, aby je rozwiązać.
• Przejścia ról: spory międzyludzkie lub walka o rolę wynikają z konfliktów. Osoba dotknięta, wraz z innymi istotnymi osobami w jej życiu, oczekuje różnych zachowań w zależności od określonej roli. Innymi słowy, istnieją spory dotyczące oczekiwań behawioralnych wobec matki, ojca lub szefa.
• Żałoba: kiedy ból po stracie bliskiej osoby jest zbyt intensywny lub trwa dłużej niż powinien, może przerodzić się w patologiczny smutek. Terapia interpersonalna pomaga nam w zarządzaniu naszymi emocjami i wypełnia tę pustkę, którą odczuwamy w zdrowy i pozytywny sposób.
• Deficyty interpersonalne: ten problem pojawia się, gdy dana osoba nie ma odpowiedniej sieci pomocy społecznej. W związku z tym powstaje poczucie samotności i izolacji. W tym przypadku terapia interpersonalna pomaga nam znaleźć własną przestrzeń społeczną i poprawić nasze umiejętności społeczne.

Te zmienne są niezwykle ważne w kontekście depresji, ponieważ kiedy jedna z nich wchodzi w grę, ludzie są narażeni na ryzyko „krytycznego kryzysu”. Kryzys ten ustępuje wielu problemom psychologicznym, a jednym z najczęstszych jest depresja.

Jednak terapia interpersonalna jest skuteczna nie tylko w przypadku depresji. Może być też z powodzeniem stosowana w leczeniu zaburzeń odżywiania.

Terapia interpersonalna w dzieciństwie i w okresie dojrzewania

Zdaniem ekspertów, terapia interpersonalna jest skuteczna w leczeniu depresji zarówno u dorosłych, jak i u nastolatków. Jest to ważne, ponieważ podkreśla znaczenie umiejętności zarządzania relacjami społecznymi. Podobnie, zarządzanie emocjami, które mogą rodzić się w wyniku doświadczeń związanych z naszymi relacjami, jest równie ważne.

Warto pamiętać, że żyjemy w środowisku społecznym, które ciągle się zmienia i musimy się do niego dostosować. Musimy nauczyć się konfrontować nasze problemy społeczne i zrozumieć, że nasze emocje zmieniają się pod wpływem czynników społecznych.

Oznacza to, że musimy poprawić naszą zdolność radzenia sobie z naszymi problemami. Depresja bowiem nie musi być problemem osobistym ani wewnętrznym. Może być problemem kontekstowym lub relacyjnym.