Syndrom limski - dowiedz się na czym polega to ciekawe zjawisko!
Ludzki umysł wciąż pozostaje dla nas tajemnicą. W rzeczywistości, wiele syndromów takich jak syndrom limski całkowicie nas zaskakuje. Zjawisko to jest tak skomplikowane, że zaskakuje zarówno porywaczy, jak i ofiary.
Syndrom limski występuje wtedy, gdy porywacze wczuwają się w sytuację swojej ofiary. Zazwyczaj zakładamy, że tacy ludzie mają niewielki szacunek dla ludzkiego życia. Jak więc rozwijają pozytywne uczucia i współczucie w stosunku do swoich ofiar? Czytaj dalej, jeśli chcesz dowiedzieć się więcej o tym dziwnym zjawisku.
Syndrom limski
Syndrom limski to stan, w którym porywacze rozwijają emocjonalną więź ze swoimi ofiarami. Można powiedzieć, że jest to druga strona syndromu sztokholmskiego.
Paradoksalnie, porywacz zaczyna wczuwać się w sytuację swojej ofiary. Ponadto w pewnym momencie zaczyna nawet martwić się o jej potrzeby i samopoczucie. Syndrom limski może przejawiać się w zachowaniach takich jak:
- Porywacz unika ranienia ofiary.
- Daje ofierze pewne swobody, a nawet ją uwalnia.
- Porywacz martwi się o stan fizyczny i emocjonalny ofiary.
- Rozmawia z ofiarą.
- Czasami porywacz udostępnia nawet swoje dane osobowe ofierze. Na przykład opowieści z dzieciństwa, swoje cele i pragnienia.
- Może nawet składać ofierze pewne obietnice. Na przykład mogą mówić rzeczy takie jak „Będę Cię chronił” lub „Nic Ci się nie stanie”.
- W niektórych przypadkach ofiara może nawet spodobać się porywaczowi.
Przyczyny syndromu limskiego
Prawdopodobnie zastanawiasz się jakie są przyczyny syndromu limskiego. Przede wszystkim dobrze jest wyjaśnić, że w niektórych sytuacjach cierpienie na określony syndrom nie oznacza, że dana osoba jest szalona lub chora. Poza wewnętrznym stanem danej osoby istnieją pewne warunki środowiskowe, które mogą sprawić, że zareagują w taki czy inny sposób.
Dlatego aby zrozumieć syndrom limski, musisz skupić się na wewnętrznym stanie porywacza. Podobnie musisz także przeanalizować warunki porwania. To pomogłoby Ci poznać stan psychologiczny porywacza a także okoliczności, które doprowadziły do porwania:
- Możliwe, że porywacz jest częścią grupy, która zmusiła go do dokonania porwania.
- Być może porywacz nie zgadza się ze sposobem w jaki odbywa się porwanie.
- W najlepszym razie porywacz został zmuszony do trzymania ofiary z powodu ekstremalnych potrzeb. Na przykład może mieć problemy rodzinne lub poważne problemy finansowe lub cierpieć na zaburzenia psychiczne.
- Porywacz może nie mieć wcześniejszego doświadczenia.
- Dodatkowo być może porywacz myśli, że zakładnicy nie będą w stanie przeżyć sytuacji w której się znajdują.
Syndrom limski i jego paradoks
Być może najbardziej zaskakujące jest to, że porywacz zachowuje się tak jakby nie trzymał ofiary jako zakładnika. Jest to paradoks syndromu Limskiego.
Dlatego porywacz robi wszystko, aby poprawić warunki ofiary. W rzeczywistości unikają jakiegokolwiek uszczerbku na zdrowiu lub dyskomfortu. Jeśli ofiara jest chora, daje jej lekarstwo. Jeśli jest ranna, porywacz ją leczy. Gdy jest głodna, porywacz spróbuje dać jej najlepsze dostępne jedzenie. Porywacz uważa, że jest opiekunem ofiary.
W najgorszym przypadku porywacz może nawet zakochać się w swojej ofierze. W związku z tym będzie próbować ją uwieść i zabiegać o jej względy. To dlatego, że chce aby ofiara odwzajemniła jego uczucia.
Jakie jest źródło syndromu limskiego?
Jak się zapewne domyślasz, syndrom limski swoją nazwę zawdzięcza sytuacji zakładników, która miała miejsce w Limie w Peru.
W 1996 r. grupa terrorystyczna przejęła ambasadę japońską w stolicy Peru. W miarę upływu dni porywacze zaczęli budować silne więzi z zakładnikami. Co zaskakujące, porywacze zaczęli wszystkich wypuszczać.
Końcowe wnioski na temat syndromu limskiego
Podsumowując, syndrom limski jest związany z wewnętrznym stanem człowieka: nawiązywaniem więzi z innymi ludźmi (nawet w ekstremalnych warunkach, takich jak porwanie). Bardzo trudno jest zbadać ten syndrom, ponieważ praktycznie niemożliwe jest odtworzenie warunków porwania w laboratorium i kontrolowanie wszystkich zmiennych.
Wiemy, że manifestacja syndromu zależy od różnych zmiennych. Podobnie zależy również od porywacza, sytuacji porwania i ofiary. Wreszcie, syndrom ten przypomina nam, że ludzie mogą być bardzo irracjonalni i mają tendencję do działania w oparciu o swoją interpretację i rozumienie rzeczywistości.
Wszystkie cytowane źródła zostały gruntownie przeanalizowane przez nasz zespół w celu zapewnienia ich jakości, wiarygodności, aktualności i ważności. Bibliografia tego artykułu została uznana za wiarygodną i dokładną pod względem naukowym lub akademickim.
- Camelo, R., & Vargas, N. (2002). El vínculo secuestrador-secuestrado. Una mirada desde el secuestrador. Trabajo de grado. Departamento de Psicología, Universidad Nacional de Colombia.
- González Ruiz, S., Buscaglia, E., García González, J. C., & Prieto Palma, C. (2002). Un estrecho vínculo. Revista Universitaria, 76, 55-62.
- Villegas, V. J. S. (2010). Creencias y conductas irracionales presentes en familiares y víctimas de secuestro y extorsión. Criminalidad, 52(2), 33-54.