Spektrum afektywne dwubiegunowe: różne rodzaje schorzenia

Choroba afektywna dwubiegunowa jest poważną i powodującą niepełnosprawność jednostką kliniczną. Jej początek występuje zwykle w wieku około 20 lat. Choroba ta składa się z epizodów depresyjnych (intensywnego smutku), które przeplatają się z epizodami maniakalnymi (euforia). Ponadto wahania nastroju powodują ogromne cierpienie pacjentów i ludzi wokół nich. W tym artykule porozmawiamy o tym, czym jest spektrum afektywne dwubiegunowe.

Opisano różne podtypy tego zaburzenia. To istotne, abyśmy przed analizą wyjaśnili pewne wątpliwości. Najpierw zdefiniujemy chorobę maniakalno-depresyjną i jej objawy.

Według Bellocha szacuje się, że od 10 do 13% osób, które doświadczyły epizodu dużej depresji, w pewnym momencie swojego życia doświadczy epizodu maniakalnego lub hipomaniakalnego, co doprowadzi do zmiany diagnozy na chorobę afektywną dwubiegunową.

Choroba afektywna dwubiegunowa

Choroba afektywna dwubiegunowa (zwana dalej BPAD) zwykle zaczyna się od epizodu depresyjnego. Diagnoza zostaje ostatecznie postawiona, gdy pojawia się epizod hipomaniakalny, maniakalny lub mieszany. W ten sposób możemy rozróżnić różne epizody.

Schorzenie to otrzymało również nazwę choroby maniakalno-depresyjnej. Przedstawia okresy euforii przeplatane okresami głębokiego smutku.

Hipomania

Epizod hipomaniakalny nie jest tak poważny jak jego starszy brat: mania. Według Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) hipomania to euforyczny i skrajny stan umysłu, który trwa co najmniej tydzień. Wśród jego objawów jest euforia, ale także drażliwość.

W tym okresie wzrasta aktywność ruchowa i umysłowa, a poziom odczuwanej przez chorego energii jest wyższy. W konsekwencji może pojawić się zmniejszona potrzeba snu. Oprócz innych objawów, osoby te również dużo i szybko mówią (są gadatliwe).

Mania

W przeciwieństwie do swojej młodszej siostry mania wymaga hospitalizacji. Jest to poważniejszy stan, a zatem bardziej zauważalny dla osób otaczających chorego. Według WHO jest to wysoki i ekspansywny stan umysłu, który trwa kilka dni i charakteryzuje się euforią i aktywacją psychomotoryczną.

Wśród najbardziej charakterystycznych objawów manii są wyobrażenia chorego, że jest on niesamowity i niezwyciężony, jego samoocena jest niezwykle wysoka. U jednostki może wystąpić burza mózgów w postaci chaotycznych myśli szybko następujących po sobie i rozchodzących się w wielu kierunkach. Ponadto zachowanie maniakalne jest często impulsywne.

„Krótkie epizody maniakalne są dobrym czynnikiem prognostycznym”.

-Belloch-

Epizody mieszane

WHO twierdzi, że epizody mieszane oznaczają szybkie naprzemienne objawy maniakalne i depresyjne przez większość czasu w okresie co najmniej dwóch tygodni.

Dyskomfort spowodowany epizodami mieszanymi jest zwykle ciężki i zakłóca codzienne życie chorego. Czasami może on wymagać hospitalizacji.

Spektrum afektywne dwubiegunowe

Teraz, gdy już wiesz, czym jest choroba afektywna dwubiegunowa, wyjaśnimy różne sposoby, w jakie może się objawiać.

Pierwszym z nich jest subsyndromalna choroba afektywna dwubiegunowa. Postać ta występuje wtedy, gdy obraz kliniczny, mimo teoretycznego i funkcjonalnego wpływu na życie człowieka, nie spełnia wszystkich kryteriów wymaganych do postawienia rozpoznania.

„Epizod trwający krócej niż opisany w podręcznikach diagnostycznych lub który nie odpowiada wszystkim objawom, ale ma negatywny wpływ na jakość życia pacjenta, byłby przykładem prezentacji podobjawowej lub podprogowej”.

-Belloch-

Propozycja Akiskala

Dlaczego u danej osoby rozwija się choroba afektywna dwubiegunowa? Jakie są rodzaje tej choroby? Aby odpowiedzieć na te pytania, w 1980 roku Akiskal i współpracownicy zaproponowali klasyfikację opisującą chorobę maniakalno-depresyjną w zależności od jej początku lub formy:

Choroba dwubiegunowa 1/4 (0,25)

Ten podtyp obejmuje rozwój epizodów maniakalnych w odpowiedzi na przyjmowanie leków przeciwdepresyjnych. Jak wspomnieliśmy wcześniej, większość przypadków choroby afektywnej dwubiegunowej rozpoczyna się wraz z rozwojem epizodu depresyjnego.

Jeśli w obliczu takiego obrazu klinicznego choremu zostanie przepisany lek przeciwdepresyjny, a faktycznie cierpi on na chorobę afektywną dwubiegunową, lek przeciwdepresyjny spowoduje wcześniejsze pojawienie się epizodu maniakalnego.

„Ten podtyp choroby afektywnej dwubiegunowej reaguje szybko, ale nie trwale, na leki przeciwdepresyjne: reakcja często określana jako „wypalenie”.

-Stahl-

Zaburzenie afektywne dwubiegunowe 1/2 (0,5) i zaburzenie schizoafektywne

Zaburzenie schizoafektywne obejmuje objawy psychozy przeplatane epizodami manii, hipomanii i depresji. W tym podtypie dwubiegunowości objawy psychotyczne są mniej nasilone niż w innych zaburzeniach psychotycznych (takich jak schizofrenia). Jednak objawy związane z nastrojem są gorsze.

„Zaburzenie schizoafektywne charakteryzuje się obecnością psychozy i manii, oprócz innych objawów nastroju”.

-Stahl-

Zaburzenie afektywne dwubiegunowe I i 1/2 (1,5)

Ten podtyp charakteryzuje się obecnością epizodów hipomaniakalnych przy braku epizodów depresyjnych. U tych pacjentów występuje długotrwała hipomania.

„Ci pacjenci mogą być leczeni z powodu hipomanii, jednocześnie obserwując wystąpienie epizodu depresyjnego w przyszłości”.

-Stahl-

Dwubiegunowość II i 1/2 (2,5)

Ten typ polega na obecności epizodów depresyjnych z temperamentem cyklotymicznym. Aby lepiej to zrozumieć, cyklotymia jest mniej poważnym, ale bardziej przewlekłym schorzeniem podobnym do BPAD. Ważne jest, aby być świadomym istnienia tej choroby, ponieważ leczenie cyklotymii, gdy jest stosowane wyłącznie za pomocą leków przeciwdepresyjnych, może wywołać efekt bumerangu w postaci nasilających się wahań nastroju i ostatecznie wywołać epizod maniakalny.

„Wielu pacjentów z cyklotymią jest po prostu uważanych za „nastrojowych” i nie konsultują się ze specjalistami, dopóki nie doświadczą pełnego epizodu depresyjnego”.

-Stahl-

Dwubiegunowość III (3)

Ten podtyp polega na występowaniu epizodów depresyjnych. Do tego dochodzą epizody hipomanii spowodowane przyjmowaniem leków przeciwdepresyjnych. W podręcznikach diagnostycznych nazywa się to zaburzeniem afektywnym dwubiegunowym wywołanym substancjami. To naprawdę trafna nazwa, ponieważ przypomina profesjonalistom, że pacjenci z chorobą afektywną dwubiegunową nie są dobrymi kandydatami do leczenia wyłącznie za pomocą leków przeciwdepresyjnych.

„Pacjenci, u których rozwinął się epizod maniakalny lub hipomaniakalny po zastosowaniu leku przeciwdepresyjnego, są często określani jako cierpiący na chorobę afektywną dwubiegunową typu III”.

-Stahl-

Dwubiegunowość III 1/2 (3,5)

Ten typ choroby afektywnej dwubiegunowej polega na rozwoju epizodów depresyjnych i hipomaniakalnych w wyniku używania narkotyków. Mówiąc słowami Stahla, „połączenie choroby afektywnej dwubiegunowej z nadużywaniem substancji jest bezpośrednią drogą do chaosu”.

Używanie narkotyków do modulowania naszych stanów emocjonalnych jest czymś, o czym wszyscy słyszeliśmy. Na przykład, kiedy jesteśmy zmęczeni, możemy napić się kawy. Jednakże, gdy twardsze narkotyki (kokaina, marihuana, ecstasy) są przyjmowane w kontekście BPAD, reperkusje mogą być znacznie większe.

„Chociaż niektórzy pacjenci mogą stosować nadużywane substancje w leczeniu epizodów depresyjnych, inni wcześniej doświadczyli manii wywołanej lekami lub spontanicznej i przyjmują nadużywane substancje, aby wywołać i doświadczyć manii ponownie”.

-Stahl-

Dwubiegunowość IV (4)

Podtyp ten jest tworzony przez obecność epizodów depresyjnych z hipertymicznym temperamentem. Hipertymia powoduje, że ludzie wydają się nadmiernie radośni, optymistyczni i produktywni. Są to ludzie sukcesu, których osobowość pozostała stabilna w czasie, ale którzy bez ostrzeżenia zapadają na poważną depresję.

„Nawet jeśli nie mają formalnej choroby afektywnej dwubiegunowej, ci pacjenci lepiej reagują na stabilizatory nastroju niż na leki przeciwdepresyjne”.

-Stahl-

Dwubiegunowość V (5)

Piąty rodzaj choroby afektywnej dwubiegunowej to występowanie depresji z hipomanią mieszaną. W tym przypadku istnieje pełny obraz depresji, ale tylko niektóre objawy manii.

„To, czy ci pacjenci mogą być leczeni samymi lekami przeciwdepresyjnymi, czy też wymagają stabilizatorów nastroju, takich jak lit lub leki przeciwpsychotyczne, wciąż jest analizowane”.

-Stahl-

Dwubiegunowość VI (6)

Czy osoby z demencją mogą cierpieć na chorobę afektywną dwubiegunową? Niestety, odpowiedź brzmi: tak. Tak więc ostatni podtyp stanowi obecność BPAD w kontekście demencji. Może to utrudniać rozpoznanie obu jednostek klinicznych.

„Dwubiegunowość może być błędnie przypisywana objawom demencji, zamiast być rozpoznawana jako odrębne zaburzenie i leczona stabilizatorami nastroju”.

-Stahl-