Samokontrola zachowania i jej wpływ na relacje społeczne

Wystarczy posiedzieć przez chwilę z grupą ludzi i obserwować, jak wchodzą ze sobą w interakcje, aby zidentyfikować różnice między nimi. Niektórzy lubią zwracać na siebie uwagę, podczas gdy inni wolą pozostać w tle. Są tacy, którzy oddają całą swoją energię, modulują głos, są niezwykle demonstracyjni i tacy, którzy są bardziej naturalni. Ten podział postaw można wyjaśnić w oparciu o interesującą koncepcję samokontroli.

Samokontrolę można zdefiniować jako stopień, w jakim dana osoba dostosowuje swoje zachowanie do kontekstu społecznego. Innymi słowy, poziom, na którym monitorują siebie, aby reagować w społecznie pożądany i odpowiedni sposób.

Sposób, w jaki korzystasz z tej umiejętności, może decydować o powodzeniu Twoich interakcji z innymi. Wiele mówi też o Twojej osobowości. Jeśli chcesz dowiedzieć się więcej na ten temat, czytaj dalej.

Samokontrola

Samokontrola zachowań ekspresyjnych to koncepcja zaproponowana przez psychologa społecznego Marka Snydera w celu wyjaśnienia, jak ludzie zachowują się społecznie. Mówi o tym, jak dużą wagę przywiązują do swoich zachowań pod kątem ich zgodności z oczekiwaniami społecznymi.

Używane są również terminy samoobserwacja, samokontrola i autoprezentacja. Ostatecznie analizowane jest znaczenie dla jednostki obrazu, który wyświetlają innym, oraz stopień, w jakim monitorują siebie, aby upewnić się, że projekcja jest pozytywna.

Wraz z teorią samokontroli Snyder opracował skalę oceny tej cechy. Innymi słowy, aby określić, gdzie znajduje się pozycja danej osoby na kontinuum. Skala ocenia stopień ich zgodności lub niezgodności ze stwierdzeniami takimi jak:

• Nie zawsze jestem osobą, na którą wyglądam.
• Śmieję się więcej, gdy oglądam komedię z innymi ludźmi, niż gdy jestem sam.
• Rzadko jestem w centrum uwagi w grupach.
• Mam tendencję do pokazywania różnych części siebie różnym ludziom.
• Staram się zwracać uwagę na to, jak inni reagują na moje zachowanie, aby uniknąć bycia nie na miejscu.

Wysoka lub niska samokontrola: na czym stoisz?

W zależności od odpowiedzi udzielonych w kwestionariuszu, jednostka uzyskuje punktację, która umieszcza ją w wysokiej, niskiej lub pośredniej strefie kontinuum samokontroli. Ogólnie rzecz biorąc, istnieje kilka wspólnych cech osób z podobnymi wynikami:

Osoby o wysokim poziomie samokontroli

• Są otwarci i zorientowani na innych ludzi.
• Działają zgodnie z kontekstem i kierują się określonymi sytuacjami.
• Mają tendencję do nadzorowania i monitorowania swojego zachowania, aby dostosować je do wymagań społecznych.
• Są bardziej wrażliwi na ekspresję i autoprezentację innych. Są również dobrzy w wydobywaniu kluczowych informacji i obserwacji charakterów innych.
• Zwykle mają różnych przyjaciół, z którymi dzielą różne czynności.

Osoby o niskiej samoobserwacji

• Są introwertyczni i zorientowani na siebie.
• Kierują się swoimi osobistymi zasadami, przekonaniami i usposobieniem.
• Nie zmieniają się, aby dopasować się do kontekstu. W efekcie są bardziej spontaniczni i wyluzowani.
• Ich przyjaciele są „do wszystkiego”. Nie mają różnych przyjaciół do różnych zajęć.

Warto wspomnieć, że te cechy reprezentują najwyższe i najniższe wyniki. Jednak duża część populacji będzie znajdować się na pozycji pośredniej. Z tego powodu jest bardzo prawdopodobne, że nie zidentyfikujesz się w 100% z żadnym z poprzednich opisów.

Reperkusje na poziomie społecznym i osobistym

Stopień samokontroli ma ogromny wpływ na poziom społeczny. W rzeczywistości ci, którzy wykazują wysoki poziom samokontroli, są bardziej charyzmatyczni i odnoszą sukcesy w kontaktach z innymi. Są w centrum uwagi i lepiej dostosowują się do wymagań różnych kontekstów.

Z drugiej strony osoby, które wykazują niski poziom samoobserwacji, mogą częściej doświadczać odrzucenia społecznego lub niezadowalających interakcji. Mogą być nieco niewrażliwi na normę, co może powodować dla nich problemy.

Życie to teatr i wydaje się, że ci ludzie mniej martwią się o scenariusz. Ponadto zaobserwowano, że mogą być w grupie większego ryzyka zachorowania na depresję. Jest tak, ponieważ utrzymując tak spójny obraz siebie, sytuacja zagrażająca którejkolwiek z ich ról miałaby na nich większy wpływ.

Jednak sama w sobie nie jest to cecha patologiczna ani negatywna. Wykazano, że niska samoobserwacja jest związana z wyższą niejawną samooceną. Innymi słowy, u tych ludzi jest mniejsza różnica między ich prawdziwym ja a idealnym ja. Ponadto, gdy wchodzą w interakcje z innymi na poziomie emocjonalnym lub seksualnym, są bardziej skłonni do przedkładania osobowości nad wygląd fizyczny.

Ostatecznie celem zawsze będzie kwalifikacja Twoich postaw, aby znaleźć równowagę, która działa dla Ciebie na co dzień. Społeczna adaptacja może przynieść ogromne korzyści. Jednak nadmierne zaniepokojenie tym, jak przedstawiasz siebie i jak widzą cię inni, może wywołać problemy lękowe. Najlepiej spróbować znaleźć punkt środkowy.