Mimo rozstań i rozczarowań z przeszłości zawsze szukamy nowych partnerów. Popycha nas do tego biologia, społeczeństwo i kultura. Dlaczego wchodzimy w kolejne związki? Przeanalizujmy to.
Modele związków ulegały na przestrzeni lat licznym zmianom. Dynamika wspólnego życia jest obecnie inna niż pięćdziesiąt czy sto lat temu. Jednak zmiany nie są radykalne. Można by uznać, że struktura i rutyna związków nie uległa znacznej modyfikacji.
Czy związki wyglądają dziś inaczej niż 50 lat temu?
Pięćdziesiąt lat temu mocno stąpaliśmy po ziemi. Ponowoczesność wprowadziła w sferę związków niepewność i niestabilność, co przełożyło się też na pary i rodziny. A to wszystko pod pozytywistycznym paradygmatem.
Obecnie doszło do zmiany tego paradygmatu. Ideologie, reguły społeczne i rodzinne, wierzenia, organizacja ludzkiego życia, kryteria określania prawdy, obiektywności i rzeczywistości są ciągle kwestionowane. Postmodernizm wprowadził nie tylko zmiany teoretyczne, ale też pragmatyczne. Wywarło to wpływ na strukturę rodzin i par.
Myśląc o rodzinie czy związkach zastanawiamy się nad przyszłością dzisiejszego modelu, możliwych dla niego drogach rozwoju i ewolucji. Trudno o jednoznaczną odpowiedź, gdyż wzorce tworzenia struktur partnerskich podlegają ciągłym zmianom.
Różne modele związków i rodzin
W ciągu ostatnich pięćdziesięciu latach koncepcja związku uległa zmianie. Rozwody poskutkowały modyfikacją struktur rodzinnych i pojawieniem się nowych typów rodzin.
Obecnie istnieją nowe modele rodzin i związków o różnorodnych cechach. Niektóre małżeństwa śpią w oddzielnych pokojach w jednym domu, inne wyznaczają sobie limit dzieci. Czasami single mają potomstwo dzięki biotechnologii.
Rozróżnienie seksu dla prokreacji od zabezpieczonego seksu dla przyjemności oddzieliło go od rozmnażania. Doprowadziło to do modyfikacji filozoficznej koncepcji związku. Obecnie ludzie nie wchodzą w stałe związki w celu prokreacji, ale po to, by cieszyć się miłością i życiem seksualnym. Pożądanie i seks zyskują więc na znaczeniu w relacjach partnerskich.
Wszystkie te czynniki powodują wyraźne zmiany w strukturze związków.
Lata mijają… I co z tego?
W życiu mamy liczne doświadczenia. Osoby tworzące związek spędzają lata razem i zbierają wspomnienia. Mózg magazynuje dużo informacji i selekcjonuje materiał do zachowania w pamięci (odpowiada za to hipokamp, który przypisuje sens wydarzeniom). Dlatego zwykle zapamiętujemy to, co pozytywne.
Życie w związku to złożony proces wymagający cierpliwości, hojności, tolerancji i zdolności przystosowania, poza miłością. Miłość daje spełnienie w wielu aspektach, ale współżycie wymaga pracy, współistnienia dwóch istot i ewentualnego powoływania na świat kolejnych.
Z upływem lat przychodzą obowiązki domowe, problemy zawodowe, wychowanie dzieci… Aspekty te oddalają od siebie partnerów. Rutyna i zmęczenie gaszą pożądanie. Witalność także spada, a umysł opanowują inne sprawy, co zmniejsza zainteresowanie związkiem.
Wiele par rzadko uprawia seks i podejmuje wspólnie niewiele aktywności. Rezygnują z siebie i prowadzą nudne życie, uciekają w zajmowanie się wnukami i kontakty społeczne. Niektórzy decydują się na separację.
Czy ma się jeszcze siłę na kolejne związki po wielu latach, doświadczeniach i wspomnieniach?
Pary, które wiele lat spędziły razem powinny raz na jakiś czas przedyskutować sens swojego związku. Trzeba aktualizować swoje potrzeby. Jeśli para decyduje się na separację, dochodzą do tego pewne skomplikowane aspekty takie jak ubezpieczenia, sprawy majątkowe itp. Utrudnia to rozstawanie się.
Należy mieć na uwadze, że około 80 % ludzi po rozstaniach ponownie wchodzi w związki, a 60 % z nich powołuje na świat potomstwo.
Liczby te wskazują na to, że ludzie mimo trudnych doświadczeń z przeszłości nie ustają w poszukiwaniach partnerów. Najwyraźniej nasze marzenia o miłości wygrywają ze wspomnieniami. Poza tym…nie wszystko stracone. Przeszłość nie uniemożliwia wchodzenia w kolejne związki.