Pomoc psychologiczna - dlaczego nie jest łatwo pójść na terapię

Czy proszenie o pomoc czyni cię słabszym lub odważniejszym? W tym artykule przyjrzymy się, co w danym momencie skłania nas do proszenia o pomoc.

Napisane i zweryfikowane przez psycholog Maria Fernanda Ramos Roa.

Ostatnia aktualizacja: 23 stycznia, 2023

Osoba może iść na terapię z wielu powodów: lęku, depresji, fobii, żalu itp. Jednak nie wszystkie osoby cierpiące na te jednostki kliniczne zwracają się do specjalisty zdrowia psychicznego, aby uzyskać pomoc.

Na szczęście w dzisiejszych czasach pomoc psychologiczna staje się coraz bardziej powszechna. W przeszłości prośba o pomoc kojarzyła się z szaleństwem, brakiem równowagi psychicznej czy słabą wolą. W dzisiejszych czasach korzystanie z pomocy psychologa nie jest już tak odbierane. Co więcej, spora część społeczeństwa zakłada, że nie jest nawet konieczne istnienie konkretnej jednostki klinicznej, aby proces terapeutyczny był wzbogacający.

Kryzysy, takie jak pandemia koronawirusa, uwydatniły rolę chodzenia na terapię, czy to online, czy twarzą w twarz. Dzięki terapii online zniknęło piętno, które towarzyszyło kiedyś terapii. Zdajemy sobie też sprawę, że terapia online jest tak samo skuteczna, jak poradnictwo twarzą w twarz.

Pomoc psychologiczną – co sprawia, że po nią sięgamy?

Z reguły zwracasz się o pomoc psychologiczną, gdy zdajesz sobie sprawę, że przy własnych zasobach nie jesteś w stanie poczuć się lepiej i ruszyć z miejsca. Na przykład, być może już prosiłeś o pomoc osoby wokół ciebie, ale nadal czujesz się przytłoczony sytuacją, przez którą przechodzisz. A może nie możesz zidentyfikować żadnego konkretnego problemu, ale odczuwasz pewien rodzaj dyskomfortu, który utrzymuje się przez wiele dni i wobec którego czujesz się całkowicie bezradny.

Nie wszyscy mają zdolność rozpoznawania swoich problemów. Dla niektórych uznanie, że nie mogą samodzielnie poradzić sobie ze zidentyfikowanym problemem, stanowi realne zagrożenie dla ich ego. W rzeczywistości jest to krok, który wiąże się ze świadomością osobistej odpowiedzialności.

Jeśli pójdziesz na terapię, czy Twoje relacje się poprawią?

Być może masz żal do matki, partnera, dzieci itp. Jednak część Twoich poszukiwań pomocy wynika z uznania, że nie masz możliwości zmiany otaczających Cię ludzi. Możesz jednak kwestionować, w jaki sposób uczestniczysz w tworzeniu Twoich relacji i sposób, w jaki łączysz się sam ze sobą. Gdy już tam dotrzesz, możesz zacząć wprowadzać zmiany.

Chęć skorzystania z pomocy psychologicznej i wprowadzenia zmian powinna zawsze pochodzić od Ciebie. Pomoc psychologiczna nie ma sensu, jeśli nie jesteś do niej przekonany. Czasami zdarza się, że jeden partner zmusza drugiego do pójścia na terapię. W takich przypadkach nie ma pragnienia zmiany, więc terapia po prostu nie zadziała. W końcu niektórzy ludzie po prostu nie chcą się zmieniać i to jest ich osobista decyzja.

Jak buduje się potrzeba dokonywania zmian?

Zapotrzebowanie na terapię psychoanalityczną jest konstruowane inaczej. Psychoterapia psychoanalityczna jest procesem ze szczególnym rodzajem słuchania i przebudowy. Inaczej jest w scenariuszu medycznym, w którym pacjent udaje się do specjalisty zdrowia psychicznego w celu „usunięcia” objawów i chorób.

Psychoanalityk nie „usuwa” symptomów. Symptomy są rozumiane jako odzwierciedlenie nieświadomego konfliktu. To na tym poziomie wykonywana jest praca, a w konsekwencji objawy zmniejszają się lub są modyfikowane i redefiniowane. Dlatego postulat psychoanalityczny musi wiązać się z pewną świadomością i odpowiedzialnością.

W terapii musisz postrzegać siebie jako zaangażowanego w to, co Ci się przydarza. Nie kierujesz swoich skarg i pytań do innych, ale do siebie i swojej roli we wszystkim, co Ci się przydarza. Dlatego musisz mieć pragnienie poznania swojej świadomości i nieświadomości.

W końcu to Ty w jakiś sposób stworzyłeś to, co Cię rani. Ty również możesz dokonać zmian, aby odwrócić sytuację. Nie możesz zmienić innych, a przekonanie, że możesz, spowoduje tylko frustrację.

Funkcja terapeuty

Normalnie to matka jest odpowiedzialna za interpretację płaczu dziecka i powiązanie z nim znaczenia. Funkcja psychoanalityka jest podobna do funkcji matki, ponieważ pomaga klientowi/pacjentowi uporządkować informacje, z którymi udał się na terapię, w jedną lub kilka zintegrowanych historii (Vucinovich, 2014).

Istnieje błędne przekonanie, że psychoterapeuci wiedzą, co jest najlepsze dla ich klientów i będą im mówić, co mają robić. To nie może być jednak dalsze od prawdy. Dlatego tak istotna jest odpowiedzialność, o której wspominaliśmy wcześniej. Tylko Ty, jako pacjent, możesz podejmować decyzje. Twój terapeuta tylko towarzyszy Ci w drodze i umożliwia wyrażanie siebie.

Możesz iść na terapię z konkretnymi prośbami. Być może potrzebujesz odpowiedzi i porady, aby wiedzieć, co robić. Zamiast tego okazuje się, że masz do czynienia z profesjonalistą, który nie odpowiada na tę prośbę, ale raczej pomaga zbudować inne zapotrzebowanie (Silanes, Ibarlin De La Colina, 2018). To żądanie, które czyni Cię odpowiedzialnym za podejmowanie własnych decyzji. W ten sposób w pełni szanujesz swoją wolność wyboru i masz jasność co do możliwych konsekwencji swoich decyzji.

Czy pomoc psychologiczna sprawi, że będziesz szczęśliwszy?

Interwencje terapeutyczne dostarczają narzędzi do radzenia sobie z przeciwnościami losu w adaptacyjny sposób. Istnieją również bardziej subiektywne kwestie, które nie są mierzone narzędziami i ćwiczeniami, ale są równie ważne. Na przykład poczucie, że jesteś w stanie sobie poradzić, to duża część tego, co zabierasz ze sobą po terapii.

Czy więc terapia czyni Cię szczęśliwszym? Cóż, to zależy od tego, jak rozumiesz szczęście i co Cię uszczęśliwia. Zależy to również od tego, co robisz ze wszystkim, co zapewnia Ci terapia. Ostatecznie to Ty jesteś odpowiedzialny za zachodzące przemiany. Nie może być inaczej, ponieważ to Ty będziesz odpowiedzialny za utrzymanie tych zmian w czasie.