Pięć rzeczy, których można się nauczyć z posiadania narcystycznego rodzica

Jedna rzecz, której dziecko narcystycznego rodzica w końcu dowiaduje się, to to, że to, czego może potrzebować, czuć lub myśleć, nie ma znaczenia. Świat kręci się wokół tej figury władzy, która pochłania wszystko jak czarna dziura.

Napisane i zweryfikowane przez psycholog Valeria Sabater.

Ostatnia aktualizacja: 27 grudnia, 2022

Jest jedna wyjątkowa rzecz, której można się nauczyć z posiadania narcystycznego rodzica. To fakt, że nie każda osoba nadaje się do bycia rodzicem. Tego typu ludzie, którzy powinni dać z siebie wszystko dla swoich dzieci, którzy powinni je kochać, szanować i sprawić, by czuły się bezpieczne i wartościowe, przez cały czas stawiają siebie na pierwszym miejscu. Taka sytuacja ma głęboki emocjonalny wpływ na dzieci.

Co więcej, taka relacja przenosi ranę traumy, którą należy zagoić, na wiek dorosłości. Bardzo często widuje się osoby z zaburzeniami takimi jak depresja, problemy z jedzeniem i zniekształcony obraz siebie w wyniku tej rzeczywistości dzieciństwa. Dorastanie z narcystycznym rodzicem oznacza, że dzieci uważają, że nie zasługują na to, czego potrzebują. Co więcej, czują, że to nawet nie ma znaczenia.

Zaniedbanie emocjonalne widoczne w tego typu dynamice rodziny jest bardzo szkodliwe. Niewątpliwie osoby te cierpią z powodu niewypowiedzianych ran. Istnieją pewne wymiary, które należy zrozumieć, aby przezwyciężyć te ciężkie doświadczenia. Przyjrzymy się im tutaj.

Czego można się nauczyć przez posiadanie narcystycznego rodzica

Mount Sinai School of Medicine w Nowym Jorku przeprowadziła w 2003 roku badanie, w którym stwierdzono, że wszystkie formy emocjonalnego znęcania się i zaniedbywania w dzieciństwie mają kliniczny wpływ na dorosłość. Wiele osób przychodzi na terapię psychologiczną z szokującymi historiami do opowiedzenia.

Często opowiadają, jak jedno z ich rodziców nieustannie ich krytykowało, poniżało i wyśmiewało. W większości przypadków osoba nawet nie wiedziała, że jej opiekun miał narcystyczne zaburzenie osobowości. Z reguły doświadczyli traumy wychowania, w którym byli traktowani jako zwykły dodatek do rodziny, a nie jako ktoś z własnymi potrzebami i prawami.

W pomocy ofiarom narcystycznego wykorzystywania w dzieciństwie często stosuje się kilka podejść. Generalnie jest to skorelowane z różnymi psychopatologiami. Mogą to być lęki, problemy z uzależnieniami, zaburzenia odżywiania i zachowania autodestrukcyjne.

Jednak terapia naprawdę działa i kiedy tak się dzieje, chory zaczyna uświadamiać sobie wiele rzeczy. Zobaczmy, czego możn się nauczyć z doświadczenia posiadania narcystycznego rodzica.

1. Miłość nie oznacza dominacji

Narcystyczny rodzic działa jako przywódca sekty. Stara się lekceważyć innych, aby ich kontrolować. Wiąże się to z ciągłym niedocenianiem innych, w tym własnych dzieci. To, co czują, potrzebują lub myślą, nie ma znaczenia. Ważne jest tylko to, czego chce rodzic.

2. Ich celem życiowym nie jest już zadowolenie narcyza

Jedną z rzeczy, których uczą się dzieci narcystycznych rodziców, to fakt, że po ucieczce przed nimi są wolne. Ich życie jest ich własną ścieżką. Mogą podejmować własne decyzje i prowadzić taką egzystencję, jakiej pragną. Zozumienie tego jest niezbędne dla ofiar wszelkiego rodzaju narcystycznego nadużycia, ale szczególnie dla tych, którzy dorastali z narcystycznym rodzicem.

Kiedy dzieci dorastają w środowisku zdominowanym przez narcyza, ich jedynym celem w życiu jest zaspokojenie potrzeb danej osoby. Oznacza to porzucenie wszystkich swoich marzeń, pragnień lub tęsknot. Manipulacja w tych przypadkach jest absolutna do tego stopnia, że wiele osób nawet nie wie, czego oczekuje od życia lub jakie ma cele.

3. Mogą swobodnie kontaktować się z kimkolwiek poza rodziną

Narcystyczni rodzice są niezwykle zaborczy w stosunku do swoich dzieci. Nie tylko umniejszają im psychicznie, ale także mają tendencję do ich izolowania. Do tego stopnia, że często kontrolują ich działania i czas spędzany poza domem. Dzieci takich osób wolą nie mieć przyjaciół ani partnerów.

Jedną z rzeczy, których dzieci uczą się od narcystycznych rodziców, jest to, że mają pełne prawo do budowania relacji, których pragną. Mogą swobodnie opuścić dysfunkcyjną orbitę, którą zbudowała dla nich postać opiekuna. Są kompletni, przygotowani do przecięcia pępowiny i zbudowania własnego świata.

4. Nie są odpowiedzialni za szczęście i nieszczęście rodziców

Dzieci narcyzów w końcu rozumieją, że nie są na tym świecie, aby spełnić życzenia rodziców. Ich rolą nie jest osiągnięcie tego, czego nie osiągnął ich rodzic, bycie ich odbiciem, a tym bardziej znalezienie nich szczęścia. Dlatego jeśli narcystyczny rodzic mówi, że jest rozczarowany zachowaniem dziecka lub wyraża ubolewanie, że podejmuje własne ono decyzje, jego dzieci nie mogą ich słuchać. Dbanie o życie ich rodziców nie są ich obowiązkiem.

Ostatecznie zdają sobie sprawę, że mają prawo kształtować własne projekty, niezależnie od tego, co chcą robić ze swoim życiem. Muszą jednak zdać sobie sprawę, że nie mogą dalej karmić narcystycznych apetytów rodziców ani zwracać uwagi na ich dramaty.

5. Mają prawo zdystansować się od tych, którzy ich skrzywdzili

W końcu zdają sobie sprawę, że mają prawo decydować, ile czasu chcą zainwestować w swojego narcystycznego rodzica. Niektórzy uznają, że wystarczy wizyta raz na miesiąc. Inni mogą preferować całkowite zerwanie kontaktu. Jednak każdy ma pełne prawo do decydowania o tym, jaki rodzaj związku chce lub nie chce mieć z taką postacią.

Wreszcie, jeśli jest jedna rzecz, której można się nauczyć z tego rodzaju doświadczeń, to to, że najważniejsze jest poszukiwanie i tworzenie zdrowych relacji. Dzieci narcystycznych rodziców muszą tworzyć więzi, które wzbogacą je emocjonalnie i nie pozostawią ich z urazami psychicznymi. Prawdziwe rodziny powstają z miłości. Genetyka naprawdę nie ma znaczenia.