Paraliż senny: od wizyty inkuba do narkolepsji

Budzisz się, ale nie możesz się ruszyć. Możesz jednak słyszeć, widzieć i czuć różne rzeczy. Jest to zjawisko znane jako paraliż senny lub hipnagogia.

Paraliż senny, naukowo znany jako hipnagogia, jest żywym doświadczeniem percepcyjnym, które pojawia się na początku cyklu snu. Co więcej, halucynacje hipnagogiczne to bardzo żywe sny pełne odczuć wzrokowych, dotykowych i słuchowych. W przeciwieństwie do tego halucynacje hipnopompiczne są podobnymi doświadczeniami, które pojawiają się, gdy śniący się budzi.

Termin wymyślony przez Frederica W. H. Myersa, pochodzący od słów hypnos (sen) i pomp (wysyłanie) został użyty po raz pierwszy w 1918 roku w odniesieniu do halucynacji hipnopompicznych. Ponadto posłużył do opisania zjawisk, które miały miejsce podczas przejścia między snem a przebudzeniem.

Francuski psychiatra Baillarger po raz pierwszy opisał halucynacje hipnagogiczne w 1846 r. Nazywał je także halucynacjami psychosensorycznymi. Ponadto, zgodnie z Alfredem Maury, termin hypnos (sen) i agogos (indukowany) oznacza halucynacje lub złudzenia, które zapowiadają sen.

Zatem halucynacje te manifestują się, gdy dana osoba uważa, że ​​nie śpi. Może widzieć, słyszeć i czuć, ale nie może się ruszać. Ponadto z halucynacjami hipnagogicznymi bliski związek ma paraliż senny.

Występowanie i historia halucynacji hipnagogicznych

Częstość występowania halucynacji hipnagogicznych i hipnopompicznych w populacji ogólnej to 25-30% osób dotkniętych narkolepsją. W 1957 r. Autorzy Yoss i Daly włączyli te halucynacje do kryteriów diagnostycznych narkolepsji. Omamy te są również charakterystyczne dla zaburzeń nadmiernej senności w ciągu dnia. Często obserwowano je u pacjentów, którzy przed zaśnięciem doświadczyli paraliżu sennego.

Ponadto substancje psychoaktywne, takie jak khat i haszysz, wywołują halucynacje zarówno hipnagogiczne, jak i hipnopompiczne.

Paraliż senny i halucynacje hipnagogiczne

Paraliż senny polega na uogólnionej i przemijającej niemożności poruszania się lub mówienia. Zasadniczo występuje podczas przejścia sen-czuwanie, gdy manifestują się halucynacje hipnagogiczne.

Dawno temu paraliż senny i halucynacje hipnagogiczne były istotną cechą koszmarów sennych. Kultura popularna upiększyła te objawy nadprzyrodzonymi znaczeniami. Dlatego niektórzy zaczęli uważać, że paraliż senny i halucynacje są spowodowane wizytami demonów.

W 1834 roku McNish po raz pierwszy zdefiniował koszmary:

„Wyobraźnia nie jest w stanie pojąć okropieństw, które [koszmar] często wywołuje, a język nie potrafi opisać ich w odpowiedni sposób…Wszystko, co okropne, obrzydliwe lub przerażające w świecie fizycznym lub moralnym, jest przedstawiane śniącemu w przerażającym szeregu; syczą do niego węże, torturują go demony, oszałamiają puste głosy i zimny dotyk objawień…

W pewnym momencie może czuć przy sobie świadomość złośliwego demona; następnie, aby uniknąć widoku tak przerażającego, śpiący zamyka oczy, ale przerażająca istota wciąż przypomina o swojej obecności; lodowaty oddech śpiącego rozpływa się w obliczu demonai wie, że stoi twarzą w twarz z diabłem. Potem, gdy podnosi wzrok, widzi paskudne oczy wpatrujące się w niego i postać rodem z piekła, która uśmiecha się do niego z jeszcze większą piekielną złośliwością”.

Kiedy czyta się ten i inne podobne raporty, staje się jasne, że termin „koszmar” zmienił się w ciągu ostatnich 150 lat. Dziś słowo „koszmar” oznacza żywe, nieprzyjemne sny, które wywołują strach i liczne przebudzenia.

Inkub: Nocny demon

W swojej książce „On the Nightmare” Ernest Jones wyjaśnia, że ​​słowo „koszmar” pierwotnie oznaczało inkuba, czyli męskiego demona. Te nocne demony były odpowiedzialne za przerażające doświadczenia śniących, zgodnie z lokalnym folklorem.

Inkub to demon, który zgodnie z wersją spopularyzowaną w średniowiecznej Europie, wspinał się na śpiące kobiety i atakował je. Legenda głosi, że intencją demona był gwałt, czasem w celu zapłodnienia, jak głosi legenda Merlina. Kobiecy odpowiednik inkuba, który wspina się na śpiących mężczyzn, nazywany jest sukkubem.

Ludzie wierzyli, że inkuby odwiedzają ludzi nocą i kładą się na piersi, unieruchamiając ich. Ponadto Jones podkreśla, że ​​przekonanie to było niemal uniwersalne. Wydaje się zatem, że halucynacje hipnagogiczne, o których mówimy, uważano poniekąd za spowodowane nocnymi demonami.

Podsumowując, paraliż senny jest obecnie badany jako objaw narkolepsji. Występuje on jednak również u zdrowych ludzi.