Optymiści wprawiają w dobre samopoczucie siebie i osoby wokół siebie. Potrafią spojrzeć na jasną stronę zamiast tkwić w negatywności. Optymiści wybierają ten sposób patrzenia na świat i opierają na nim swoje życie. Chociaż istnieją pewne cechy osobowości, które sprzyjają optymizmowi, bycie optymistą ma więcej wspólnego z refleksją i praktyką.
Świadomie lub podświadomie wszyscy postrzegamy życie z wybranej przez nas perspektywy. To, którą perspektywę wybieramy zależy w dużej mierze od osobistych doświadczeń, a także od cech osobowości i relacji. Czasami wszystko zależy od przyzwyczajenia lub braku refleksji. W końcu łatwiej jest naśladować i powtarzać niż budować własne poglądy.
„Życie ma ciemną stronę i jasną stronę. Musimy wybrać tę, która najbardziej nas cieszy”.
–Samuel Smiles–
Bycie optymistą nie wymaga, aby życie było usłane różami. Nie wymaga także niesamowitego dzieciństwa ani życia cudownego w każdym swoim aspekcie. Ratowanie najlepszej części siebie, innych i każdej sytuacji jest wyborem. Optymiści nie są niedoinformowanymi pesymistami, ale kimś, kto woli podkreślać pozytywne strony.
W obliczu codziennego życia łatwo jest być pesymistą. Nikt nie jest w stanie całkowicie uniknąć bólu czy frustracji. Narzekanie pomaga uzasadnić brak działania i konformizm. Z drugiej strony, optymiści podejmują wyzwanie działania, rozwoju i ulepszania. Optymiści posiadają na ogół pewne cechy, nad którymi zastanowimy się poniżej.
Optymiści walczą o to, czego chcą
Prosty akt działania w kierunku osiągnięcia celu sprawia, że każdy czuje się żywy. Natomiast ci, którzy nie zrealizowali swoich marzeń lub pragnień, postrzegają życie przez obiektyw negatywny. Jeśli istnieje coś, czym charakteryzują się optymiści, jest to umiejętność wyznaczania celów i walki o nie.
Optymiści są także realistami. Nie wyznaczają sobie celów, które są niemożliwe lub przekraczają ich możliwości. To nieprawda, że jeśli się na coś zdecydujesz, możesz osiągnąć absolutnie wszystko. Jeśli Twój cel jest nieosiągalny, skończy się tylko frustracją. Wyznaczanie sobie wysokich celów to jedno, a obieranie niemożliwych celów to inna historia.
Tam, gdzie inni widzą porażkę optymiści widzą możliwość zdobycia doświadczenia
Dla optymisty nic nie jest „porażką”. Optymiści wiedzą, że istnieją błędy, pomyłki, niemożliwe wyzwania i nieosiągalne cele. Ale nie nazwaliby żadnej z tych sytuacji jawną porażką Właśnie to czyni ich optymistami. Umiejętność dostrzegania pozytywów, zobaczenia jasnej strony życia.
Żadne z wielkich ludzkich osiągnięć nie zostało osiągnięte bez trudności i błędów. Poprawione błędy, wypełnione dziury i przezwyciężone porażki stanowią podstawę wielkich osiągnięć. Każdy błąd to lekcja. A każda lekcja to szansa na rozwój. Optymiści wiedzą, że porażka następuje tylko wtedy, gdy przestajemy próbować.
Optymiści są uczciwi wobec siebie
Szczerość wobec samego siebie oznacza odłożenie na bok wymówek i usprawiedliwień. Ta postawa wymaga odwagi, ponieważ oznacza, że nie możemy próbować ukryć się przed prawdą. Oznacza to stanie twarzą w twarz z życiem i bycie szczerym wobec siebie.
Optymiści nie boją się przyznać, kiedy się mylą. Przeciwnie, otwarcie przyznają się do swoich błędów. Unikają obwiniania innych za swoje błędy i są wystarczająco pewni siebie, aby zaakceptować fakt, że nie zawsze mają rację. Ta postawa czyni ich silniejszymi, ponieważ wiedzą, że dostrzeganie własnych błędów to kolejny krok zbliżający do bycia lepszym człowiekiem.
Nigdy nie porównują się z innymi
Systematyczne porównywanie się z innymi prowadzi jedynie do zniekształcenia myśli i zatrucia serca. Jesteśmy nieporównywalni. Nie ma sposobu na zmierzenie, kto jest lepszym lub gorszym człowiekiem. Więzień może mieć lepsze serce niż menedżer biznesu, ale gorszą zdolność osiągnięcia własnych celów. Tego nie można zmierzyć.
Podstawą prawdziwego optymizmu jest zrozumienie tej rzeczywistości. Nikt nie jest lepszy ani gorszy niż ktokolwiek inny. Każde porównanie między ludźmi jest arbitralne. Ludzie, którzy nieustannie porównują się z innymi, robią to, ponieważ brakuje im autonomii i niezależnego osądu. Każda osoba wie, czy żyje tak, jak chce i powinna żyć. Inni mogą się zgodzić lub nie, ale ich opinia nie ma znaczenia.
Potrafią motywować siebie
Motywacja oznacza „wprawiać w ruch” pomimo wszelkich przeszkód. Oznacza to pchanie się do przodu w celu osiągnięcia określonego celu. Optymiści wiedzą, że siła do walki pochodzi z wewnątrz. Wynika to z faktu, że nie dostosowują swoich działań do aprobaty lub dezaprobaty innych, ale do własnych przekonań.
Osoba jest zmotywowana, gdy widzi i pielęgnuje przyczyny swojego działania. Przekonanie daje siłę do kontynuowania wysiłku. Wiedząc, że powody, dla których gonimy nasze marzenia są ważne, możemy iść naprzód, nie przywiązując zbyt dużej wagi do napotkanych problemów. Zatem optymiści to ludzie, którzy wierzą w to, co robią.
Akceptują innych ludzi dokładnie takimi, jakimi są
Traktujemy innych ludzi podobnie jak traktujemy siebie. Kiedy ktoś akceptuje siebie, łatwiej mu zaakceptować innych. Z drugiej strony, jeśli ktoś walczy o to, aby docenić i pokochać siebie, zwykle dzieje się tak, że przenosi ten wewnętrzny konflikt na innych. Wtedy inni stają się celem ciągłej krytyki.
Optymizm wymaga posiadania pozytywnego obrazu siebie. Nie oznacza to, że powinniśmy być egoistami, ale raczej świadomi własnej wartości. Dlatego też optymistom łatwiej jest akceptować i docenić innych. Wiedzą, że wszyscy ludzie są uczestnikami tej samej historii. Wiedzą, że każda osoba ma swoje miejsce i cel w tej wspólnej przygodzie. Nie zapominają też, że solidarność zapewnia poczucie pewności siebie w teraźniejszości.
Doskonalą siebie
Nikt nie jest prawdziwym optymistą, jeśli nie pracuje nad sobą. Oznacza to poznawanie siebie, wybaczenie sobie błędów i pomyłek oraz przypisanie odpowiedniej wartości swoim osiągnięciom. Jesteś swoim własnym projektem. Praca nad tym projektem i uczucie dumy z postępu przekłada się na optymizm w codziennym życiu.