Odosobnienie w pojedynkę: jak sobie z nim poradzić?

Samotne przebywanie w odosobnieniu nie jest łatwe, nawet we własnym domu. Ważne jest zatem to, aby mieć odpowiednie strategie radzenia sobie z tym czasem w najlepszy możliwy sposób. W tym celu musisz przede wszystkim zadbać o to, aby Twój umysł stał się Twoim najlepszym sprzymierzeńcem.

Wiele osób ma spędza odosobnienie spowodowane koronawirusem w pojedynkę. Obecne okoliczności nadeszły niespodziewanie i prawie bez naszej wiedzy. Wirus SARS-CoV-2 wręcz zamroził nasze życie i codzienne czynności.

Pokonanie tego trudnego okresu jakim jest odosobnienie jest o wiele łatwiejsze z rodziną lub partnerem. Mamy w ten sposób więcej pozytywnych bodźców, a bliski kontakt z innymi, okazywana przez nich miłość i wsparcie są bardzo pomocne.

Jednak niektórzy ludzie mogą musieć zmierzyć się z tym okresem odosobnienia w swoich domach w samotności. Dzieje się tak dlatego, że przez większość czasu mieszkają sami lub z powodu obowiązków związanych z pracą. Taka jest sytuacja na przykład u wielu osób w podeszłym wieku.

Sytuacja ta może się jednak łatwo zmienić. A to oznacza, że możesz się okazać podatny na takie czynniki, jak lęk, stres i ciężar wywołany przez przymusowe odosobnienie. Emocje i Twój umysł mogą Cię naprawdę osłabić w tym okresie.

Tak, można przecież powiedzieć, że nie ma żadnego problemu, ponieważ każdy ma dziś połączenie z Internetem. Pomagają nam połączenia wideo, komunikatory internetowe i ogólnie interakcja z sieciami społecznościowymi.

Rzeczywiście, technologia okazuje się być bardzo pomocna. Musisz jednak wiedzieć, że to nie wystarczy. Potrzebujemy fizycznej obecności innych ludzi. Potrzebujemy towarzystwa i znaczenia, jakie wnosi ono w nasze życie. Co więc możemy zrobić w tych okolicznościach?

Samotne przebywanie w odosobnieniu nie jest łatwe, nawet we własnym domu. Ważne jest zatem to, aby mieć odpowiednie strategie radzenia sobie z tym czasem w najlepszy możliwy sposób. W tym celu musisz przede wszystkim zadbać o to, aby Twój umysł stał się Twoim najlepszym sprzymierzeńcem.

Odosobnienie spędzane w samotności: problemy i możliwości

Nie ma wielu badań nad tym, jak ludzie radzą sobie z zamknięciem. Mamy jednak informacje na temat zbiorowego odosobnienia, takie jak te opublikowane w „The Lancet”, a dotyczące bardzo niedawno przeprowadzonego badania przez zespół naukowców z King’s College London.

Eksperci przeanalizowali podobne doświadczenia, takie jak te, które miały miejsce w kilku miastach w Kanadzie w 2003 r. w wyniku wybuchu epidemii innego rodzaju koronawirusa, czyli SARS.
W tym przypadku zobaczyli, że po 10 dniach ludzie zaczęli odczuwać silny stres, większy strach przed infekcją, frustrację, nudę, udrękę z powodu braku zapasów i strach przed trwałym utratą pracy.

Wszystkie te badania były oparte jednak na małych grupach, takich jak rodzina. Dlatego właśnie nie mamy danych dotyczących skutków, jakie może mieć izolacja.

Może to mieć takie same konsekwencje, jak spędzanie kilku godzin w tak zwanym zbiorniku deprywacji sensorycznej. Spotkanie lub choćby kontakt z kimkolwiek pozytywnie wpływa na nasz mózg. Oczywiście efekt byłby znacznie gorszy, gdybyśmy nie mieli technologii i naszych telefonów komórkowych, aby pozostać w takim kontakcie.

Rzeczy, które zakotwiczą Cię w dzisiejszej rzeczywistości

Kiedy człowiek spędza długie godziny, dni i tygodnie w samotności, może zacząć cierpieć z powodu bardzo specyficznego efektu. Jest nim zespół dysocjacji. Jest to bardzo powszechna niewydolność mózgu, gdy ludzie cierpią na stany lękowe. Zasadniczo polega on na tym, że osoba taka zaczyna czuć, że coś się dzieje, choć w rzeczywistości nie ma to nic wspólnego z prawdą.

Nie czujesz się już związany ze swoim ciałem. Patrzysz w lustro i doświadczasz apatii oraz braku jakiegokolwiek powiązania z tą osobą, którą tam widzisz. Rzeczywistość wydaje się biec o wiele wolniej i nic już nie wydaje się nie mieć żadnego znaczenia.

Zjawisko to mieści się w zakresie szerszej definicji dysocjacji. Innymi słowy, niektórzy cierpią na nie w łagodny sposób, podczas gdy inni doświadczają skrajnych jego odmian. Musisz po prostu „zakotwiczyć” tutaj swój umysł, aby nie uciekł Ci na manowce. Musisz się upewnić, że nie zbacza z wytyczonej ścieżki i po prostu skupia się na tym, co jest tu i teraz.

Codzienne procedury są niezwykle ważne, by łatwiej znieść odosobnienie

W takich sytuacjach bardzo ważne okazują się być codzienne procedury. Musisz starać się przestrzegać standardowego harmonogramu, w ramach którego wykonujesz dane zadanie przez określony czas. Oprócz tego powinieneś także dać sobie trochę czasu na wypoczynek, relaks i ćwiczenia fizyczne.

Posiadanie czegoś do zrobienia pomoże Ci znaleźć zajęcie i motywację. Jeśli musisz zmierzyć się z zamknięciem w samotności, idealną rzeczą jest mieć jakieś zadanie, które każdego dnia zabierze Ci trochę czasu. Dobrym pomysłem może być na przykład zapisanie się na jakiś kurs online.

W ramach tych „kotwic” i rzeczy, które pomagają skupić myśli, priorytetem powinien też stać się częsty kontakt z rodziną i przyjaciółmi.

Podczas rozmów telefonicznych lub połączeń wideo powinieneś spróbować zapamiętać te wszystkie szczęśliwe chwile, które wspólnie spędziłeś z bliską Ci osobą, śmieszne anegdoty i inne rzeczy, które mogą wywoływać u Ciebie pozytywne emocje. W ten sposób Twój umysł otrzyma duże dawki serotoniny, aby pomóc Ci skoncentrować się na tym, co jest naprawdę ważne.

Pamiętaj o swoich przyszłych celach i nadziejach na jutro

Aby poradzić sobie z tym ograniczeniem, Twój mózg będzie potrzebował czegoś więcej niż samej tylko rutyny. Będzie też potrzebować czegoś, co wykracza poza przesłanie miłości i spotkania z bliskimi na ekranie.

Po zakończeniu takiej rozmowy często pozostaje w Tobie pustka. Twój umysł może cierpieć, a Twoje emocje mogą doznać raptownego załamania.

To są chwile, kiedy będziesz musiał pamiętać o swoich planach i celach na przyszłość. Wirus SARS-CoV-2 w końcu przeminie. Sytuacja ostatecznie stanie się łatwiejsza do opanowania.

Wszyscy zostaniemy uwolnieni z więzienia, jakim są nasze domy, a świat zacznie się znowu poruszać jak dawniej. Twoje marzenia będą nadal na Ciebie czekać. Zaś Twoje cele powinny dać Ci motywację, nadzieję i pewność siebie.

Od czasu do czasu musisz też otworzyć umysł i spojrzeć na horyzont, a nie tylko na zimną szybę w oknie. Zapamiętaj swoje cele. Tak, to prawda, że życie jest teraz chwilowo wstrzymane, ale to nie potrwa długo. Niedługo znów złapie nas za rękę, aby doprowadzić nas do tych marzeń. Wszystko wróci do normy, bez obaw.