Mit o Kallisto: dziewicy, która świeci na nocnym niebie
Mit o Kallisto ma wiele różnych wersji, chociaż istnieją pewne elementy wspólne dla nich wszystkich. To w zasadzie historia jednego z licznych podbojów Zeusa. Miał szczególną słabość do pozamałżeńskich przygód, ale zawsze odkrywała to w ten czy inny sposób jego żona Hera.
Mit o Kallisto głosi, że była ona niezwykle piękną kobietą. Słowo Callisto oznacza „najpiękniejsza”. W większości wersji opowieści ta piękna kobieta była córką króla Likaona. Był on wyjątkową postacią: miał w sumie 50 dzieci, a każde miało inną matkę.
Król Likaon był kulturalnym i bardzo religijnym człowiekiem. Mówi się, że pomagał swoim ludziom wzrastać i rozwijać się. Założył miasto zwane Lycosurą i tam zbudował świątynię dla Zeusa, w której często składał ofiary. Składał nawet ofiary z ludzi. W ramach ofiary dla bogów, odbierał życie cudzoziemcom, którzy przybyli do jego królestwa.
„Piękne ciało ginie, ale dzieło sztuki nie umiera”.
-Leonardo da Vinci-
Rodzina pięknej Kallisto
Zeus był zirytowany, gdy dowiedział się o praktykach Likaona. Jego zachowanie było sprzeczne ze świętym prawem błogosławionej gościnności, bardzo cenionym przez Greków.
Zdenerwowany liczbą składanych ofiar, sam Zeus postanowił udawać pielgrzyma i odwiedzić dom Likaona. Likaon podejrzewał boskie pochodzenie swojego gościa, zabił więc jednego z własnych synów, ugotował go i podał domniemanemu cudzoziemcowi. Zeus był wściekły i zamienił króla w wilka . Następnie podpalił jego pałac i wyszedł.
Liczni synowie Likaona, którzy nie ponieśli konsekwencji kary, szybko zasłynęli z dumy i braku współczucia. Po raz kolejny plotka dotarła do uszu Zeusa, który tym razem przebrał się za żebraka i udał się do pałacu.
Książęta zamordowali jednego ze swoich braci i podali Zeusowi na obiad jego wnętrzności, zmieszane z mięsem zwierzęcym. Zdając sobie z tego sprawę, Król Olimpu zamienił ich wszystkich w wilki, a następnie zniszczył ich pałac piorunem. W tym samym czasie przywrócił do życia zabitego w ofierze brata.
Mit o Kallisto
Mit o Kallisto głosi, że ta piękna kobieta oddała się służbie Artemidy. Była ona boginią łowów i królową natury. Zażądała, aby wszystkie kobiety, które brały udział w jej procesji, były dziewicami. Ona sama złożyła ślub czystości i nie tolerowała bliskości ludzi, bez względu na to, czy byli bogami, czy śmiertelnikami.
Jednak gdy Zeus zobaczył Kallisto, od razu zakochał się w jej urodzie. Jak to miał w zwyczaju, próbował ją uwieść, ale bezskutecznie. Dlatego przyjął postać boga Apolla, brata bliźniaka Artemidy, i dzięki swojej przebiegłości osiągnął cel.
Po tym spotkaniu Kallisto zaszła w ciążę. Pewnego dnia Artemida poprosiła ją i inne kobiety na jej dworze, aby wykąpały się w rzece. Kiedy Kallisto była naga, bogini zdała sobie sprawę, że jej brzuch urósł i wydedukowała, że jest w ciąży. Za złamanie ślubu czystości Artemida natychmiast ją wyrzuciła ze swojej świty.
Konstelacja na niebie
Młoda kobieta została wygnana. Jednak jej historia dotarła do uszu Hery, żony Zeusa i ta w zemście zamieniła ją w niedźwiedzia. Kallisto została oddzielona od swojego syna Arcasa i przez lata musiała wędrować po lesie.
Wiele lat później Kallisto dostrzegła w zaroślach swojego syna. Natychmiast go rozpoznała i pobiegła go przytulić. Był on silnym młodzieńcem i polował w tych okolicach. Jednak, gdy chłopiec zobaczył, że zbliża się do niego niedźwiedź, wziął swój łuk i strzelił. Dla niego była tylko zwierzęciem.
Zeus, który zdał sobie sprawę z tego, co się stało, postanowił powstrzymać młodego człowieka przed zabiciem własnej matki. Dlatego zanim strzała do niej dotarła, zamienił Kallisto w konstelację, aby na zawsze świeciła na niebie i osiągnęła nieśmiertelność.
W tym samym czasie przekształcił Arcasa w inną, mniejszą konstelację, aby mógł zawsze być z matką. Tak powstały Ursa Major i Ursa Minor, które do dziś pozostają zjednoczone na niebie.
To może Cię zainteresować ...
Wszystkie cytowane źródła zostały gruntownie przeanalizowane przez nasz zespół w celu zapewnienia ich jakości, wiarygodności, aktualności i ważności. Bibliografia tego artykułu została uznana za wiarygodną i dokładną pod względem naukowym lub akademickim.
Graves, R. (2019). Los mitos griegos. RBA Libros.