Miłość - okazuj ją tym, którzy nie pozwalają Ci odejść

Jak powiedział Bernabe Tierno w swojej książce “”The Wise Apprentice”, nie można kwestionować faktu, że miłość jest nam potrzebna tak samo, jak jedzenie, powietrze, światło, woda lub słońce. Miłość to naturalne uczucie, a więc nie zapominajmy doceniać tych, którzy Cię potrzebują, i kochać tych, którzy nie pozwalają Ci odejść.

Domaganie się miłości innej osoby jest równie nielogiczne, jak zakazanie tego czynu. Ponieważ wszelka miłość wynika ze spontaniczności i wewnętrznej wolności. Nie możemy kontrolować uczuć własnych ani uczuć, które tworzymy w innych ludziach.

Kiedy kochamy, robimy to całą naszą istotą: inteligencją, ciałem, zmysłami i, oczywiście, całym sercem. Jest to czymś zniewalającym. Coś, co łączy w sobie piękno i ból, ale cały czas uczy nas poznawać samych siebie.

Doceniaj tych, którzy są Tobą zainteresowani

Czasami przyjmuje się, że miłość to cierpienie, że aby kochać, musimy cierpieć. Ale jest to błędne przekonanie, które dystansuje nas od zdrowego i zrównoważonego związku. Kochajcie, dzielcie się i cieszcie cię życiem jako para. Kochaj, ale razem z tym miej swoją przestrzeń. Nigdy nie przestawaj być sobą.

Będąc przyjaciółmi lub parą akceptujemy sytuację, w której zawsze musimy okazywać zainteresowanie, w których tylko my mówimy “kocham Cię”, w których wydaje się, że tylko my chcemy się dzielić wszystkim z drugą osobą.

Bardzo trudno jest zaakceptować fakt, że gdy ktoś nie dzwoni do Ciebie, to tylko dlatego, że nie chce z Tobą rozmawiać. Jeśli szuka wymówek, by się nie spotkać, to tylko dlatego, że nie chce Cię widzieć. A jeśli nie mówi “kocham cię”, to tylko dlatego, że nie czuje tego.

Nasze ego nie akceptuje tego, że ludzie mogą zechcieć ignorować nas i zaczyna szukać usprawiedliwień nich, jak np. “Na pewno jest zajęty”, “Nie słyszy, że dzwonię”, “Nie mówi, że kocha z powodu strachu“. Ale ważne jest, by myśleć realnie, mieć jasność całej sytuacji: jeśli ktoś nas nie kocha albo nie docenia, nie możemy go do tego zmusić.

Z drugiej strony, jeżeli ktoś okazuje zainteresowanie nami, troszczy się o nas, pisze do nas, to powinniśmy doceniać takie zachowanie, tą szczerą demonstrację miłości i szacunku. Spontaniczne okazywanie uczuć jest czymś, co pochodzi z serca. Dzięki temu zaczynamy się zastanwiać nad tym, co jest naprawdę ważne.

Miłość do tych, którzy chcą być przy Tobie

Osoba, która naprawdę chce być przy Tobie, zawsze zadzwoni do Ciebie, by się dowiedzieć, jak się czujesz, będzie po Twojej stronie w trudnych czasach, patrzy Ci prosto w oczy i słucha uważnie, gdy masz coś do powiedzenia. Zawsze będzie Cię szanować i doceniać za to, kim jesteś, podziwiać Cię. Krótko mówiąc, jest to prawdziwa miłość.

Jeśli ktoś chce być przy tobie, zawsze znajdzie sposób, by być. Możecie liczyć na siebie nawzajem każdego dnia, zarówno w roli przyjaciela, jak i kochanka. Jeśli pragniesz spędzić z kimś czas, to znajdź go i podziel się tym, co masz na sercu, nie martwiąc się o czas. Pozwól sobie nie zwracać nawet najmniejszej uwagi na strzałki zegara.

Dla zakochanych osób, jak mówi Walter Riso, ważne jest, by wiedzieć, jak odróżnić “bycie jednością”, któreniweluje naszą indywidualność i jednoczy nas, od “bycia połączonymi przez miłość”, co oznacza utworzenie więzi, w której każda osoba zachowuje swoją indywidualność oraz własne różnice.

Szukaj wzajemności w swoich związkach

Aby w związku lub przyjaźni pojawiła się miłość, musi w nim istnieć wspólne dzielenie się. Walter Riso w swoim “Praktycznym przewodniku, jak nie umrzeć z miłości” dokonał analogii posługując się myślami Arystotelesa i św. Thomasa.

Mówi, że uczciwa miłość to taka, która łączy w sobie zarówno sprawiedliwość dystrybutywną (proporcjonalny podział obowiązków i korzyści w związku), jak i sprawiedliwość komutatywną (uniknięcie oszukiwań w jakichkolwiek formach).

Według Riso, związek oparty jest na zasadzie wzajemności, gdy: wymiana miłości i dóbr jest zrównoważona i sprawiedliwa, przywileje są sprawiedliwie rozdzielane, każda osoba ma takie same prawa i obowiązki, żaden z członków nie próbuje wykorzystać drugiego oraz nikt nie myśli, że zasługuje na coś bardziej niż drugi.