Miłość nie umiera po stracie, ale zmienia się

Kiedy kogoś tracisz, Twoje uczucia do tej osoby stają się silniejsze. Jednak z biegiem czasu istnieje możliwość, że przekształcą się i udoskonalą, jak nawóz, który ożywia piękną wierzbę. Miłość nie umiera, ona się zmienia.

Utrata kogoś, kto wnosi światło do Twojego życia, stawia Cię na początku trudnej i bolesnej ścieżki. Pustka, którą czujesz, rozdziera Cię od środka, ponieważ coś zostało z Ciebie wyrwane. Kiedy nić relacji z kimś zostaje zerwana, łatwo jest być przytłoczonym i czuć, że życie stało się bardziej szare, zimne i ciemne. Ale czy nasze uczucia kiedykolwiek umierają? Doświadczenie mówi nam, że miłość nie umiera po stracie, ale ulega przemianie.

Symptomy towarzyszące rozstaniu przypominają te istniejące w procesie żałoby. Powszechnie uważa się, że żałoba pojawia się tylko wtedy, gdy ktoś umiera. Jednak tak naprawdę ten rodzaj żalu może wystąpić w różnych sytuacjach. Może to być na przykład rozłąka z partnerem, utrata przedmiotu o wartości osobistej, a nawet ghosting.

Transformacja

Opisanie żałoby jest trudne. Obejmuje przemianę wielu emocji, myśli i zachowań związanych z tym, co zostało utracone. Cel, do którego dążymy, jest łatwy do zrozumienia. Chodzi o zaakceptowanie rzeczywistości i przezwyciężenie bólu. Ostatecznym celem jest rekompozycja wewnętrznego świata osoby cierpiącej. W terapii narracyjnej nic nie umiera, ale ulega przemianie.

Twoja miłość nie umiera

Kiedy tracisz kogoś, ponieważ umarł lub odszedł, Twoja miłość wciąż w Tobie pozostaje. Nieobecność bliskiej Ci osoby doprowadza Cię do płaczu, ponieważ ona wciąż pojawia się w Twoich myślach. Co więcej, miłość, którą masz wobec niej, jest uśpiona, w inny sposób niż wcześniej.

Zrozumienie bólu związanego ze stratą wymaga również zrozumienia samego siebie. Według psychiatry, Elizabeth Kübler-Ross, etapy, przez które przechodzą ludzie po stracie, to:

• Zaprzeczenie. To pozwala nam zmniejszyć emocjonalny wpływ straty.
• Gniew. Pozwala nam wyrazić ból, który odczuwamy.
• Negocjacje. Próba odzyskania tego, co straciliśmy.
• Depresja. Uświadomienie sobie, że nie możemy odzyskać tego, co straciliśmy.
• Akceptacja. Uczucie spokoju i wyciszenia, które pozwala nam stopniowo odzyskać stan umysłu i stabilność osobistą.

„Doświadczenie tak bolesne jak strata nie jest prostym faktem, który „trawisz” w czasie”.

-Massa-

Kilka słów o żałobie

Narracje, które tworzysz na temat żałoby, odnoszą się do języka, który konstruujesz, aby nadać jej znaczenie. W efekcie próbujesz znaleźć sens w rzeczach, które Ci się przydarzyły. Myślenie o miłości, którą w przeszłości wyznawałeś osobie, która jest teraz nieobecna, pozwala Ci zastanowić się, przewartościować i zbudować znaczenie dla związku, który miałeś i faktów, którymi się dzieliłeś.

Z biegiem czasu tam, gdzie kiedyś był ból, pozostają piękne wspomnienia, anegdoty i ciepło. W terapii narracyjnej sposób, w jaki mówisz o ludziach, których straciłeś, ma wielką wartość. Zatem im więcej sposobów myślenia, refleksji i mówienia o tym, co się wydarzyło, tym większa szansa na zbudowanie mniej bolesnej wersji wydarzeń.

Opracowanie, budowanie i przekształcanie bólu wymaga generowania nowych narracji. Oznacza to również splatanie i mieszanie ich, jednoczenie życia przed utratą z życiem obecnym, tak aby mogły się połączyć. Jak powiedział Brian Jacques: „Nie wstydź się płakać, masz prawo się smucić. Łzy to tylko woda, a kwiaty, drzewa i owoce nie mogą rosnąć bez wody. Ale potrzebne jest też światło słoneczne. Zranione serce z czasem się zagoi, a kiedy tak się stanie, pamięć i miłość naszych utraconych jest zapieczętowana w środku, aby nas pocieszyć”.