Jak poradzić sobie z separacją rodziców w wieku dorosłym? Przeżywanie takiego doświadczenia jest w pewnych sytuacjach owiane rodzajem tabu. Ponieważ niezależnie od tego, co może się nam wydawać, w obliczu rozstania i zerwania związku naszych rodziców zawsze przeżywa się szok, a nawet udrękę.
I nie ważne, czy mamy już dwadzieścia, trzydzieści, a nawet czterdzieści lat.
To prawda, że dla dziecka ten fakt może być trudniejszy do zniesienia. Ale to nie znaczy, że dorosły człowiek zdobył odporność na pewne emocje, wewnętrzne konflikty, a nawet opór. Niektórzy podkreślają na przykład, że często zaczynamy postrzegać związek naszych rodziców jako rodzaj świętej instytucji.
A nawet z pewną naiwnością wmawiamy sobie, że od pewnego wieku związek rodziców jest wieczną i nierozerwalną umową. Dlatego nawet w wieku dorosłym może być trudno poradzić sobie z separacją rodziców.
Związki bowiem rozpadają się, rozpadają się małżeństwa, a miłość powoli zanika, podobnie jak cierpliwość. Do separacji dochodzi w każdym wieku, nawet najbardziej zaawansowanym, nawet wtedy, gdy dzieci są już dorosłe. Spróbujmy zatem zrozumieć, jak przeżywa się te sytuacje i jak należy sobie z nimi radzić.
Jak możesz poradzić sobie z separacją rodziców, gdy jesteś dorosły?
Dzięki psychologii wiemy, że żadna zmiana ani zwrot w życiu nie są łatwe. Sam fakt bycie dorosłym nie ułatwia stawienia czoła rozłące rodziców. Wręcz przeciwnie, może dodać bardziej złożone czynniki, na które nie zawsze jesteśmy przygotowani. Przeciętnie, do separacji rodziców dochodzi, gdy dzieci mają około dwudziestu lat.
Powód? To właśnie w tym wieku dzieci uzyskują już swoją niezależność. Niezależnie od tego, czy nadal mieszkają w domu, czy nie, mogą już samodzielnie podejmować własne decyzji, dbać o siebie, prowadzić samodzielne życie i budować przyszłość z dala od rodziców.
Nagle rodzice znajdują się sami w tym pustym gnieździe, w którym przestają skupiać swoje troski i zajęcia na dzieciach, ale znowu zaczynają patrzeć na siebie.
I czasami odkrywają rzeczywistość, która im się nie podoba. Znalezienie się w związku, który nie jest już wzbogacający, pozbawiony intymności i w którym każdy ma własne zainteresowania, prowadzi do decyzji o separacji.
Ciągle jest czas na rozpoczęcie nowego życia, a czasami rozstanie jest nie tylko zrozumiałe, ale także konieczne. Chociaż nie oznacza to, że dzieci patrzą na to w ten sam sposób.
W takich przypadkach… jak możesz poradzić sobie z separacją rodziców, gdy jesteś dorosły?
Nie unieważniaj swoich emocji, masz prawo je odczuwać (jakiekolwiek by nie były)
Przeciętnie społeczeństwo daje dzieciom większe przyzwolenie na okazywanie emocji. Tak więc, u 6, 10 lub 12-latków płacz, złość lub poczucie załamania z powodu rozstania rodziców jest dobrze widziany. Jednak nie ma jego samego przyzwolenia dla dorosłych dzieci.
Musimy jednak jasno powiedzieć: to normalne, zrozumiałe, a nawet można słusznie oczekiwać, że w takich sytuacjach doświadczysz sprzecznych uczuć, smutku, a nawet złości. Zdrowie emocjonalne to odczuwanie właściwych emocji we właściwym czasie i umiejętność radzenia sobie z nimi.
Zrozum i zaakceptuj (może to było coś, co już widziałeś)
Aby poradzić sobie z separacją rodziców jako osoba dorosła, najważniejszą rzeczą jest zaakceptowanie takiej sytuacji. Nie jesteś odpowiedzialny za rozwiązywanie jakichkolwiek problemów. Nawet jeśli chcesz pośredniczyć w rozwiązaniu sprawy, nie zawsze jest to możliwe lub zalecane.
Czasami stajemy przed decyzją, którą już wcześniej podejrzewaliśmy i która w końcu da naszym rodzicom kolejną okazję do szczęścia.
Akceptacja, zrozumienie i przyjęcie tej nowej rzeczywistości to konieczność. Nie przeszkodzi nam to jednak w odczuwaniu smutku i bólu z powodu tej nowej sytuacji.
Bądź wyważony, o ile to możliwe, nie stawaj po żadnej ze stron
Czasami do separacji może dojść ze względu na bardzo konkretne przyczyny: niewierność, złe traktowanie lub przemoc, nieetyczne zachowanie... Są to okoliczności, w których zazwyczaj stajemy po stronie ofiary, czy to naszej matki, czy ojca.
Te sytuacje są bardzo delikatne i trzeba umieć sobie z nimi radzić, aby jeszcze bardziej nie potęgować cierpienia.
Ideałem jest zajęcie tak wyważonej pozycji, jak to tylko możliwe. Będziemy również unikać bycia kartą przetargową i uczestniczenia w tego rodzaju szantażu, do którego czasami dochodzi w problematycznych separacjach. Postarajmy się działać w sposób przemyślany, zrównoważony i pewny, aby separacja odbyła się w najlepszy możliwy sposób.
Porozmawiaj z kimś spoza rodziny o tym, jak się czujesz
Ważne jest, aby mieć kogoś, z kim można porozmawiać o tej sytuacji. Idealnie jest poszukać osoby spoza rodziny. Na przykład przyjaciela, partnera, czy psychologa, przed którym mógłbyś się otworzyć. Czasami nawet trudniej jest poradzić sobie z separacją rodziców w wieku dorosłym. W grę bowiem może wchodzić pewne poczucie winy, tak jakbyś mógł jakoś nie dopuścić do tej sytuacji.
Musimy porozmawiać o tych przemyśleniach, a także o tym, jak sobie radzić w zmienionej sytuacji. Z kim będziemy obchodzić święta? Jak będą wyglądały wizyty oddzielnie u każdego z u naszych rodziców? A jeśli źle się dogaduję z jednym z nich, jak będzie teraz wyglądać moja relacja? Zwierzenie się ze swoich zmartwień może podziałać oczyszczająco.
Aby poradzić sobie z separacją rodziców w wieku dorosłym, pamiętaj ile dobrego dla Ciebie zrobili
Nie ma sensu obrażać się na nich lub frustrować ich decyzją. Nasi rodzice nie są nierozerwalnym bytem. To dwoje niezależnych ludzi z własnymi potrzebami. I zasługują na to, by pójść własną ścieżką. Mają pełne prawo do rozpoczęcia oddzielnego życia, jeśli taką podejmą decyzję.
Aby lepiej poradzić sobie z tą sytuacją, dobrze jest pamiętać, co każde z nich nam dało. Pamiętaj o ich mocnych stronach, o tym, czego cię nauczyli. Pamiętaj ile dobrego każde z nich w Tobie zaszczepiło. Nie szukaj winnych. Życie jest skomplikowane i w końcu trzeba podejmować decyzje, aby osiągnąć dobre samopoczucie.
Separacja rodziców nie wpłynie na miłość, którą do ciebie czują, więc nie warto zmieniać ani o jotę tego, co Ty nich czujesz.
Rozpoczyna się nowy etap i jako dorośli możemy się z nim zmierzyć w najlepszy możliwy sposób. Zmiany są zawsze skomplikowane, ale mogą prowadzić do bardziej satysfakcjonujących etapów.