Emocjonalni dyktatorzy to ludzie, których frazą kluczową jest “ja”. Takie osoby muszą odczuwać, iż dowodzą każdą sytuacją. Gdy tak nie jest, czują ogromną frustrację oraz nietolerancję. Dyktatorzy to osobowości, które nie są dziedziczne. Rozwijają się w oparciu o zasady zpołeczne, przekazywane przez rodzinę i społeczeństwo.
Z uwagi na charakterystykę tego typu osobowości, już z samej definicji wynika, że to są ludzie stabilni i konsekwentni w swojej skłonności do kontrolowania. Osoby autorytarne dążą do pokazywania tego wzorca zachowań wszystkim ludziom znajdującym się pod ich wpływem.
Na przykład, osoba dominująca wśród swoich pracowników prawdopodobnie góruje również nad swoim partnerem oraz dziećmi. To samo odnosi się do osób, których traktujemy jako najsłabszych.
Dyktatorzy są łatwi do rozpoznania, ponieważ zawsze mówią to, co myślą nie szukając właściwych słów. Nie obchodzi ich, jeśli tym samym ranią innych, a usprawiedliwiają siebie wychwalając własną szczerość.
Jednak ta prawdomówność w rzeczywistości jest niczym innym, jak zamaskowaną zwierzchnością. Prawdę mówiąc nie mają zbyt dużo czasu dla innych ludzi. Są bardziej zainteresowani swoimi własnymi wynikami.
Emocjonalni dyktatorzy nie pozwalają jednym osobom surowo karać innych za popełniane przez nich błędy. Jeśli sprawy nie idą zgodnie z ich wolą, postrzegają siebie jako ofiary ataku. Oszukiwanie samych siebie oraz samousprawiedliwienie są głównymi cechami, które kształtują ten typ osobowości.
“Każda emocja ma swój czas i miejsce, lecz nie powinna przeszkadzać podjęciu odpowiednich działań.”
-Susan Oakey Baker-
Dyktatorzy emocjonalne i ich emocje
Dyktatorzy to despoci. Wydają rozkazy i oczekują, iż zostaną wykonane natychmiast. Dla takiej osoby faktem jest, że jej system jest nie tylko najlepszy, ale jedynym ze spójnością wewnętrzną.
Zwykle dyktator ma silną osobowość i jest wielkim kontrolerem wszystkich innych. Jest konkurencyjny w każdym aspekcie.
Dyktatorzy emocjonalni uwielbiają komplementy oraz pogawędki, zwłaszcza jeżeli chodzi o nich czy ich cechy.
Są agresywni i wściekli, gdy czują się urażeni. A także zawsze starają się zastraszyć innych psychologicznie. Rozumieją, iż okazanie swojej potęgi to sposób na otrzymanie kontroli i służy również jako ostrzeżenie.
Z tymi wszystkimi emocjonalnymi “cechami” nie jest dziwne, że z czasem zaczyna irytować ludzi na swój sposób, zmuszając ich do czegoś za pomocą krzyku, gniewu oraz arogancji. Dlatego kluczowe znaczenie ma rozwijanie u innych ludzi inteligencji emocjonalnej.
W ten sposób dyktatorzy będą mogli naprawić własne zdolności do odczuwania, zrozumienia, kontrolowania i modyfikacji swoich stanów emocjonalnych i w pełni zrozumieć pozostałych.
“Inteligencja emocjonalna tworzy 80% sukcesu życiowego.”
-Daniel Goleman-
Rodzaje emocjonalnych dyktatorów
Wśród wszystkich dyktatorów emocjonalnych możemy wyodrębnić kilka rodzajów. Niektórzy mają na celu zniszczyć poczucie własnej wartości u innych, wzbudzić wątpliwości i ograniczyć, by poczuć własną wyższość.
Inni dyktatorzy używają strachu, by terroryzować i sparaliżować, mając na celu osiągnięcie potęgi.
Istnieją również ci, którzy używają zazdrości, by strategicznie manipulować ludźmi w celu pozbawienia ich różnych zasobów, kryteriów oraz emocjonalnej stabilności. Wymagają ciągłych wytłumaczeń, przyznania się do winy i przeprosin.
Emocjonalni dyktatorzy muszą zawsze przekładać poczucie winy na innych, aby ich frustracja, gniew lub wściekłość miały znaczenie.
Są ludzie, którzy po prostu nie wiedzą jak porozumieć się z innymi. Podejmowanie prób w celu zrozumienia innych lub przymierzenie butów kogoś innego jest dla nich naprawdę bardzo trudnym wyzwaniem.
Emocjonalni dyktatorzy zazwyczaj skupiają się na sobie i swoich potrzebach. Mają bardzo sztywne oczekiwania odnośnie innych. Potrzebują nieelastycznych zasad i norm, które ustępują destruktywnej krytyce.
Identyfikacja takich osób ma duże znaczenie dla naszego emocjonalnego samopoczucia, ponieważ interakcje z nimi mogą spowodować różne problemy socjalne oraz sentymentalne.
Jeśli to są osoby bliskie dla nas, możemy zarekomendować im psychoterapię w celu pokonania frustracji, gniewu i wściekłości, które właśnie powodują takie ich zachowanie.