Dziewczynki, które dzisiaj widzimy w parkach i przy szkolnych stolikach, są kobietami jutra. Ale póki co, dzisiaj są jeszcze dziećmi i jeśli chcemy im zabrać dzieciństwo, kawałek po kawałku, po to by w przyszłości stały się idealnymi kobietami, to nic nie działa na nasze usprawiedliwienie.
Przygotowywane do roli matek, opieki nad domem, przygotowywane do rządzenia światem, do bycia najlepszą w swoim zawodzie. Przygotowane do zarządzania emocjami, przygotowane do przełknięcia frustracji, tak, by się nią nie zadławić. Jeśli boli cię głowa od ciągle powtarzanego słowa “przygotowywane”, wyobraź sobie, jak czują się te dziewczynki.
“Życie to dzieciństwo naszej nieśmiertelności”.
– Johann Wolfgang von Goethe-
Dzieciństwo nie jest wahadłowcem dla perfekcyjnej dziewczynki lub kobiety
Dzieciństwo nie jest wahadłowcem dla doskonałych kobiet. Oczywiście, nie ma rodzica, który nie chciałby, aby na jego dzieci nie czekała świetlana przyszłość. Dlatego każdego dnia urabiają sobie ręce po łokcie szukając najlepszych nauczycieli i starając się, by dzień miał więcej godzin.
Ostatnio czytałam artykuł, który mówił o tym, że wymagamy od dzieci zbyt wiele – to jest prawda. Doświadczenie nauczyło mnie, że nie słuchamy ich wystarczająco mocno. Mają do dyspozycji miliony portali społecznych, w których mogą się wypowiadać, ale nie mogą tego robić we własnych domach.
Nie zrozumcie mnie źle. To nie oznacza, że mają same podejmować wszystkie decyzje. Ale jeśli zachowamy uprawnienia do podejmowania decyzji w ich imieniu, powinniśmy wziąć pod uwagę to, czego chcą teraz, a co chcieliby robić w przyszłości.
Jeśli weźmiemy pod uwagę to prawo i obowiązek, nie możemy ignorować odpowiedzialności z nimi związanej. To nie znaczy, że musimy im pobłażać. Raczej pomagać im integrować się, odkrywać siebie i określić w którą stronę chcą iść. Mówię o czymś, co nie ma nic wspólnego z tym jak surowi są rodzice.
Jeśli chcemy je czegoś nauczyć, nauczmy, że perfekcja nie istnieje. Że w pewnym momencie życia będą musiały stawić czoła lękom, a to, że są odważne nie znaczy, że nie doświadczą strachu, ale raczej muszą zrozumieć jak go przezwyciężać. Ci, którzy tak postępują, przyglądają się strachom z boku, widzą jak ich lęki stają się coraz mniejsze.
“Ci, którzy dzielą z nami nasze dzieciństwo, nigdy nie dorastają.”
Doskonała kobieta nie istnieje. Ale odważna jak najbardziej.
Uczymy dziewczynki, że perfekcja nie istnieje, ale obawy rosną wraz z wiekiem: na pierwszym polu mamy znacznie więcej do stracenia niż na środkowym. Powiedzmy im, że istnieją zwycięstwa, które mają tak wysoką ceną, że nie warto wygrywać. Nie warto być najpopularniejszym, jeśli cena, którą musisz zapłacić, to znęcanie się, drażnienie lub obrażanie innych.
Pokaż im, że zanim przyjmą jakąś opinię jako własną, powinny ją przeanalizować. Powinny to zrobić, nawet jeśli oznacza, że robią to na podstawie naszych opinii, a następnie musimy poświęcić trochę czasu na ich ujawnienie. Nie pozwól im myśleć, że wrażliwość oznacza słabość, ponieważ tworzenie barier pomiędzy ludźmi, na których nam zależy oddala ich od nas.
Naucz dziewczynki, że mają wielką moc. Mogą zerwać z partnerem przy pierwszym znaku złego traktowania, rozbić drzwi i interweniować, jeśli czują że ktoś jest w niebezpieczeństwie, powiedzieć nie, kiedy otrzymają zaproszenie, które wydaje się podejrzane. Naucz je, że wolność nie oznacza anarchii, a ci którzy się jej boją, nie wyświadczają jej przysługi, bez względu na to ile głosów będzie krzyczało inaczej.
Uświadom dziewczynkom, że jeśli z odwagą sięgną po swoją moc, zmienią się w ludzi, którzy są warci wysiłku. A gdy będą się stawać takimi osobami nadal będą warte zachodu. Ponieważ to, co w międzyczasie liczy się – liczy się tak bardzo, że jeśli pomyślisz o tym przez chwilkę – wszystko dzieje w czasie gdy umieramy, gdy żyjemy. Podczas “w międzyczasie” “pełnego perspektyw coś się dzieje. To “coś” oznacza szczęście, które szczególnie lubi ludzi, którzy są tego warci.