Nasi dziadkowie już nie mają tyle energii, co kiedyś. Nawet poruszanie się może być dla nich trudne. Mogą nie pamiętać, kim jesteś. Być może od czasu do czasu chwieje im się głos, gdy do Ciebie mówią.
Dziadkowie nawet czasem potrafią Cię denerwować tym, że nie widzą nic pozytywnego w swoim codziennym życiu.
Twój dziadek i babcia zasługują jednak na specjalne traktowanie. Ponieważ dziadkowie podążają za rutyną i mają potrzeby, których nie jesteśmy w stanie zrozumieć.
Tak naprawdę dla nas, młodych osób, logika ich żądań i tego “subtelnego egoizmu”, który dostrzegamy w ich słowach, może być dla nas całkowicie niezrozumiała.
Można powiedzieć, że żyjemy w erze, kiedy społeczeństwo zachowuje się obojętnie wobec osób starszych i okrada ich z człowieczeństwa. Wyrażane przez nich obawy często są reakcją na potrzebę potwierdzenia swojej tożsamości.
Gdy dziadkowie sprawiają, iż czujesz się niezręcznie, pamiętaj…
Kiedy Twoi dziadkowie sprawiają, iż czujesz się nieswojo, pamiętaj, że oni znajdują się na etapie swego życia, gdy kompletnie zależą od innych.
Nie pozwól swojej cierpliwości się osłabić, bo starsi ludzie poruszają się lub mówią powoli. Nie denerwuj się, jeśli dziadkowie krzyczą, płaczą czy około dwudziesty raz powtarzają coś, by uzyskać wypowiedzianą przez Ciebie już kilka razy odpowiedź.
Gdy gadatliwość dziadka sprawia, iż tracisz cierpliwość, nie zapominaj, że może właśnie po raz ostatni słuchasz tej historii. Kochaj ich w ich starości, dawaj to, czego potrzebują. Nie ma znaczenia, jak powoli chodzą. Dziadkowie potrzebują Twego wsparcia, troski oraz miłości.
“Pęknięcie w rodzinnej historii następuje wtedy, gdy wieki się kumulują oraz nakładają się na siebie, a naturalny porządek traci swój sens. To wtedy, gdy syn zostaje ojcem swojemu ojcu.
To wtedy, gdy ojciec starzeje się i zaczyna chodzić, jakby poruszał się przez mgłę. Powoli i nieprecyzyjnie. Gdy jeden z rodziców, tak mocno trzymających Cię za rękę w dzieciństwie, nie chce dalej pozostawać w samotności.
Gdy ojciec, niegdyś taki twardy oraz niedościgniony, słabnie i musi dwa razy złapać oddech, aby się podnieść.
To wtedy, gdy ojciec, który kiedyś Ci rozkazywał, tylko wzdycha, jęczy i szuka drzwi oraz okien, które wydają się być teraz tak daleko. Wtedy, gdy rodzice, kiedyś tak chętni i pracowici, nie dają rady samodzielnie założyć ubrania i zapominają brać swoich leków.
A my, jako dzieci, jedyne co musimy zrobić, to zaakceptować, że teraz my ponosimy odpowiedzialność za ich życie. Życie, któremu zawdzięczamy swoje własne istnienie. Teraz od nas zależy, czy będą mogli odejść w spokoju.”
-Fabricio Carpinejar-
Dziadkowie nie są jak dzieci
Ludzie lubią mówić, że starsi ludzie są “jak dzieci”. W tym sensie, że wymagają cierpliwości, uwagi, troski, zrozumienia i miłości.
Może w pewnych momentach faktycznie potrzebują naszej uwagi oraz ochrony w sposób wręcz rodzicielski. Nie oznacza to jednak, że mamy zwracać się do nich w sposób infantylny.
Nie możemy ich traktować, jakby nie mieli nic, ponieważ są to ludzie mający niewiarygodnie bogatą historię życiową. Odzywanie się do nich zdrobniałym, uproszczonym językiem, używanie dziecinnego głosu czy nie branie pod uwagę ich umiejętności podejmowania decyzji, jest bez wątpienia złą drogą.
Brak bliskości oraz dobrej komunikacji z nimi, traktowanie ich i rozmawianie z nimi jak z dziećmi skutkuje tylko unikaniem i rezygnacją.
Nie warto traktować swoich dziadków jako dzieci, gdyż nimi nie są. Są starsi, więc ze względu na swój wiek oraz ewentualne choroby mają pewne ograniczenia, z którymi muszą żyć. Traktowanie ich w sposób naturalny daje im możliwość zaakceptowania tych swoich ograniczeń, a także dostrzegania zalet tego wieku.
Ważne jest, aby dokładnie przeanalizować nadużycia, na jakie narażone są osoby starsze i które mają miejsce o wiele częściej niż chcielibyśmy w to wierzyć. Niestety przemoc fizyczna oraz psychologiczna często cechuje relacje pomiędzy dziadkami a ich głównymi opiekunami.
Przeszkoda w podejmowaniu własnych decyzji w sprawach życia codziennego. Nieudzielanie pomocy. Oferowanie nadmiernej bądź niewystarczającej ilości leków. Pozostawianie ich bez opieki. Znęcanie się nad nimi, czy to emocjonalne czy fizyczne. Oto najbardziej powszechne formy krzywdzenia osób starszych.
Dziadkowie potrzebują bezgranicznej miłości i cierpliwości
Nawet jeżeli opieka nad dziadkami wydaje się być wyczerpująca, nie możemy zapominać o tym, że ten smutek i wycieńczenie będą częściami naszej przyszłej żałoby. To część pożegnania. Pożegnania z kawałkiem naszej duszy, który należy do nich.
Razem z nimi odejdzie wszystko, co nigdy nie było powiedziane żadnej innej osobie. Nie zostanie więcej świadków tych zdarzeń. To niewątpliwie wymaga przeprowadzenia ogromnej pracy wewnętrznej, na którą życie daje nam szansę. Nie możemy przegapić tej możliwości.
Jedyne, czego potrzebują nasi dziadkowie, to niezmierna troska oraz bezgraniczna cierpliwość. To są fundamentalne składniki opieki nad nimi. Obie te kwestie są ukojeniem dla ich cierpienia nad utraconymi zdolnościami i dla pożegnania z własnym życiem.