Czy nieprawidłowość mózgu może uczynić Cię nawet psychopatą?

Patrick Nogueira zabił wujka, ciotkę i kuzynów w ich domu w Pioz w Hiszpanii. Ludzie mówili, że zrobił to, ponieważ posiada pewną nieprawidłowość mózgu, które osłabiały jego zdolności poznawcze. Niemniej jednak ława przysięgłych uznała go za winnego. Wierzyli, że Patrick jest psychopatą, który dokładnie wiedział co robi.

Czy nieprawidłowość mózgu lub uraz może nagle zmienić ludzi w psychopatów zdolnych do morderstwa? Czy zło można wyjaśnić w kategoriach biologicznych?

To wydarzenie było szeroko omawiane w Hiszpanii, ponieważ po raz pierwszy zespół obrony kryminalnej wykorzystał neuroobrazowanie do usprawiedliwienia przestępstwa. Jednak w Stanach Zjednoczonych skany mózgu zostały wykorzystane do wyjaśnienia, dlaczego przestępcy mają taką ograniczoną samokontrolę od lat. Wymiar sprawiedliwości wykorzystuje te skany, aby zdecydować czy dana osoba powinna odbierać wyrok w więzieniu, czy w szpitalu psychiatrycznym.

Nieprawidłowość mózgu w wymiarze sprawiedliwości

Na przykład, Amerykańskie Stowarzyszenie Sędziów dopuszcza tego typu badania do dowodów już od ponad 27 lat. Najbardziej znanym przypadkiem był przypadek Herberta Weinsteina, który został oskarżony o uduszenie swojej żony i wyrzucenie jej przez balkon w 1992 roku.

Po zapoznaniu się ze skanami mózgu Weinsteina, sędziowie zdecydowali, że torbiel na jego błonie pajęczynówkowej mógł sprawić, że zrobił to co zrobił.

Niemniej jednak, wielu psychologów wskazuje, że psychopaci nie są tylko ludźmi z chorobami psychicznymi. Psychopata zna różnicę między dobrem a złem. Co więcej, psychopaci rozumieją, że ich działania są niemoralne ale i tak je wykonują. To, czego nie biorą pod uwagę przy podejmowaniu decyzji to cierpienie innych ludzi.

„Ten kto walczy z potworami powinien uważać, aby sam nie stał się potworem. A jeśli długo wpatrujesz się w otchłań, otchłań również wpatruje się w Ciebie.”

–Friedrich Wilhelm Nietzsche–

Co neurobiologia ma do powiedzenia na temat nieprawidłowości mózgu i gwałtownych zachowań

Lekarze wykonywali różne testy neurologiczne na mordercy z Pioz. Jego badanie PET wykazało, że miał niską aktywność neuronalną w różnych obszarach prawego płata skroniowego. Patrick Nogueira wyjaśnił, że to dlatego, że jako nastolatek uderzył się w głowę. Powiedział również sędziemu, że pije alkohol od 10 roku życia i że był prześladowany w szkole.

Psychiatrzy powiedzieli, że ten rodzaj atrofii mózgu może być wyraźnym wskaźnikiem socjopatii. Powiedzieli, że to szczególne uszkodzenie neurologiczne miało wyraźne reperkusje behawioralne. W 1997 r. Dr. Adrian Raine i Monte Buchsbaum przeprowadzili badania, które wykazały współzależność między nieprawidłowościami w mózgu a agresywnym zachowaniem. Inne badania wykazały tę samą współzależność.

Sprawa Phineasa Cage’a

Jednym z najbardziej znanych przypadków w historii medycyny jest Phineas Cage. Psychiatrzy i neuronaukowcy często wykorzystują jego przypadek jako punkt odniesienia. 13 września 1848 roku Cage pracował z załogą, która budowała linię kolejową dla firmy Rutland i Burlington z siedzibą w Vermont.

Kiedy załoga rozbijała dużą skałę, bardzo długi żelazny pręt przerwał się podczas eksplozji i trafił w czaszkę Phineasa Cage’a i tam utknął. Pręt wszedł po lewej stronie głowy, minął go za okiem i wyszedł przez lewy policzek.

• Cage nigdy nie stracił przytomności. Mówił i normalnie się poruszał. Poszedł do doktora Johna Martina Harlowa, który poddał go obserwacji po usunięciu żelaznego pręta. Doktor Harlow był zdumiony tym co się stało.
• Po około dwóch miesiącach Phineas Cage powrócił do normalnego życia. Poza utratą wzroku nie wydawał się mieć żadnych innych skutków ubocznych.
• Jednak dr Harlow kontynuował współpracę z Cage’em przez następne dwadzieścia lat. Opisał, jak młody Cage nigdy nie był psychicznie taki sam po wypadku. Według lekarza stał się agresywny, impulsywny, niegrzeczny, niemoralny i nieodpowiedzialny.
• Phineas Cage stał się inną osobą. Odskakiwał z jednej pracy do drugiej, a nawet dołączył do cyrku. W ostatnich latach życia cierpiał na intensywne napady padaczkowe. Zmarł w wieku 38 lat.

Antonio Damasio, słynny neurolog, jest jednym z ekspertów, którzy najbardziej badali przypadek Cage’a. Ustalił, że uszkodzenie płata czołowego Cage’a mogło zmienić jego osobowość, emocje i zdolność do interakcji społecznych.

Co psycholodzy mówią na temat wpływu nieprawidłowości mózgu na zachowanie

Wielu psychologów przyznaje do pewnego punktu, że nieprawidłowość mózgu nie zawsze wpływa na zachowanie. Innymi słowy, może predysponować kogoś do pewnego rodzaju zachowania, ale to nie jest gwarancja.

Kryminolog i psycholog Vicente Garrido wyjaśnia, że ​​wada mózgu lub uraz nie zmienia ludzi w automatycznych zabójców. Skanowanie mózgu nie może nam pokazać czyichś myśli ani tego co są w stanie zrobić.

Jest wiele czynników determinujących. Co więcej, tylko niewielki procent psychopatów faktycznie popełnia morderstwo. Powód tego jest dość prosty: mogą wybrać pomiędzy czynieniem dobra lub zła.

Sprawa Jamesa Fallona

Jednym z najciekawszych badań przypadków neurobiologii psychopaty jest James Fallon. Ten neuronaukowiec z Uniwersytetu Kalifornijskiego w Irvine jest jednym z czołowych ekspertów od socjopatów. Oczywiście ta konkretna osoba nie jest mordercą ani nie popełniła żadnych aktów przemocy.

Niemniej jednak jest coś dziwnego w dr Fallonie. Ma w swoim mózgu gen psychopatyczny i nieprawidłowość anatomiczną, która w stu procentach odpowiada osobowości socjopaty. Nie tylko to, ale w jego drzewie genealogicznym jest co najmniej siedmiu morderców, w tym słynna Lizzie Bordon, która zamordowała i porąbała rodzinę na kawałki.

James Fallon żyje normalnie i nigdy nie popełnił żadnych przestępstw. Opowiada o psychopatach, socjopatii i jego własnej historii na całym świecie.

Jakie wnioski możemy z tego wyciągnąć? Czy nieprawidłowość mózgu może uczynić cię psychopatą? Czy może doprowadzić do popełnienia haniebnych zbrodni, takich jak morderstwo z Pioz? Do dziś nadal nie mamy jasnych odpowiedzi. Jedno jest jednak pewne: nieprawidłowość mózgu może predysponować nas do pewnych zachowań, jednak nie ma pewności, że doprowadzi to bezpośrednio do okrutnych przestępstw.