Choroba i wina to złe połączenie, które niestety dotyka wiele osób. Kiedy niektóre osoby zmagają się z problemami natury zdrowotnej, często czują się winne. W ich umysłach pojawiają się takie pytania jak “Dlaczego ja?” albo “Czy znajdę w sobie wystarczająco dużo siły?”, co prowadzi do rozwoju problemów emocjonalnych.
Część z nich wierzy nawet, że zachorowali, ponieważ są słabi. Wina stanowi szczególną odmianę lęku. Jeśli będziemy ją kultywować już we wczesnym dzieciństwie, może zablokować nasz rozwój emocjonalny, niszcząc jednocześnie nasze zdrowie.
Choroba i wina pojawiająca się u osób z problemami zdrowotnymi doprowadzają często do rozwoju takich uczuć jak potępienie samego siebie, pomniejszania swojego znaczenia oraz niedowartościowania.
Poza tym wina może na wiele sposobów wpływać na nasze życie, prowadząc do jeszcze większego cierpienia. Może choćby prowadzić do rozwoju zachowań autodestrukcyjnych.
Choroba i wina w zaburzeniach psychicznych
Zaburzenia psychiczne to schorzenia, które są silnie związane z poczuciem winy. Nie traktuje się ich jak nowotwory czy stwardnienie rozsiane. Tym samym pacjenci, którzy na nie cierpią, nie otrzymują takiego samego wsparcia jak osoby dotknięte innymi chorobami.
Ludzie dotknięci zaburzeniami psychicznymi nie wybierają sobie takiego losu, podobnie jak pacjenci z innymi chorobami. Jednak społeczeństwo zdaje się tego nie rozumieć. Tym samym jeśli ktoś cierpi z powodu zaburzeń psychicznych, jego najbliżsi mogą zareagować z pogardą lub lękiem, ponieważ nie rozumieją tego, co się z nim dzieje.
Ból psychologiczny i cierpienie emocjonalne są mniej dramatyczne od bólu fizycznego. Jednak zdarzają się częściej i trudniej jest je znieść.
Stygmatyzacja psychiatryczna to być może najważniejszy czynnik, który wpływa negatywnie na badania terapeutyczne i rehabilitację zaburzeń psychicznych. Poza tym utrudnia dostęp do terapii oraz stosowanie leków przepisanych przez lekarza. W konsekwencji uniemożliwia skuteczną reintegrację społeczną.
Co więcej, piętnowanie i społeczne wykluczenie przykładają się w znaczącym stopniu do cierpienia jednostki. Może nawet pogorszyć prognozę. Z jednej strony czyni to na poziomie indywidualnym, wiążąc osoby, które cierpią na zaburzenia psychologiczne, z określonymi niepożądanymi cechami charakteru lub negatywnymi stereotypami.
Z kolei z drugiej strony służy jako konstrukt społeczny, który nakłada się na stereotypy i ogólne odrzucenie społeczne.
“Zdrowie psychiczne to zagadnienie, któremu trzeba poświęcać znaczącą uwagę. To ostateczne tabu, któremu trzeba stawić czoła i z którym należy sobie poradzić.”
-Adam Ant-
Dlaczego chore osoby czują się winne?
Dlaczego dana osoba może czuć się winna dlatego, że choruje? Czemu osoby z nowotworami czują się winne, ponieważ nie były w stanie znieść leczenia? To bardzo trudne pytania. Odpowiedź na nie może pomóc nam znaleźć to, że w sytuacjach emocjonalnych uczucia są bardziej przekonujące niż logika.
Czasami takie poczucie winy może być usprawiedliwione, na przykład w przypadku raka płuc i palenia. Jednak w wielu innych sytuacjach osoby, które są chore, czują się okropnie, ponieważ nie były w stanie kontrolować tego, co się z nimi stało.
W takim przypadku stają się ofiarami błędów poznawczych związanych z kontrolą. Tym samym czują się odpowiedzialne za kwestie, na które nie mają wpływu.
Osoby, które doświadczają takich zaburzeń poznawczych, czują się odpowiedzialne za wszystkich i za wszystko. W rezultacie zaczynają być zestresowane kiedy dzieje się coś, czego nie mogą kontrolować. Innymi słowy, czują się odpowiedzialne za wszystko, co się dzieje.
Takie rozumowanie może sprawić, że osoby chore będą czuły się odpowiedzialne. To z kolei prowadzi do obwiniania się za swoją chorobę.
Widzisz więc, że choroba i wina są ze sobą związane. Dzieje się tak zwłaszcza w przypadku zaburzeń psychicznych. Walka z piętnem narzucanym przez społeczeństwo powinna stanowić jeden z priorytetów dla pracowników opieki zdrowotnej oraz osób, które są dotknięte tymi zaburzeniami.