Alex Honnold, człowiek bez strachu

Alex Honnold reprezentuje jeden z najbardziej zagadkowych przypadków neuronauki. Jest wyjątkiem od reguły. Większość ludzi obawia się upadku. Dlatego nawet noworodki doświadczają wstrząsów jeśli czują, że spadają.

To instynktowny strach. Jest w naszym pakiecie genetycznym. Upadek stawia na szali naszą nienaruszalność i życie. Dlatego biologia interweniuje i narzuca strach jako znak ostrzegawczy przed ryzykiem spadnięcia w otchłań.

To co jest tak dziwne w przypadku Alex Honnold to fakt, że nie obawia się upadku. Jest 32-letnim alpinistą, który urodził się w Stanach Zjednoczonych. Zasłynął ze swoich przygód wolnej wspinaczki (bez lin ochronnych i sprzętu ochronnego). Właściwie to wspina się sam. Ci, którzy uprawiają wspinaczkę wiedzą, że robienie tego samemu czyni ich wyjątkowo bezbronnymi. To prawie samobójcze!

Jednak dla kogoś takiego jak Alex Honnold to normalna przygoda. Kiedy wspina się w ten sposób czuje się tak, jakby pił kawę. Nie odczuwa żadnego strachu ani nerwowości. W związku z tym zmusiło to neurologów do zbadania jego mózgu.

“Nie bój się więzienia, ubóstwa ani śmierci. Bój się samego strachu.”

–Giacomo Leopardi–

Oto Alex Honnold

Dla Alexa Honnolda każda wspinaczka jest wyzwaniem życia lub śmierci. Lubi powierzchnie, które są praktycznie pionowe. Nosi sportowy strój. Wspina się jednak tylko z torbą z kredą do wspinaczki umieszczoną w pasie, aby zmniejszyć wilgotność podczas wspinaczki. Do wspinania się Alex używa tylko rąk i stóp.

Posiada już wiele światowych rekordów. Jego styl to swobodna wspinaczka solo. Nie jest jedynym na świecie, który robi to w ten sposób ale jest jedynym, który robi to na wielkich wysokościach z tak wysokim poziomem trudności.

Wygląda na normalnego faceta. Jego postawa pokazuje, że nie czuje się on inny ani wyjątkowy. Często się śmieje i jest bardzo spokojny. Wie, że jego działania są niebezpieczne. Wielu jego przyjaciół zginęło próbując wspinać się tak jak on. Zapytany czy odczuwa strach mówi, że zaakceptował ideę śmierci lepiej niż inni.

Jego matka mówi, że był trudnym dzieckiem ale on temu zaprzecza. Wspinał się od najmłodszych lat. Gdy miał 10 lat zaczął ćwiczyć na ścianie wspinaczkowej. Potem zaczął poszukiwania skał do wspinaczki. W wieku 19 lat rzucił wszystko inne i zaczął wspinać się na pełny etat. Mieszka w swojej furgonetce i mówi, że jest minimalistą.

Mózg Alexa Honnolda

Osiągnięcia wspinaczki tego młodego człowieka przyciągnęły uwagę grupy badaczy, którzy postanowili zbadać jego mózg. Wszystko zaczęło się, gdy neurolog Jane E. Joseph usłyszała wyznanie Alexa Honnolda. Myślała, że ​​coś jest nie tak z jego mózgiem ze względu na rzeczy, które opisał a także sposób, w jaki mówił o swoich przygodach. Myślała, że ​​coś jest nie tak w jego ciele migdałowatym, ośrodku lękowym mózgu.

Szkoła Medyczna Uniwersytetu w Karolinie Południowej postanowiła zbadać mózg Alexa Honnolda. Zrobili rezonans magnetyczny. Pierwszą rzeczą, którą sprawdzili było to, czy ten młody człowiek posiadał ciało migdałowate a jeśli tak, to czy nie posiadał tam żadnych obrażeń.

Następną rzeczą, którą zrobili było pokazanie serii bardzo szokujących obrazów i ocenianie jego reakcji. Uświadomili sobie, że ciało migdałowate Alexa Honnolda się nie aktywuje. W ogóle na nic nie reagował. To było tak, jakby te niebezpieczne sytuacje nie wywoływały na nim żadnego emocjonalnego wpływu.

Ciekawe wnioski

Naukowcy byli w stanie udowodnić, że Alex Honnold nie czuł strachu. Jednak te wnioski sprawiły, że ujawnili oni kilka interesujących hipotez.

Według ich ocen jest prawdopodobne, że mózg Alex’a zaadaptował się tak bardzo do jego wspinaczki, że przywykł do tego bodźca. Dlatego to, co dla większości ludzi jest ryzykowne, dla niego jest zupełnie normalną sytuacją.

Ten wniosek otworzył nowe możliwości dotyczące strachu. Pojawiła się nowa teoria w której stwierdzono, że sposobem na wyeliminowanie strachu jest przyzwyczajenie. Stopniowa i systematyczna ekspozycja na niebezpieczne bodźce mogłaby uczynić takie sytuacje całkowicie nieszkodliwymi dla tej osoby. Jeśli tak jest, alternatywne terapie lękowe mogą rozszerzać się na ogromną skalę.