Apeirofobia, czyli strach przed nieskończonością, jest bardzo dziwną fobią, o której niewiele osób wie. Zanim jednak wyjaśnimy, co to jest, omówimy pokrótce, czym w ogóle jest fobia.
Apeirofobia jest nadmiernym i irracjonalnym lękiem przed zrozumieniem pojęcia nieskończoności i wieczności. Ten strach powoduje wielki dyskomfort fizyczny i może objawiać się o każdej porze dnia i nocy. Natrętna myśl o nieskończoności może spowodować poważny atak paniki.
Fobia to intensywny i irracjonalny strach przed pewnymi sytuacjami, przedmiotami, ludźmi lub czynnościami. DSM-5 klasyfikuje ją jako zaburzenie lękowe. Jedną z głównych cech fobii jest chęć uniknięcia tego, co wywołuje obawy w celu zmniejszenia lęku i dyskomfortu, który to powoduje.
W tym sensie istotne jest zaznaczenie różnicy między fobią a lękiem. Aby zrozumieć tę różnicę, musimy przyjrzeć się intensywności strachu i konsekwencjom, które z niego wynikają. Mając to na uwadze, należy obserwować, czy strach zaczyna znacząco zakłócać życie danej osoby. Jeśli nasila się i prowadzi do zachowań unikających, jest to fobia.
Chociaż nie ma konkretnej przyczyny manifestacji fobii, istnieją pewne genetyczne, społeczne lub wyuczone czynniki, które mogą być z nią powiązane. Wpływ mogą mieć również traumatyczne doświadczenia z dzieciństwa. Na przykład, jeśli dziecko zobaczy film dokumentalny o tym, jak czarne dziury pochłaniają gwiazdy we wszechświecie, może rozwinąć się u niego głęboki strach przed wchłonięciem przez czarną dziurę.
Co to jest apeirofobia?
Apeirofobia jest nadmiernym i irracjonalnym lękiem przed zrozumieniem pojęcia nieskończoności i wieczności. Ten strach powoduje wielki dyskomfort fizyczny i może objawiać się o każdej porze dnia i nocy. Natrętna myśl o nieskończoności może spowodować poważny atak paniki.
Zatem idea bycia w kontakcie z nieskończonością daje wrażenie silnego zawrotu głowy. Ludzie, u których rozwinęła się apeirofobia, unikają sytuacji lub czynników, które mogą stymulować poczucie nieskończoności.
Przykładami takich czynników są niebo, ocean lub niekończące się sekwencje liczbowe. Ponadto unikają introspekcji i nigdy nie wyobrażają sobie wieczności.
Ludzie cierpiący na apeirofobię często próbują wieść życie tak przewidywalne, jak to tylko możliwe. Robią to, aby zatrzymać swoje obsesyjne myśli o nieskończoności lub wszechświecie.
Przyczyny
Podobnie jak wszystkie fobie, apeirofobia nie ma wyjątkowej przyczyny. Niektórzy specjaliści w dziedzinie wiążą z nią czynniki genetyczne, środowiskowe, społeczne i naturalne. Na przykład Zygmunt Freud, ojciec psychoanalizy, zgłębiał zagadnienie fobii. Mianowicie powiedział, że mają ine dwie fazy:
- Pierwsza faza: zdarzenie, które generuje wielką udrękę. Jednocześnie osoba, która rozwija fobię, wybiera obiekt ze świata zewnętrznego (np. pająki, konie, samochody lub nieskończoność itp.) i postrzega go jako niebezpieczny lub zagrażający.
- Druga faza: osoba zaczyna się bronić w dowolny sposób, aby zapobiec kontaktowi z tym zagrożeniem lub niebezpieczeństwem.
„Strach to ból wynikający z oczekiwania na zło”.
-Arystoteles-
Z biologicznego punktu widzenia, inne możliwe wyjaśnienie fobii odwołuje się do czynników takich jak genetyka i chemia mózgu. Jeśli te czynniki łączą się z doświadczeniami życiowymi, osoba może rozwinąć specyficzną fobię, taką jak apeirofobia.
Jak rozpoznać reakcję fobiczną
Reakcja fobiczna rozpoczyna się, gdy dana osoba jest narażona na obiekt lub sytuację, z którą według niej wiąże się niebezpieczeństwo. Ta reakcja może doprowadzić do ataku paniki. Najistotniejsze cechy reakcji fobicznej można rozpatrywać na trzech poziomach:
- Fizjologicznym: przyspieszone tętno, pocenie się, zaczerwienienie, bladość, rozstrój żołądka, suchość w ustach i trudności z oddychaniem.
- Motorycznym: drżący głos, grymasy twarzy, dziwne ruchy kończyn, sztywność i natychmiastowe zachowanie wymijające.
- Poznawczym: negatywna interpretacja sytuacji, wątpliwości co do własnej zdolności radzenia sobie z sytuacją i strach przed śmiercią.
Apeirofobia i jej charakterystyka
Główne cechy apeirofobii to:
- Irracjonalny i nieproporcjonalny strach przed zrozumieniem pojęcia nieskończoności i wieczności.
- Uświadomienie sobie, że pojęcia nieskończoności, wszechświata i wieczności są poza zrozumieniem człowieka. Powoduje to pewien niepokój, który utrudnia koncentrację i wykonywanie codziennych czynności.
- Ogromna potrzeba, aby wszystko było pod kontrolą i w idealnym porządku. Odzwierciedla próbę uniknięcia konfrontacji z koncepcjami wieczności, nieskończoności i ogromu wszechświata.
- Ludzie, którzy cierpią na apeirofobię, rozpoznają ją jako irracjonalny strach, którego nie mogą kontrolować.
- Istnieje silna potrzeba, aby prowadzić życie w możliwie najbardziej przewidywalny sposób.
- Częste koszmary o niekończącym się spadaniu.
- Natrętne i negatywne myśli o nieskończoności pojawiają się w momentach introspekcji, relaksu lub snucia wyobrażeń. Dlatego ludzie ci unikają tego typu sytuacji.
Jak poznać, że to apeirofobia
- Nie możesz wyjaśnić ani zracjonalizować swojego strachu przed nieskończonością.
- Pozostaje to poza Twoją dobrowolną kontrolą.
- Twoja reakcja na ten strach polega na unikaniu sytuacji, które mogłyby być związane z nieskończonością.
- Strach przed nieskończonością trwa długo.
- Twój strach przed pojęciem nieskończoności uniemożliwia dostosowanie się do środowiska.
Leczenie apeirofobii
Podobnie jak wszystkie zaburzenia fobiczne, specjalista, taki jak psycholog lub psychiatra, może diagnozować i leczyć apeirofobię. To jedyne osoby wykwalifikowane do decydowania o podjęciu niezbędnego leczenia odpowiedniego do każdego przypadku.
Fobie zwykle leczy się poprzez psychoterapię. Tylko w ekstremalnych przypadkach, kiedy pacjenci mogą prawidłowo funkcjonować, psychologowie łączą psychoterapię z podaniem leków. Psychiatra musi ocenić stan pacjenta, zanim będzie mógł przepisać leki.
Apeirofobia może powodować wielki dyskomfort. Z tego powodu ważne jest, aby udać się do specjalisty, jeśli tylko strach przed nieskończonością zaczyna uniemożliwiać prowadzenie szczęśliwego życia.
Zachowania unikające i obsesyjne pochłaniają dużo energii i mogą stać się wyczerpujące i bardzo trudne do opanowania.
„Niespełnione emocje nigdy nie umrą. Zostają pochowane żywcem i wychodzą na powierzchnię później, w znacznie brzydszej formie”.
-Zygmunt Freud-