Skala Glasgow: jej definicja, zastosowanie oraz zalety

Skala Glasgow (GCS) to neurologiczne narzędzie oceny, które lekarze wykorzystują do oceny poziomu świadomości osoby z uszkodzeniem mózgu. Pozwala nam to zbadać lub określić ilościowo trzy parametry lub kryteria obserwacji. Są to: 1) otwieranie oczu, 2) odpowiedź słowna 3) odpowiedź ruchowa.

Skala Glasgow jest najczęściej stosowanym narzędziem w środowiskach szpitalnych i przedszpitalnych. Zaletami GCS jest to, że jest łatwa w użyciu i ułatwia wspólny język i cel. To z kolei znacznie ułatwia komunikację między pracownikami służby zdrowia.

Czym jest skala Glasgow?

Skala Glasgow została zaprojektowana w 1974 roku przez dwóch angielskich neurologów, Bryana Jennetta i Grahama Teasdale. Byli członkami Instytutu Neuronauki i Psychologii. Wydali pierwszą wersję tej skali w magazynie The Lancet. Ich artykuł nosił tytuł “Ocena śpiączki i upośledzonej świadomości“.

W latach 60. Jennet stworzył bazę danych wszystkich pacjentów, których widział w Glasgow z urazowym uszkodzeniem mózgu (TBI). Jego współpracownicy w Holandii i Stanach Zjednoczonych zrobili to samo. Ta baza danych stała się fundamentem, na którym on i jego kolega stworzyli Skalę Glasgow.

Stopniowo stała się ona kluczowym narzędziem do obiektywnej oceny poziomu świadomości pacjentów cierpiących na urazowe uszkodzenie mózgu. Skala Glasgow została podzielona na trzy kategorie, które indywidualnie oceniały trzy aspekty świadomości: otwieranie oczu, odpowiedź słowna i odpowiedź ruchowa. Suma wszystkich punktów wynosiła czternaście.

Dodanie jeszcze jednego punktu

Ostateczna wersja skali została stworzona dwa lata później, w 1976 roku. Postanowili dodać nowy punkt do oceny zespół sztywności odmóżdżeniowej, oznaki poważnego uszkodzenia mózgu. Jest to nienormalna postawa ciała, w której ramiona są zgięte w kierunku ciała, ręce są w ciasnych pięściach, a nogi są bardzo proste. Całe ciało jest sztywne i proste.

Trzy podskale pozostały, ale ten dodatek doprowadził do łącznej liczby punktów od 14 do 15. Całkowita suma dzisiaj wynosi 15.

Skala Glasgow – zastosowanie

Początkowo stworzono skalę Glasgow, aby oszacować ciężkość urazowego uszkodzenia mózgu. Obecnie lekarze używają jej do oceny mniej poważnych zaburzeń świadomości w sytuacjach pourazowych. Używają jej również do takich rzeczy jak głębokość i czas trwania śpiączki.

Kiedy ktoś dostaje cios w głowę, lekarze muszą zbadać go tak szybko jak to możliwe. Ocena neurologiczna powinna być prosta, obiektywna i szybka. Najważniejszym aspektem, o którym należy pamiętać jest poziom świadomości. W związku z tym w tych przypadkach kluczowe znaczenie ma Skala Glasgow. Wynik pacjenta na skali pomaga nam zrozumieć powagę urazu.

Z drugiej strony pomaga również w identyfikacji stanów śpiączki i ich ewolucji. Lekarze mogą używać skali wzdłuż (z biegiem czasu), aby zrozumieć wahanie tych zmian.

Ocena i interpretacja

Lekarze oceniają każdy z trzech aspektów i dają punkty za najlepszą odpowiedź w każdej kategorii. Najniższy możliwy wynik to 3 (1 + 1 + 1), a najwyższy to 15 (4 + 5 + 6). Pracownicy służby zdrowia określają ciężkość urazowego uszkodzenia mózgu przy użyciu tego wyniku i klasyfikacji Gennarelli:

• Łagodne: 14-15 punktów
• Średnie: 9-13 punktów
• Ciężkie: <9 punktów

Pod względem zmienionego poziomu świadomości (stanu śpiączki) gradient zmienia się:

• Łagodne:> 13 punktów. Czas trwania śpiączki jest zwykle krótszy niż 20 minut.
• Średnie: 9-12 punktów. Czas trwania śpiączki jest dłuższy niż 20 minut, ale mniej niż 6 godzin po przyjęciu pacjenta.
• Poważne lub ciężkie: <8 punktów. Czas trwania śpiączki jest dłuższy niż 6 godzin po przyjęciu pacjenta.

Zalety skali Glasgow

Jeśli chodzi o zdrowie, im dokładniej możemy się posługiwać terminami i pojęciami z których korzystamy, tym lepiej. Właśnie dlatego skala Glasgow jest tak przydatna. Pozwala to pracownikom służby zdrowia uniknąć niejednoznaczności, takich jak “pacjent jest senny, nieprzytomny lub w stanie śpiączki”. Możemy również być bardziej dokładni na temat stanu klinicznego i ewolucji pacjenta. Skala Glasgow zapewnia lekarzom precyzję i pewność.

Ponadto precyzja i względna prostota tej skali sprawiają, że jest ona popularna. Eksperci używają jej do innych urazowych i nieurazowych patologii. Specjaliści z różnych dziedzin używają jej także w sytuacjach awaryjnych.

Skala Glasgow to kompletne narzędzie, które ocenia trzy kluczowe aspekty. Najlepsze jest to, że pracownicy służby zdrowia mogą z niej korzystać wielokrotnie. Skala ta oferuje strategię porównań podłużnych jeśli chodzi o informację o ewolucji śpiączki. W związku z tym jest bardzo przydatna na wczesnych etapach leczenia.