Rozdziały życiowe – naucz się je zamykać

Mówiąc “rozdziały” odnosimy się do tych okresów w życiu, które mają swój początek, rozwój i koniec. Tak więc, chociaż nic tak naprawdę nie kończy się całkowicie, ważne jest, aby nauczyć się zamykać rozdziały, aby iść do przodu i uniknąć utknięcia w miejscu.

W tym celu przede wszystkim trzeba umieć rozróżnić zamknięcie rozdziału od straty. Zamknięcie ważnych etapów życiowych pociąga za sobą żałobę, ale nie ma tak nagłego lub bolesnego charakteru, jak w przypadku strat. Dlatego zamknięcie rozdziału zawiera w sobie straty, ale straty niekoniecznie oznaczają zamknięcie rozdziału.

“Wielkim błędem jest zrujnowanie teraźniejszości poprzez rozpamiętywanie przeszłości, która nie ma przyszłości”.

-Autor anonimowy-

Ważną rzeczą przy zamknięciu rozdziału jest to, że ma to bezpośredni wpływ na to, co zrobimy w przyszłości. Jeśli rozdział, jakikolwiek by nie był, pozostaje otwarty, może przeszkodzić w rozwoju osobistym. To tak, jakby zostawić nieszczelny kran nie naprawiając go, ale oczekując, że nie wpłynie to na ekonomiczne i ekologiczne koszty wody. Zobaczmy, jakie są niektóre ze sposobów zamykania rozdziałów.

Aby zamknąć rozdział, najpierw należy pozwolić odejść

Istoty ludzkie mają tendencję do przywiązywania się do tego, co znają, choć może to być negatywne. Zwyczaj to bardzo potężna siła, która zmusza nas do pozostania w bezwładności. Wydaje się nam, że łatwiej znieść to, co już znamy, nawet jeśli do końca nam się nie podoba, niż podejmować przygodę, podczas której może nas spotkać coś dobrego.

Dlatego zwykle występuje opór w zamykaniu życiowych rozdziałów. Jest pewna część nas, która chciałaby pozostać w tym samym miejscu i nie doświadczać żadnej niepewności w obliczu nowego i nieznanego.

Dlatego pierwszym zadaniem jest pozwolić odejść. Rozdział się zamyka, gdy proces już się zakończył i pozostały tylko resztki. Zamknięcie może być wykonane jedynie w sposób świadomy. Możliwe, że nie będzie już do czego przylgnąć, ale mentalnie wciąż jesteśmy z tym związani. Pozwolić odejść dać sobie szansę na poznanie nowej rzeczywistości.

Zamykaj rozdziały, pożegnaj się i zrób rachunek sumienia

Chociaż zamknięcie rozdziału odnosi się do porzucania rzeczywistości, która nas rani, zawsze będzie to prowadzić do żałoby. Dlatego konieczne jest pozwolenie sobie na przeżycie tego smutku, który towarzyszy końcom i pożegnanie się z tą rzeczywistością, która wkrótce zniknie. Najlepszym sposobem jest zbudowanie wspomnień o tym, co przeżyliśmy.

Rozdziałów nie zamyka się chowając głowę w piasek jak struś. Lub odwracając się plecami do tego, co się dzieje, aby uniknąć negatywnych uczuć. Najlepiej jest przeanalizować krok po kroku każde z doświadczeń, które były częścią tego procesu. Zidentyfikować początek, najważniejsze momenty i doznania, których doświadczyliśmy.

Dzięki temu możemy uzyskać równowagę, ocenę pozytywnych, jak i trudnych doświadczeń, które wystąpiły w tym rozdziale. Czego się nauczyliśmy, a czego nie. Jak przyczyniło się to do naszego wzrostu, a jak do ograniczeń. To najlepszy sposób na pożegnanie.

Moment, w którym trzeba zacząć działać

Głównym celem zamykania rozdziałów jest pogodzenie się z przeszłością, by móc iść do przodu i by to, co przeżyliśmy nie miało wpływu na teraźniejszość. Każde zakończenie oznacza początek czegoś innego. Powinniśmy się skupić właśnie na tym początku.

To co nowe nie powinno nas przerażać. To normalne, że na początku może oznaczać nieład, ale po krótkim czasie zacznie pokazywać swoje korzyści. Przejście od znanego do nieznanego zawsze jest przygodą i wiąże się z nauką, niespodziankami i, oczywiście, koniecznością dostosowania się. W większości przypadków zmiany dają nam znacznie więcej, niż nam odbierają.

Musisz zaakceptować zmianę, jakbyś to zrobił z nowym przyjacielem. Musisz widzieć nowy rozdział jako okazję do zastosowania w praktyce tego, czego nauczyłeś się w poprzednim, poszerzenia Twojej wiedzy i do szybszego rozwoju.

Zamykanie rozdziałów jest niezbędne dla naszego zdrowia psychicznego. Jeśli tego nie zrobimy, będziemy czuć się zagubieni i zdezorientowani w obliczu przyszłości. To, co odeszło, należy godnie pochować i pomachać mu na pożegnanie. To, co nadchodzi powinno zostać przyjęte z otwartymi ramionami i radością w sercu.