Zespół koro: silny lęk przed zaniknięciem genitaliów
Zespół koro to obawa, że pewne strefy erogenne skurczą się i znikną w brzuchu. Mężczyźni cierpiący na zespół koro obawiają się, że ich penis skurczy się lub zniknie, podczas gdy kobiety martwią się o wargi sromowe, sutki i piersi.
Na ogół tym epizodom intensywnego lęku towarzyszą myśli o śmierci. Fakt ten pozwala na ustalenie diagnozy różnicowej między zespołem koro a zaburzeniem dysmorficznym ciała.
Osoby cierpiące na zaburzenia dysmorficzne ciała (BDD) (wcześniej znane jako dysmorfofobia) to nadmierne zaniepokojenie jedną lub kilkoma postrzeganymi wadami fizycznymi. To sprawia, że dana osoba wierzy, iż wygląda brzydko, nieatrakcyjnie, nienormalnie, a nawet, że jest zdeformowana.
Dowiedz się więcej: Dysmorfofobia – co to takiego i jak ją leczyć?
Z drugiej strony osoby cierpiące na zespół koro koncentrują się na strachu przed śmiercią. Wierzą, że umrą z powodu „deformacji” i nie skupiają się na tym, jak „brzydkie” mogą być ich części ciała.
Pochodzenie syndromu koro
Zespół ten jest związany z kulturą i zwykle objawia się jako epidemia. Występuje szczególnie w Azji, zwłaszcza w Singapurze. Chociaż pochodzi z Chin, istnieją przypadki koro na całym świecie.
Te epizody intensywnego strachu zwykle nie trwają długo. Ponadto pacjenci poddani terapii na ogół odpowiednio reagują na leczenie.
Szacuje się, że zespół koro wynika z potężnego kulturowego czynnika etiologicznego. Z tego powodu Diagnostyczny i statystyczny podręcznik zaburzeń psychicznych (DSM-V) uwzględnił koro w sekcji syndromów związanych z kulturą.
Zespół koro a zespół dhat – wyjaśnienie kulturowe niektórych objawów
Przede wszystkim musimy rozróżnić zespół dhat i zespół koro. Zespół dhat jest kulturowym wyjaśnieniem pewnej grupy objawów, które rzekomo towarzyszą utracie nasienia.
Objawy te obejmują lęk, zmęczenie, osłabienie, utratę wagi, impotencję, inne liczne dolegliwości somatyczne, a także depresyjny nastrój. Podstawowe cechy to niepokój i dyskomfort w związku z utratą nasienia, bez żadnych możliwych do zidentyfikowania zaburzeń fizjologicznych.
Ludzie zwykle opisują syndrom dhat jako „biała wydzielina, która jest zauważalna podczas defekacji lub oddawania moczu”. Koncepcje na temat tej substancji są związane z pojęciem dhatu (nasienia), opisanego w hinduskim systemie medycyny (Ajurweda) jako jednego z siedmiu podstawowych płynów ustrojowych.
Rozmaite badania pokazują, że około 64% mężczyzn, którzy pomagają ludziom z problemami seksualnymi w ośrodkach opieki psychiatrycznej w Indiach, robi to z powodu zespołu dhat.
Dowiedz się więcej: Problemy seksualne: czy znasz 6 najczęstszych?
Ludzie odwołują się do opisu zespołu dhat jako do przewodnika kulturowego dla lokalnej praktyki klinicznej. Stało się to konieczne, ponieważ z wielu badań wynika, że istnieje szereg przekonań kulturowych, które wiążą problemy zdrowotne z utratą nasienia.
Częstość występowania tego zespołu jest wyższa u młodych mężczyzn o niskim statusie społecznym. Jednak dotyka on także mężczyzn w średnim wieku. Podobnie odnotowuje się przypadki kobiet borykających się z problemem domniemanej wydzieliny z pochwy (białe upławy), które zgłosiły podobne objawy i dolegliwości.
Podsumowując, istnienie przekonań związanych z seksualnością prowadzi do zaburzeń psychicznych. Dlatego powinniśmy również zastanowić się nad wpływem, jaki zarówno kultura, jak i społeczeństwo mogą mieć na inne problemy psychologiczne, takie jak lęk lub depresja.