Zespół Fortunaty - uzależnienie od zakazanej miłości
Zespół Fortunaty bierze swoją nazwę od powieści Benito Péreza Galdósa zatytułowanej Fortunata y Jacinta. Powieść została napisana w XIX wieku i zekranizowana w 1970 roku. Ze względu na wielką psychologiczną głębię postaci. Imiona bohaterów zostały użyte do opisania pewnego zjawiska występującego w romantycznych związkach.
Powieść opowiada o burzliwych relacjach między mężczyzną, Juanito Santa Cruz i dwiema kobietami: Jacintą i Fortunatą. Pierwsza to żona, a druga to kochanka. Z biegiem czasu Fortunata staje się prostytutką i wychodzi za mąż za Maximiliano. Jednak związek między Fortunatą i jej kochankiem trwa nadal i kobieta ma z nim dwoje dzieci.
Najbardziej interesującą kwestią w powieści jest nie sama fabuła, ale analiza psychologiczna każdej z postaci. Fortunata reprezentuje kobiety, które są doskonałe w utrzymywaniu związków z żonatymi mężczyznami. Mówi się, że osoby zachowujące się tak jak ona mają zespół Fortunaty.
“Ci, którzy są niewierni, znają smak miłości; natomiast, wierni znają jej tragedie.”
Zespół Fortunaty i jego charakterystyka
Nie powinniśmy uważać, że zespół Fortunaty to zaburzenie czy choroba. Jest to raczej niecodzienny stan, który dotyka niektóre kobiety. Krótko mówiąc, kobiety te bardziej pociągają mężczyźni, którzy są już żonaci.
Główne cechy kobiety z zespołem Fortunaty:
- Bardzo silne, bezwarunkowe, głębokie uczucie miłości do żonatych mężczyzn.
- Niemożność czucia pociągu w stosunku do innych mężczyzn.
- Zawsze gotowa zrobić wszystko dla mężczyzny, którego kocha.
- Przekonana, że życie bez niego nie ma sensu.
- Czuje, że ma do niego “prawo” i przekonanie, że woli ją od innych.
- Pragnienie posiadania dzieci z tym mężczyzną.
- Niejednoznaczna wobec żony mężczyzny. Czasami jest wobec niej empatyczna, a czasami ją nienawidzi.
- Ciągłe fantazje na temat wspólnej przyszłości z mężczyzną, którego kocha.
Podsumowując, kobiety z zespołem Fortunaty głęboko kochają mężczyzn, którzy są już w związku. Jednocześnie czują, że miłość ta jest nieosiągalna z powodu zalegalizowanego związku tego mężczyzny.
Co kryje się za zespołem Fortunaty?
Pierwszy trójkąt miłosny, którego doświadczamy w życiu często ma miejsce w bardzo młodym wieku. Freud pisał o tym w tzw. Kompleksie Edypa. Mówi, że dzieci mogą odczuwać pociąg do swojej matki i nieświadomie pragną zająć miejsce drugiego rodzica.
Innymi słowy, chłopiec chce zastąpić ojca, a dziewczynka matkę (kompleks Elektry). Rozwiązaniem jest zakaz kazirodztwa: akceptowanie rzeczywistości i wyrzeczenie się wszystkich kazirodczych pragnień. Wszystko to odbywa się nieświadomie.
Zespół Fortunata wskazuje na brak rozwiązania konfliktu edypalnego. W wieku dojrzałym partnerzy danej osoby nieco odtwarzają własnego ojca lub matkę, swoją pierwszą wielką miłość. Konflikty, oczekiwania i pragnienia, które mieli jako dzieci w stosunku do rodzica odmiennej płci projektują na swoje związki.
Jeśli “Edyp” sam się rozwiąże, relacje między dorosłymi będą zdrowsze. W przeciwnym razie będą one trochę jak ich pierwszy trójkąt miłosny. Kobieta będzie bardziej pociągająca dla żonatych mężczyzn, którzy reprezentują jej ojca. Będzie czuła, że ta druga kobieta jest źródłem wszystkich jej frustracji, tak jak to było w przypadku jej matki.
Zespół Fortunata – aspekty do rozważenia
Gdy kobieta posiada cechy zespółu Fortunata, pojawia się:
- Słaba samoocena.
- Problem z rozpoznaniem własnych uczuć.
- Zależność.
- Wysoko ceniona domniemana ofiara, którą czynią postrzegając to jako znak miłości.
- Wyidealizowana koncepcja miłości.
Zespół Fortunaty u kobiet sprawia, że chcą zjednać sobie żonę mężczyzny, którego kochają. Nie robią tego świadomie. Jest to silniejsze od nich. Ogólnie rzecz biorąc, wszystko to kończy się na tym, że bardzo cierpią i są sfrustrowane. Jeśli chodzi o rozwiązanie tego problemu, zaleca się psychoterapię.