Szczęśliwe dzieciństwo. Jako dzieci zawsze postrzegamy naszych rodziców jako superbohaterów, którzy mogą dać nam dosłownie wszystko, czego tylko potrzebujemy. To ważny element, jeśli chodzi o szczęśliwe dzieciństwo. Nie zmienia to jednak faktu, że w rzeczywistości to nadal zwykłe osoby, które mają swoje wady i popełniają błędy.
Inaczej mówiąc każdy rodzic jest również dzieckiem, tylko, że już dorosłym. Nasi rodzice często dorastali mając różnego rodzaju pragnienia, ale nie mając tego, co obejmuje stwierdzenie “szczęśliwe dzieciństwo”. Wiele spraw w swoim życiu poprowadzili po prostu najlepiej jak to było w ich przypadku możliwe.
Świadome zaakceptowanie takiego stanu rzeczy świadczy o dojrzałości. Choć wspominanie naszego dzieciństwa może nie być radosne, to wyjście naprzeciw tej sytuacji i wczucie się w położenie rodziców pomoże nam pożegnać wiele traumatycznych wspomnień i nadać zupełnie nowy kierunek w naszych relacjach.
Poznaj krzywdy zaznane przez rodziców, a pożegnasz własne cierpienia
Wejście w rolę rodziców i spojrzenie na wszystkie te sytuacje, które negatywnie zapisały się w naszej pamięci ich oczami i przez pryzmat ich dzieciństwa może być bardzo pomocne. W czym? Otóż pozwoli nam spojrzeć na bolesne sytuacje z innej perspektywy i nad wieloma sprawami przejść do porządku dziennego.
Pozwoli nie spoglądać nadal wstecz marnując czas i inne zasoby. Pozwoli spoglądać w przyszłość ze świeżym nastawieniem i chęcią lepszego jej kreowania. Pozwoli nam nie obwiniać innych, ale stać się bardziej odpowiedzialnymi i gotowymi, by w pełni przejąć stery w naszym własnym życiu.
Przeczytaj również artykuł: Rodzicielstwo: jak osłabiamy więzi z dziećmi
Ujmując to słowami Berta Hellingera: “Cierpieć z jakiegoś powodu jest łatwiej, niż znaleźć właściwe rozwiązanie“. Innymi słowy przywiązywanie się do cierpienia sprawia, że stajemy się częścią naszego systemu rodzinnego. Co to w rzeczywistości oznacza?
Działa w tym przypadku mechanizm, który sprawia, że nienawiść i inne negatywne uczucia, które działają tak silnie jak miłość, utrzymują nas stale w tym samym punkcie – tuż przy defektach i wszelkiego rodzaju niedociągnięciach popełnionych przez rodziców w naszym dzieciństwie.
Istnieje jednak trwałe rozwiązanie tego problemu. Skoro nie do końca rozumiemy zachowanie rodziców w określonych sytuacjach naszego dzieciństwa, powinniśmy poznać dzieciństwo naszych rodziców. To sprawi, że wśród wielu przykrości zaczniemy dostrzegać szczęśliwe dzieciństwo.
Przeczytaj również artykuł: Śmierć rodzica kończy etap dzieciństwa
Jeśli uda się nam zaakceptować taki stan rzeczy, staniemy się o wiele dojrzalsi pod względem emocjonalnym. Bardzo pomocne są tutaj pytania opracowane przez Ulrike Dham. Oto one:
- Jacy byli Twoi rodzice?
- Byli rygorystyczni czy autorytarni?
- Czy mieli możliwość odebrania dobrej edukacji szkolnej?
- Czy dziadkowie mieli problemy zdrowotne lub związane z nadużywaniem alkoholu? Czy zmarli przedwcześnie?
- Czy rodzice dorastali w okresie wojny?
- Z jakimi trudnościami musieli sobie wtedy radzić? Czy musieli uciekać lub walczyć o własne życie?
- Z jakich możliwości zawodowych skorzystali?
- Co w rzeczywistości ukształtowało ich takich, jakimi są?
Akceptacja przeszłości i uwolnienie
Niewiele osób zostało w swoim dzieciństwie skrzywdzonych do tego stopnia, by straciły całą swą esencję, umiejętność kochania i okazywania tej miłości innym. Dlatego bardzo prawdopodobne jest, że przeżyte wcześniej trudności sprawiły, że dzisiaj jesteśmy silniejsi, bardziej niezależni i odważni.
Tak więc teraz jako osoby silniejsze możemy skorzystać z możliwości przelania zduszonych wcześniej łez, ponownego przeżycia wyczerpania, opuszczenia lub złości. Pozwól sobie na ponowne przeżycie emocji, które w dzieciństwie zostały w jakiś sposób powstrzymane, zahamowane.
Aby odłączyć się od tego wszystkiego, możemy napisać list pożegnalny do rodziców, najlepiej do każdego z osobna lub do innych osób, jeśli jest to konieczne. Aby skutecznie uwolnić się od obciążającej przeszłości, która sprawiała, że szczęśliwe dzieciństwo nie było Twoim udziałem, zastosuj poniższe zwroty:
- Wydaje mi się złe z Twojej strony…
- Mam do Ciebie żal, ponieważ…
- Złości mnie to, że nadmiernie…
- Zasmuciło mnie…
- Żałuję, że…
- Ciepło wspominam…
- Wybaczam Ci, że… (tylko i wyłącznie, gdy uczucie jest szczere)
- Jestem Ci wdzięczny za…
- Jeśli jest to możliwe, chciałbym Cię prosić, żebyś w przyszłości…
List napisany w tak asertywny sposób można by zakończyć stwierdzeniem w rodzaju: “Wszystko równoważy fakt, że żyję i masz w tym swój wielki udział. Dziękuję, ale od teraz ja jestem tym, kto decyduje o moim życiu i dlatego zwalniam Cię z wszelkiej odpowiedzialności w stosunku do niego…”
Przeczytaj również artykuł: List pożegnalny: czego nigdy ci nie powiedziałem
List powinien być utrzymany w tonie pożegnania. Powinniśmy wyobrazić sobie wszystko to, co pozwoli nam uwolnić się od uwięzionych w nas emocji i zawrzeć w naszym liście. Kiedy list będzie już gotowy, przeczytaj go na głos i trwale go usuń, na przykład spal.
Szczęśliwe dzieciństwo – dzieci potrzebują miłości
Wiele skrzywdzonych osób dochodzi do etapu, w którym zaczyna powielać zachowanie rodziców w relacjach ze swoimi własnymi dziećmi. Dlatego to bardzo ważne, byśmy starali się być dla naszych dzieci jak najlepszymi rodzicami, którzy będą w stanie zapewnić im szczęśliwe dzieciństwo.
Przeczytaj również artykuł: Wychowanie zdrowych emocjonalnie dzieci
Dokładnie się więc zastanów jak Ty czujesz się sam ze sobą w kontekście dzieciństwa. Zastanów się też jaki rodzaj wychowania zastosujesz względem własnych dzieci. Pamiętaj, że jeśli mają mieć szczęśliwe dzieciństwo, muszą odczuwać z Twojej strony miłość i uznanie.
Szczęśliwe dzieciństwo zależy w dużej mierze od zachowywania równowagi i nie popadania w żadne skrajności. Poświęcaj dzieciom czas, uwagę i sympatię. Nie musisz ich przy tym jednak rozpieszczać. To spowodowałoby w nich bowiem wadę edukacyjną, która utrudni im podążanie ścieżkami własnego życia.
Ureguluj więc sprawy swoich dziecięcych lat, byś mógł dać szczęśliwe dzieciństwo tym, którzy znajdują się pod Twoją opieką.