Syndrom wypalenia czyli zmęczony rodzic i jego zmagania

Syndrom wypalenia czyli zmęczony rodzic i jego zmagania
Sergio De Dios González

Przejrzane i zatwierdzone przez: psycholog Sergio De Dios González.

Napisany przez María Hoyos

Ostatnia aktualizacja: 27 grudnia, 2022

Chcemy mieć wszystko pod kontrolą i kiedy wydaje się nam, że tak jest jesteśmy wyczerpani. Pogodzenie pracy, rodziny, związku, domu, przyjaciół staje się coraz częstszym problemem. Z biegiem lat stajemy się coraz bardziej zajęci i zabiegani, pojawia się coraz więcej obowiązków i chcemy je wszystkie spełnić. To jeden z powodów, dla których możemy zachorować na syndrom wypalenia.

Wśród najbardziej dotkniętych tym syndromem możemy znaleźć ojców i matki, którzy czasem widzą, że ich interesy schodzą na dalszy plan na korzyść interesów ich dzieci. Jeśli to Twój przypadek, nadszedł czas, aby działać. Jeśli to zaniedbamy, chociaż może się to wydawać paradoksalne, skończymy wyczerpani, pozbawieni sił, a także zaniedbamy nasze dzieci. A wszystko to przez syndrom wypalenia. 

Zmęczony rodzic: syndrom wypalenia

Ten syndrom wiąże się z doświadczaniem intensywnego i szkodliwego stresu spowodowanego nieudanymi próbami pogodzenia życia rodzinnego, społecznego lub opieki nad samym sobą. Często jest to problem, który dotyka matek, ponieważ to one według tradycji opiekują się dziećmi. Na szczęście, coraz więcej ojców pomaga w wychowaniu, chociaż oznacza to, że oni także są narażeni na stres.

kobieta oparta o ścianę

Syndrom wypalenia, który charakteryzuje wyczerpane matki, to w istocie bardzo poważny lub przewlekły stres, który powstaje, gdy ma się wrażenie, że miarka się przebrała, że wszystko robimy źle, że nie ma się nad niczym kontroli. Uczucie stresu utrzymuje nas przy życiu, jest wynikiem wydzielania adrenaliny lub kortyzolu, hormonów, które w przeszłości pomagały nam pozostać przy życiu lub przygotować nas do ucieczki przed drapieżnikiem. Problem pojawia się, gdy to zagrożenie w rzeczywistości nie istnieje.

Współcześnie przyczyny stresu są bardzo różne, ale nasze ciało nieustannie przygotowuje nas do prymitywnych sytuacji przetrwania. Dlatego tak ważne jest, aby dobrze ustalić nasze priorytety.

Co jest przyczyną tego syndromu?

Jak już wspominaliśmy główną przyczyną syndromu wypalenia jest stres wywołany próbami pogodzenia ze sobą najważniejszych aspektów naszego życia. Rodzina, przyjaciele, praca, nasze życie intymne są dla nas niezbędne, a nieumiejętność pogodzenia ich wszystkich ze sobą może rodzić frustrację i gniew.

Chociaż może się to wydawać śmieszne, często myślimy, że jesteśmy w stanie wcześnie iść do pracy, zająć się dziećmi, żyć w zdrowym związku, raz w tygodniu spotkać się z rodziną, wyjść z przyjaciółmi wieczorem, a także spokojnie odpocząć. Niestety, nie jesteśmy superbohaterami ani superbohaterkami: musimy nauczyć się organizować czas z realnej perspektywy.

Jak go rozpoznać?

Możemy w prosty sposób zweryfikować czy cierpimy na syndrom wypalenia. Jeśli odpowiedź jest twierdząca, prawdopodobnie nie jesteśmy w stanie dobrze spać, obsesyjnie myślimy o wolnym czasie, którego nie mamy, obwiniamy ludzi w naszym otoczeniu za nasze problemy.

Wolimy się odizolować i odstawić życie towarzyskie na bok, aby zrobić sobie przerwę i drzemać na kanapie. To doprowadzi do izolacji: bliscy mogą przestać na nas liczyć, co doprowadzi do samotności i poczucia winy.

zmartwiona matka

Jak zachowywać się przy syndromie wypalenia?

Aby rozwiązać problem, należy:

  • Zaakceptować, że nie możemy zrobić wszystkiego co chcemy. Czasami myślimy, że mamy czas zarówno na obowiązki, jak i na wypoczynek i nie zawsze jest to prawda.
  • Oznacza to oczywiście zlecanie naszych obowiązków. Nie powinniśmy bać się zostawiać naszych obowiązków w rękach innych, gdy zagrożone jest nasze zdrowie. W ten sposób możemy odpocząć i do nich wrócić, kiedy będziemy czuć się na siłach.
  • Chociaż może to się nam nie podobać, nie zawsze możemy przekazać innym nasze obowiązki, co oznacza rezygnację z niektórych kaprysów. Jeśli nie mamy czasu, aby zająć się domem, być może nie powinniśmy szukać większego. Lub chociaż dzieci bardzo tego chcą, jeśli nie mamy czasu dla siebie, prawdopodobnie adopcja zwierzaka jest jest najlepszym pomysłem.
  • Aby uporządkować nasze życie, musimy najpierw uporządkować nasz umysł, czyli ustalić priorytety. Mogą istnieć aspekty naszego życia, które wydają się nam fundamentalne, a w rzeczywistości takimi nie są. Ważne jest, aby zastanowić się, bez czego możemy żyć.
  • Nie obwiniać siebie (ani innych). Poczucie winy jest uczuciem, które nie pozwala nam posuwać się do przodu i nas blokuje. Pamiętajmy, że chociaż nasze intencje są dobre, gdy próbujemy się pogodzić wielw obowiązków i nam się nie udaje, nie możemy się o to obwiniać. Zamiast tego lepiej byłoby, gdybyśmy spróbowali szukać rozwiązań, a także unikali obwiniania ludzi wokół nas, nawet jeśli pozwoli nam to na chwilową ulgę.

Nie powinniśmy czuć się nieudolnie, ponieważ nie mamy wszystkiego pod kontrolą. Nasz umysł może więcej niż nasze ręce i nie ma w tym nic złego. W rzeczywistości naszym głównym celem powinno być znalezienie czasu, aby cieszyć się tymi krótkimi chwilami, zarówno w samotności, jak i w towarzystwie, znaleźć pokój i przekazać go ludziom wokół nas.


Ten tekst jest oferowany wyłącznie w celach informacyjnych i nie zastępuje konsultacji z profesjonalistą. W przypadku wątpliwości skonsultuj się ze swoim specjalistą.