Przezczaszkowa stymulacja magnetyczna – leczenie depresji

Przezczaszkowa stymulacja magnetyczna (TMS) to procedura stosowana w leczeniu depresji w przypadkach, w których psychoterapia lub leki nie przyniosły rezultatów. Jest to stan znany jako depresja oporna na leczenie. Ta procedura ma na celu stymulację kory mózgowej pacjenta. Mówiąc dokładniej, powoduje ona zmiany elektryczne w neuronach w celu poprawy sposobu postrzegania i zachowania osoby cierpiącej.

Zabieg ten stosowany jest również w innych schorzeniach takich jak choroba Parkinsona, schizofrenia, epilepsja, zaburzenia bólowe, autyzm, ADHD i różnego rodzaju zaburzenia ruchowe. W tym artykule wyjaśnimy czym jest przezczaszkowa stymulacja magnetyczna i czego można się po niej spodziewać.

“Depresja to więzienie, w którym jesteś zarówno cierpiącym więźniem, jak i okrutnym strażnikiem“.

Dorothy Rowe

Przezczaszkowa stymulacja magnetyczna – na czym polega

Przezczaszkowa stymulacja magnetyczna jest formą leczenia opartą na zastosowaniu pola magnetycznego. Odbywa się to w sposób kontrolowany. Celem jest pobudzenie aktywności komórek nerwowych.

Przezczaszkowa stymulacja magnetyczna wykorzystuje impulsy elektromagnetyczne do depolaryzacji błony neuronalnej. Jeśli cel ten zostanie osiągnięty, w komórkach pojawia się „potencjał czynnościowy”. W efekcie zaczynają one emitować sygnały elektryczne zdolne do właściwej regulacji synaps (połączeń między komórkami nerwowymi). Poprawia to lub całkowicie koryguje przekazywanie informacji w układzie nerwowym.

Czasami choroby, takie jak depresja, wpływają na błonę neuronalną w mózgu pacjenta. Bywa, że konieczne jest jej pobudzenie, aby odzyskała swoją normalną funkcję. W innych przypadkach w celu poprawy stanu pacjenta konieczne jest ograniczenie jej działania. Specjalistą odpowiedzialnym za podjęcie odpowiednich decyzji i przeprowadzanie wszystkich tych procedur jest neurofizjolog kliniczny.

Procedura

Pierwszym krokiem, jaki powinna wykonać osoba z depresją oporną na leczenie, jest poddanie się ocenie lekarskiej. Na tej wizycie lekarz ustali, czy pacjent kwalifikuje się do leczenia. Ponadto potwierdzi on brak przeciwwskazań aby przezczaszkowa stymulacja magnetyczna została zastosowana.

Przed rozpoczęciem każdej sesji pacjent musi zabezpieczyć uszy korzystając z zatyczek. Czasami konieczne jest również podanie środka uspokajającego. Po odpowiednim przygotowaniu pacjent wchodzi do pomieszczenia, w którym umieszcza się cewkę z elektromagnesem na skórze głowy.

Następnie przeprowadza się mapowanie mózgu. Jest to ogólna eksploracja obszarów, które należy stymulować. Po zlokalizowaniu wskazanego obszaru cewka jest włączana i stosowana jest stymulacja w regulowany sposób. Z reguły zwiększa się wtedy próg motoryczny, co można zaobserwować, gdy pojawia się skurcz w palcach. Następnie pole magnetyczne jest przepuszczane przez mózg przez zmienny czas.

Przezczaszkowa stymulacja magnetyczna musi być wykonywana w ośrodku medycznym. Nie wymaga jednak hospitalizacji. Zazwyczaj każda sesja trwa około 30 minut. Zwykle zaleca się stosowanie zabiegów codziennie, przez okres od 20 do 25 dni.

Możliwe skutki uboczne i przeciwwskazania

Ogólnie rzecz biorąc, przezczaszkowa stymulacja magnetyczna jest zabiegiem bezpiecznym. Jednak u niektórych osób może powodować bóle głowy, zawroty głowy, mrowienie, uczucie kłucia twarzy lub skóry głowy. Czasami w tych obszarach występują również lekkie skurcze. Bardzo rzadko mogą wystąpić poważniejsze działania niepożądane. Należy do nich utrata słuchu, drgawki lub epizody psychotyczne. Z tego powodu niezwykle ważne jest, aby zabieg był stosowany z rozwagą.

Jeśli chodzi o przeciwwskazania, główne z nich są następujące:

• Korzystanie z rozrusznika serca.
• Stosowanie implantów ślimakowych lub układu nerwowego.
• Implanty stomatologiczne.
• Obecność odłamków lub elementów metalowych wewnątrz ciała.
• Niedawne incydenty naczyniowo-mózgowe.
• Ciąża.

Przezczaszkowa stymulacja magnetyczna – skuteczność

Przezczaszkowa stymulacja magnetyczna może radykalnie zmniejszyć objawy depresji. W rzeczywistości może nawet całkowicie wyeliminować ten stan. Pierwsze efekty widać już zwykle po kilku tygodniach od rozpoczęcia kuracji. W niektórych przypadkach możliwe jest, że po zastosowaniu procedury lekarz zaleci kontynuację bardziej konwencjonalnych metod leczenia depresji (takich jak psychoterapia i leki).

Czasami wystarczy zaledwie jedna seria sesji, aby wyeliminować objawy depresji. U innych pacjentów wymagany jest późniejszy drugi lub trzeci zabieg. Jeśli leczenie nie przyniesie widocznych efektów, lekarz zaproponuje dalsze kroki.