Mowa ciała w depresji

Mikroekspresja twarzy jest ważna dla mowy ciała w depresji. Osoba z depresją pokazuje swój nastrój poprzez powieki, oczy, usta i mięśnie czoła.

Mowa ciała w depresji obejmuje mikroekspresje, postawy i gesty. Warto umieć je rozpoznać, ponieważ te stany neurotycznego smutku mogą początkowo pozostać niezauważone. Czego usta nie mówią, ciało często krzyczy.

Depresja ma wpływ na cały organizm, a także wpływa na Twoje zdrowie. Ciało i umysł tworzą jedną całość, a to, co dzieje się w jednej sferze, znajduje odzwierciedlenie w drugiej.

Mowa ciała w depresji jest nieświadoma. Jednak inni mogą odczytać wysyłane przez nas sygnały, nawet intuicyjnie. Język podczas komunikacji buduje również percepcję między ludźmi. Innymi słowy, środowisko postrzega Twoje przygnębienie, co wpływa również na Twoje relacje z innymi. Wejdźmy głębiej w ten temat.

Mowa ciała w depresji: twarz, kluczowy punkt

Mikroekspresje twarzy szczególnie podkreślają Twój nastrój. Małe ruchy, które pojawiają się na Twojej twarzy, nigdy nie kłamią. Są to mimowolne reakcje kontrolowane przez układ limbiczny, które manifestują się, podczas gdy Ty nawet nie zdajesz sobie z tego sprawy.

W mowie ciała w depresji najbardziej wymownymi mikrowyrażeniami są:

• Opadające powieki. Skóra powiek wygląda na wiotką, dając wrażenie opadania. Miejsce, w którym spotykają się górna i dolna powieka, jest zakrzywione.
• Brak skupienia. Oczy osoby z depresją nie wydają się być skupione na jednym punkcie. Jej spojrzenie jest raczej niejasne. To tak, jakby oczy danej osoby zgubiły drogę, nawet jeśli próbują skupić się na konkretnym punkcie.
• Usta są zakrzywione w dół. Kształt ust przypomina otwarte półkole. Kąciki ust wyglądają na lekko opadnięte. Jest to prawdopodobnie najczęstszy gest w mowie ciała w depresji.
• Zmarszczone brwi. Osoby z depresją zazwyczaj lekko marszczą przestrzeń między oczami. Jednak nie jest to tak zauważalne, jak gdyby się martwili. Ich twarz może wyglądać na zaskoczoną czymś, co ich rozczarowało.

Pozycja głowy

W mowie ciała w depresji ważna jest również pozycja głowy w stosunku do reszty ciała. Normalnie głowa będzie pochylona w dół i lekko do przodu.

Często też głowa przechyla się w jedną stronę, prawie zawsze w prawo. Dzieje się tak najczęściej, gdy osoba z depresją słucha kogoś, kto ma władzę lub autorytet.

Ton głosu i sposób mówienia

Ton głosu osoby z depresją wskazuje na jej nastrój. Oprócz zwykłego mówienia cichym głosem w jej sposobie mówienia jest też rodzaj płaczu. Głos lekko łamie się lub brzmi trochę ochryple, choć jest to ledwo wyczuwalne.

W ten sam sposób osoba z depresją jest oszczędna w posługiwaniu się językiem i nie jest zbyt emocjonalna, gdy mówi. Nie jest niczym niezwykłym, że ma problemy z wypowiadaniem lub artykułowaniem swoich słów. To prawie tak, jakby był zbyt leniwy, by wyrazić siebie.

Postawa ciała i inne subtelności

Postawa jest kolejnym widocznym aspektem mowy ciała w depresji. Normalnie osoba z depresją wygląda raczej na wiotką. Jej kręgosłup będzie wygięty, jakby cofała się w sobie.

Ponadto bardzo często chorzy poruszają się powoli, a nawet agresywnie. Podczas chodzenia mogą nieco powłóczyć nogami, jakby trudno było im iść do przodu.

Wreszcie, osoby z depresją mają tendencję do szybszego oddychania. Może się to zdarzyć o każdej porze i kilka razy dziennie. Inni mogą to odczytać jako sfrustrowane pragnienie osiągnięcia dobrego samopoczucia w sytuacji, w której się znaleźli.