Klinomania: niekontrolowana chęć pozostania w łóżku przez cały dzień

Czy wiesz, czym jest klinomania? To niepohamowane pragnienie pozostania w łóżku. Jednak czy to patologiczne? Jak się to manifestuje? Tutaj znajdziesz odpowiedzi.

Czy kiedykolwiek słyszałeś o terminie klinomania? To zaburzenie lękowe, w którym głównym objawem jest niekontrolowane pragnienie pozostania w łóżku. Ten generuje ono dyskomfort i smutek, a także inne objawy. Wszystkie one w znacznym stopniu ingerują w życie chorego.

Jakie jednak dodatkowe objawy niesie za sobą klinomania? Co jeszcze wiemy o tym stanie? Chociaż jest to zaburzenie samo w sobie, ponieważ pojawia się samoistnie, może również manifestować się obok innych zaburzeń psychicznych. Omówimy niektóre z nich w poniższym artykule.

Klinomania

Słowo klinomania pochodzi z języka greckiego i dosłownie tłumaczy się je jako „obsesja snu”. Klinomania, zwana także klinofilią, polega na obsesji lub skrajnej potrzebie przebywania w łóżku przez wiele godzin dziennie bez przyczyny organicznej (choroby lub leków). Jest klasyfikowane jako zaburzenie lękowe. Skąd jednak wiedzieć, czy cierpisz na klinomanię? Jak się to objawia?

Wiele osób bardzo lubi leżeć w łóżku tuż po przebudzeniu (słynne „jeszcze pięć minut”), ucinając sobie drzemkę lub gdy kładą się spać wieczorem. Jest to dość powszechne i nie musi stanowić problemu. Kiedy jednak chęć pozostania w łóżku staje się obsesją, możemy mówić o klinomanii.

W tym stanie pojawia się dodatkowe zmartwienie, ponieważ pozostawanie w łóżku przez więcej godzin niż zwykle zakłóca normalne funkcjonowanie i codzienne życie. Może na przykład powodować spóźnianie się do pracy kilka dni z rzędu, sprawowanie nieodpowiedniej opieki nad dziećmi, przypalenie obiadu itp. Jeśli zauważysz, że tego typu zdarzenia mają miejsce więcej niż raz, jest możliwe, że cierpisz na klinomanię

Objawy

Wspomnieliśmy już o ogólnej definicji klinomanii. Jakie są jednak związane z nią objawy? Jeśli uważasz, że możesz cierpieć z powodu tego problemu, przyda Ci się je znać. Oto najczęstsze:

• Rosnąca obsesja na punkcie Twojego łóżka i wszystkiego, co jest z nim związane. Na przykład poduszki, prześcieradła, kołdry.
• Trudności z wstawaniem z łóżka. Za każdym razem, gdy próbujesz wstać, czujesz, jakby niewidzialna siła ciągnęła cię z powrotem i powstrzymywała przed wyjściem spod kołdry.
• Pojawienie się nagłych wahań nastroju. Na przykład, czujesz ekstazę, kiedy musisz zostać w domu (lub w łóżku) i czujesz się przygnębiony, kiedy musisz wstać.
• Uczucie głębokiego komfortu, gdy leżysz w łóżku.
• Coraz częściej w wolnym czasie po prostu leżysz w łóżku. Oczywiście zmniejsza to liczbę czynności wykonywanych poza domem oraz z przyjaciółmi lub rodziną.

Psychologiczne skutki klinomanii

Znasz już najczęstsze objawy klinomanii, dzięki czemu będziesz w stanie łatwo je zauważyć w swoim codziennym życiu. Czy wiesz jednak, jak to zaburzenie może wpłynąć na Ciebie na poziomie psychologicznym? Przyjrzyjmy się pokrótce objawom psychologicznym, jakie powoduje klinomania:

• Poczucie winy. Pojawia się, ponieważ spędzasz tak dużo czasu w łóżku. Może to się nawet wiązać się z poczuciem bezwartościowości. Innymi słowy, czujesz się winny i nieadekwatny do spędzania tylu godzin na robieniu niczego poza drzemaniem w łóżku.
• Uczucie smutku. To błędne koło. Im więcej godzin spędzasz w łóżku, tym bardziej tracisz zainteresowanie innymi rzeczami. Z kolei brak zainteresowania niczym sprawia, że spędzasz więcej czasu w łóżku. Wszystko to kończy się smutkiem, apatią i demotywacją.
• Poczucie samotności i niezrozumienia. Kontynuując błędne koło, o którym wspomnieliśmy powyżej, przestajesz robić rzeczy i wchodzić w interakcje z innymi. Kończy się to generowaniem większej apatii i głębokiego poczucia niezrozumienia i samotności.
• Izolacja społeczna. W końcu izolujesz się od reszty świata we własnym łóżku. To naprawdę powinno działać jak czerwona flaga, ostrzegająca, że na pewno cierpisz na klinomanię.

Czy klinomania wiąże się z innymi zaburzeniami?

Sama klinomania jest zaburzeniem lękowym. Jednak często jest to cecha charakterystyczna dla innych charakterystycznych zaburzeń psychicznych. Dwa z najczęstszych to depresja i schizofrenia.

W depresji pojawiają się objawy takie jak anhedonia i apatia. Objawy te są z kolei związane z klinomanią, ponieważ oznaczają utratę pożądania, przyjemności i chęci zrobienia czegokolwiek. Tak więc osoba z depresją, u której występują te objawy, jest bardziej narażona na wystąpienie klinomanii i pozostawanie w łóżku przez wiele godzin.

Ponadto wraz z depresją pojawia się wiele zaburzeń snu. Na przykład bezsenność, senność w ciągu dnia czy sen nieregenerujący. Instytut Snu stwierdza, że 80% pacjentów z depresją skarży się na pogorszenie zarówno ilości, jak i jakości snu. Stwierdzają ponadto, że zaburzeniem snu najbardziej związanym z depresją jest bezsenność, w której występują trudności z rozpoczęciem i/lub utrzymaniem snu.

W przypadku schizofrenii klinomania może wystąpić w podtypie schizofrenii katatonicznej, z towarzyszącymi objawami, takimi jak katalepsja, bezruch i sztywność ciała. Jeśli objawy te pojawiają się w łóżku chorego, choć mają różnorodny charakter, może to sugerować klinomanię.

Podobnie jak w przypadku depresji, zaburzenia snu mogą również wystąpić w schizofrenii. Według Instytutu Lundbecka schizofrenia zaburza rytm snu i okołodobowy. Logicznie rzecz biorąc, leczenie jednego przypadku klinomanii (kiedy nie jest to cecha innej choroby) będzie się różnić od innego. To dlatego, że zawsze może być jakieś ukryte zaburzenie psychiczne powodujące objawy.

„Pamiętaj, aby zasypiać mając sny i budzić się mając cel”.

-Anonimowy-