Mów do mnie czule, chcę usłyszeć język czułości. Nie podnoś głosu, ale mów ze stanowczością kogoś, kto może mnie przekonać o tym, że dam sobie radę ze wszystkim.
Mów do mnie uśmiechając się. W ten sposób mogę nauczyć się szybko, że miłość jest tym, co rządzi światem, a nie strach. Okazuj mi swoje uczucia słowami, kiedy tylko możesz, aby język emocji mógł dominować.
Vivette Glover, psychobiolog perinatalny z Imperial College w Londynie, uważa, że edukacja emocjonalna zaczyna się w łonie matki. Może to wydawać się nieco zaskakujące, a nawet trudne do uwierzenia.
W ciągu trzeciego trymestru dziecko jest bardzo wrażliwe na głosy, które docierają do niego z zewnątrz. Płyn owodniowy doskonale przewodzi dźwięk.
Język jest czymś, czego mały płód nie jest w stanie zrozumieć. Ma jednak ogromną zdolność wykrywania ładunku emocjonalnego, jaki niosą ze sobą określone dźwięki i słowa.
“Łatwiej jest wychować silne dzieci niż naprawić załamanych dorosłych”.
-Frederick Douglas-
Kiedy przychodzimy na świat, natychmiast stajemy się ściśle związani z głosem matki i emocjonalnym światem, któremu głos ten towarzyszył przez wszystkie miesiące ciąży.
Dlatego nie jesteśmy obcokrajowcami we własnym kraju. Już niemowlęta rozumieją jak wielką moc posiada język. Michel Odent, znany francuski położnik, przypomina, że równie ważne, jak martwienie się o regularne kontrole kobiety w ciąży, jest zrozumieć jej świat emocjonalny.
To samo dotyczy dzieci w wieku 2, 3 lub 5 lat. Możemy im dać to co najlepsze. Zapewnić ładne ubrania, zrównoważone odżywianie, zabawki, które pobudzą wczesną stymulację…
Jeśli jednak nie obdarzysz ich uczuciem, pewnością siebie i zaufaniem poprzez język bogaty w emocje, to dziecko nie rozwinie się tak, jak powinno. Jego mózg rozwinie się wówczas w sposób niepełny i doświadczy pustki, które wypełni w inny sposób, gdy wejdzie w wiek dojrzewania lub wiek dorosły.
Zachęcamy do zastanowienia się nad tym.
Mów do mnie ładnie, porozmawiaj ze mną, nie raniąc mnie
Słowa Cię nie zabiją, ale mają duży potencjał, aby zaszkodzić. Wszyscy to wiemy. Każdy z nas doświadczył tego w taki czy inny sposób. Pomimo, że jest to oczywiste, czasami bywamy nieostrożni w sposobie, w jaki rozmawiamy z dziećmi, a nawet z nastolatkami.
Język ma zdolność do tworzenia specyficznego rodzaju budowli w mózgach młodzieży. I to jest coś, czego nigdy nie powinniśmy zaniedbywać, jako rodzice, dziadkowie czy pedagodzy.
“Edukacja umysłu bez wykształcenia serca nie jest w ogóle wykształceniem”.-Arystoteles-
Złe słowa, słowa pogardy, “robisz wszystko źle”, “jesteś najgorszą osobą w klasie” lub “jesteś męczący, zostaw mnie w spokoju”. Te słowa pozostawiają ślad w emocjonalnym świecie dziecka, aż doprowadza do sytuacji, gdy dziecko czuje się bezbronne, zestresowane, a nawet wpada w depresję.
Eksperymenty, takie jak przeprowadzone w Centrum Atlanta Speech School, dowodzą, że coś równie prostego jak użycie pozytywnego języka promuje bardziej zaangażowane zachowania w uczniach. Popycha ich przede wszystkim do pozytywnego spojrzenia na siebie, co pomoże im odnieść w życiu zwycięstwo.
Najbardziej skomplikowanym aspektem jest to, że niestety nie wszyscy rodzice są wykwalifikowani, jeśli chodzi o korzystanie z efektywnego i transcendentalnego języka emocjonalnego.
Zwracanie się do dzieci w sposób miły wymaga intuicji, woli, czasu i cierpliwości. Przede wszystkim wymaga uzdrowienia kobiety lub mężczyzny, aby stać się godnym szacunku rodzicem. Takim, co nie tylko umożliwia dziecku fizyczny rozwój, ale także wzrastanie w przekonaniu o poczuciu własnej wartości i inteligencji emocjonalnej.
Sposoby na język czułości w kontakcie z dziećmi
Daniel Goleman wyjaśnia w swojej książce “Emocjonalna inteligencja w dzieciństwie”, że czasami dorośli mogą nadużywać pozytywnego zachęcania do momentu, w którym straci całą swoją wartość. Dzieci są bardzo dobre w odróżnianiu autentycznego wyczerpania od zwykłego braku zainteresowania.
Kiedy mama lub tata mówi swojemu 8-letniemu dziecku “Tak, tak. To bardzo ładny rysunek “, nawet nie spoglądając w dół na kartkę papieru, bo się śpieszy, to dziecko nie zwróci uwagi na wiadomość. Zwróci uwagę na postawę, jaką prezentują mu jego rodzice.
Mówienie komuś miłych rzeczy nie oznacza używania grzecznych, ale wyświechtanych formułek. Oznacza zatrzymanie się na chwilę, zwrócenie uwagi, a przede wszystkim zrozumienie, jak nawiązać kontakt.
Pełna czułości komunikacja używa jako głównej strategii tego samego elementu: wie, jak łączyć się z umysłem, emocjami i mózgiem naszych dzieci. Wyjaśnimy jak.
Zasady nawiązywania kontaktu z dziećmi poprzez język emocjonalny
Często, prawie nie zauważając, stosujemy nie do końca pedagogiczne strategie z naszymi dziećmi. Chociaż prawdą jest, że nie zawsze robimy to ze złymi intencjami. Po prostu nadal nie rozumiemy, w jaki sposób przetwarzają informacje lub czego potrzebują na każdym etapie swojego rozwoju.
Oto kilka bardzo prostych strategii do wdrożenia.
- Unikaj długich przemówień. Jeśli musisz nauczyć czegoś swoje dziecko, popraw je i wyjaśnij to w konkretny sposób. Pamiętaj o 30-sekundowej regule. To jest maksymalna ilość czasu, w której bardzo małe dziecko może skupić uwagę.
- Wielokrotne ostrzeganie jest bezużyteczne. Dzisiaj bardzo powszechnym jest to, że wiele matek i ojców znajduje się na co dzień pod dużą presją. Ci rodzice zazwyczaj mają dzieci, którym “reakcja” na coś zajmuje więcej czasu. Wynika to z faktu, że przez większość czasu rodzice wywierają na nie zbyt duży nacisk: pospiesz się, wstań, ubierz się, zrób to, zrób tamto…
- Ten typ werbalizacji w formie polecenia nigdy nie pozwoli nam nawiązać kontaktu z naszymi dziećmi. Dzieci wiedzą, że po jednym poleceniu, zaraz nastąpi kolejne. Więc nie opłaca im się posłuchać pierwszego. To nie jest w porządku.
- Dzieci nie kształci w pośpiechu, ale z cierpliwością i w poczuciu bliskości. Czasami wystarczy dać jedną prostą wskazówkę. Stanowczo, ale czule określić dobrze uzasadniony cel, aby uzyskać określone zachowanie.
- Słuchaj swoich dzieci, kiedy rozmawiają z Tobą. Pokaż im, że każde słowo, które mówią, jest dla Ciebie ważne. Niech świat wokół ciebie się zatrzyma. Nie ma pośpiechu. Ćwicz cierpliwość.
- Wymów imię dziecka z uczuciem. Kiedy odpowiadasz nie korzystaj z prostych lub uprzejmych odpowiedzi.
Dialog, który prowadzisz z dziećmi, musi je obudzić, nadać mu dawkę ciekawości i odkrycia. Musi im dać poczucie, że są kochane, aby mogły rozwijać bardziej bezpieczną, pełną i szczęśliwą świadomość.