Jak uwolnić się emocjonalnie od rodziców

Jeśli jest jakaś wielka zmiana, która stała się widoczna w ostatnich dziesięcioleciach, jest to różnica między pokoleniami pod względem myśli, sposobu życia, a przede wszystkim emocjonalności. Wojny między rodzicami a dziećmi są na porządku dziennym i nie zawsze dobrze sie kończą. Z tego powodu wiele osób zastanawia się, jak uwolnić się emocjonalnie od swoich rodziców.

Chociaż prawdą jest, że żadna rodzina nie jest idealna, relacje rodzinne mają tendencję do rozwijania problemów, których nie można później rozwiązać. Jednym z nich jest zależność emocjonalna między rodzicami a dziećmi. To problem, który może trwać całe życie, jeśli nie zostanie świadomie rozwiązany.

Dorośli przywiązani do rodziców

Istnieje ugruntowane i nieświadome przekonanie, że ludzie, podobnie jak inne zwierzęta, naturalnie dojrzewają i oddzielają się od swoich rodziców, zarówno fizycznie, jak i emocjonalnie. Jednak w przeciwieństwie do ptaka, który wypycha pisklę z gniazda lub naczelnego, który odmawia dalszego noszenia dziecka na grzbiecie, ludzie nadal utrzymują tę więź.

Do tego dochodzą konflikty, które nie zostały rozwiązane w okresie lęgowym – w tym przypadku w dzieciństwie. Te problemy i urazy powodują cierpienie, przez co łańcuchy więzi są mocno związane. Jak można od tego uciec?

Uzależnienie emocjonalne między rodzicami a dziećmi

Ten rodzaj toksyczności w relacjach zwykle oznacza nierozwiązaną podstawową zależność emocjonalną. Utrzymuje się przez to niekończący się cykl konfliktów. Powodów jest kilka:

• Rodzice, którzy projektują własne pragnienia na postacie swoich dzieci. Wszystko, czego nie zrobili lub nie osiągnęli dla siebie, chcą “przerzucić” na swoje potomstwo.
• Wychowanie, które nie sprzyjało autonomii i było nadopiekuńcze. Nieprzygotowanie dzieci do funkcjonowania w świecie oznacza, że nadal potrzebują one opieki, a rodzice nie mogą przestać ingerować w ich życie.
• Dzieci, które nie chcą opuścić bezpiecznego schronienia domu. Wejście w niezależność może być dla niektórych przerażającym doświadczeniem, z którym nie chcą się mierzyć.
• Dzieci, które są opiekunami. W rodzinach nieustrukturyzowanych maluchy często muszą opiekować się starszymi. W związku z tym czują się wyjątkowo winni, jeśli chodzi o dystansowanie się od rodziców.

Jak możesz sobie wyobrazić, uwolnienie emocjonalne od rodziców, gdy istnieje toksyczna współzależność, jest trudnym zadaniem. Chociaż wiele osób zdaje sobie sprawę z tego problemu, zwykle mają w sobie strach przed stawieniem temu czoła.

Jak uwolnić się emocjonalnie od rodziców

Jeśli jesteś w takiej sytuacji i wykryłeś w swojej rodziniw wzorzec współzależności, będziesz wiedział, że jest to bolesne zarówno dla Ciebie, jak i dla Twoich rodziców. W tym przypadku będziesz chciał powstrzymać Wasze cierpienie. Jednak od czego zacząć? Oto kilka pomocnych wskazówek.

1. Wybacz im

To pozornie prosta czynność, ale wykonanie jej może zająć lata. Niemniej jednak wszystko, za co obwiniasz swoich rodziców, to lina, która Cię z nimi łączy i sprawia, że cierpisz. Spróbuj odpuścić.

Nie myl jednak przebaczenia z usprawiedliwianiem. Nikt nie powinien prosić Cię o aprobatę dla złego traktowania, które mogłeś doznać z rąk swoich rodziców. Potępienie tego rodzaju zachowań nie jest sprzeczne z procesem uwalniania emocjonalnego, którego potrzebujesz, aby wyjść spod ich wpływu.

2. Nie próbuj ich zmieniać

Uczucie, że chcesz zmienić fundamentalne aspekty osobowości swoich rodziców, pokazuje Twój strach przed tym, że będziesz musiał znosić ich do końca życia. Jeśli Twoi rodzice nie chcą się zmienić, nie możesz ich do tego zmusić. Lepiej zaakceptować ten fakt i podjąć odpowiednie decyzje.

3. Nie bierz za nich odpowiedzialności

Kiedy jesteś dorosły, zarówno Ty, jak i Twoi rodzice jesteście odpowiedzialni za własne szczęście. Nie mają obowiązku uszczęśliwiać Cię i na odwrót. Ofiara, uraza i cierpienie rodzą się z tego rodzaju dynamiki.

4. Zrozum ich życie wykraczające poza ich rolę jako rodziców

Innym sposobem na emocjonalne uwolnienie się od rodziców jest zaprzestanie postrzegania ich jedynie jako „wychowawców”. Zatrzymaj się na moment i przeanalizuj ich jako istoty ludzkie, z pozytywnymi cechami i wadami. Zwróć uwagę, jak wpływają one na ich rolę jako rodziców. Pomoże Ci to lepiej zrozumieć przyczyny ich działań i znaleźć rozwiązania.

5. Doceń to, co dla Ciebie zrobili

W konwencjonalnych rodzinach, pomimo popełnianych błędów, rodzice zazwyczaj chcą po prostu wychować szczęśliwe dziecko. Częścią porzucenia urazy, która Cię z nimi wiąże, jest rozpoznanie tego faktu. Ponadto zapewni Ci to równowagę emocjonalną.

Ostatnie uwagi

Czasami introspekcja i refleksja nie wystarczą, aby przezwyciężyć zależność emocjonalną, która rozwijała się przez całe życie.

W takich przypadkach najlepiej udać się do specjalisty psychologa, zwłaszcza jeśli pochodzisz z rozbitej rodziny lub padłeś ofiarą przemocy. Nigdy nie jest za późno na odzyskanie niezależności emocjonalnej.