Gwóźdź, który wystaje, zostanie wbity z powrotem

Dlaczego ludzie, którzy wyróżniają się na tle innych, są tak bardzo krytykowani? Przysłowiowy gwóźdź, który wystaje, zostanie wbity z powrotem, ponieważ zazdrość jest niezwykle ludzką emocją. Pragniemy tego, co mają inni, a kiedy nie możemy tego zdobyć, atakujemy tę rzecz, aby straciła na wartości, zmalała i przestała być tak atrakcyjna. Są jednak ludzie o wielkim sercu, którzy pomimo odczuwania zazdrości rozpoznają ją, ale nie pozwalają, by emocja ta przejęła kontrolę nad ich zachowaniem.

Kiedy ktoś świeci, należy pozwolić mu świecić jaśniej. Najwspanialsze historie, najpiękniejsze dzieła sztuki i przełomowe odkrycia naukowe nigdy by się nie wydarzyły lub nie istniały, gdyby każdy wystający gwóźdź został przybity. Obowiązkiem reszty z nas jest wspieranie cech otaczających nas ludzi, aby ci wzrastali wyżej i zachwycali nas rzeczami, które czynią istoty ludzkie tak wyjątkowymi i niezwykłymi.

Zawiść kryje się za powiedzeniem, że gwóźdź, który wystaje, zostanie wbity z powrotem

Słowo zazdrość pochodzi od łacińskiego słowa invidia, które oznacza „złośliwie patrzeć”. Słownik Cambridge definiuje zazdrość jako „pragnienie posiadania czegoś, co ma inna osoba”.

Zawiść jest emocją społeczną. W przeciwieństwie do innych emocji, wymaga czegoś więcej: innej osoby, na którą można ją skierować.

Moralna ocena zazdrości ma zwykle charakter pejoratywny. Emocje nie są niemoralne, jeśli są doświadczane przez wszystkich ludzi, a zazdrość spełnia tę funkcję. Dlatego też nie jest niemoralna. To normalna część życia.

Problem z zazdrością polega na tym, jak się zachowujemy, kiedy jej doświadczamy. Czy kiedykolwiek czułeś zazdrość wobec swojego przyjaciela, ale czułeś się dobrze z powodu tego, co działo się w jego życiu? A może próbowałeś go bojkotować? Różnica między tymi dwoma rodzajami zachowań jest niezwykle istotna.

Porównanie społeczne

Porównanie społeczne odgrywa niezwykle ważną rolę w zazdrości. Poprzez porównania społeczne budujemy naszą samoocenę i poczucie własnej wartości. W efekcie ludzie wokół nas są punktem wyjścia i kryterium, jeśli chodzi o ocenianie, potwierdzanie i modulowanie własnych umiejętności. Kiedy inni osiągają lepsze wyniki w niektórych dziedzinach, doświadczamy zazdrości.

Jakie czynniki wyjaśniają zazdrość?

Według Smitha, Dienera i Garoznika istnieją trzy czynniki, które mogą wzmocnić fakt, że istoty ludzkie doświadczają zazdrości:

• Częstotliwość i intensywność doświadczania zazdrości w życiu jednostki.
• Poczucie niższości.
• Resentyment i poczucie niesprawiedliwości.

Zdrowa zazdrość

Pomimo znaczenia porównań społecznych w genezie zazdrości, pojawiają się one i generują tę emocję tylko w kwestiach, które uważamy za wartościowe i istotne. Zdrową zazdrością nazywamy taką, w której pomimo pragnienia posiadania tego, co należy do innych, nie mamy ambicji odebrać im przedmiotu, którego pragniemy.

Chociaż uczucie niezadowolenia jest nieprzyjemne, pojawia się w nas również coś nowego: chęć rozwoju i dążenia do doskonałości. Dla Parrota i Smitha istnieje sześć etapów emocjonalnych, które opisują zdrową zazdrość:

• Pragnienie tego, co ma druga osoba.
• Wrogość.
• Podziw dla drugiej osoby.
• Globalne oburzenie.
• Poczucie niższości.
• Wina.

Jak powiedzieliśmy, zazdrość jest ludzką emocją, która wpływa na relacje społeczne, osłabiając je lub wzmacniając. Wiedza o tym, jak ją wykryć, może pomóc nam uregulować i wyrazić ją z pozytywnej strony.

Bycie wdzięcznym za to, co mamy i radowanie się z tego, co mają inni, jest dobrą drogą do osiągnięcia spokoju i spokoju psychicznego. Powiedzenie, że każdy gwóźdź, który wystaje, zostanie wbity z powrotem, powinno zniknąć z naszego sposobu myślenia.