Docenianie własnej osoby – trzy klucze, które Ci w tym pomogą

Z pewnością już wielokrotnie słyszałeś, że docenianie własnej osoby jest nieodzowne do prawidłowego rozwoju danej jednostki. Oczywiście łatwo powiedzieć, trudniej zrobić. Jeśli Twoje dzieciństwo układało się w miarę dobrze, być może łatwiej będzie ci zastosować powyższą radę w praktyce.

Większość z nas nie może sobie jednak pozwolić na taki luksus. Ich dzieciństwo przypominało raczej walkę o przetrwanie. Co więc zrobić, by łatwiej nam przychodziło docenianie własnej osoby?

Docenianie własnej osoby

Docenianie własnej osoby to cel, do którego prowadzi długa droga. Aby go osiągnąć trzeba przede wszystkim nauczyć się widzieć, przyjmować i wcielać w życie pogląd, że jesteś człowiekiem, który zasługuje na dobre rzeczy tak samo jak inni. Musisz zrozumieć, że nie jesteś w żaden sposób jednostką gorszą od innych oraz że możesz realizować każdy wytyczony przez siebie cel.

Dzięki temu zrozumiesz też, że nie potrzebujesz rozwijać skomplikowanych mechanizmów obronnych, których stosowanie miałoby Cię chronić przed innymi i służyć walce o zachowanie resztek godności.

Ty sam, zupełnie tak samo jak inne jednostki we wszechświecie, zasługujesz na własną miłość i czułość.

-Budda-

Jak wcześniej wspomnieliśmy łatwo jest stwierdzić, a o wiele trudniej wprowadzić takie założenia w praktyce. Nie obejdzie się więc bez wysiłku i sporej dawki cierpliwości względem samego siebie. Można jednak skutecznie przejść od skrajnie niskiego poczucia własnej wartości do takiego, które podkreślać będzie Twoją godność. Jak więc możesz tego dokonać?

1. Bądź sobą

Bądź sobą to fraza, której nie uznajemy już za zbyt oryginalną. Nie jest też jednak pustą zachętą. Warto się zastanowić nad tym jak to zrobić. Jak dokopać się do własnego autentycznego “ja”? Nie chodzi przecież o to, żeby pozostawić Cię z jakimś pustym sloganem albo rozbudzić w Tobie fałszywą nadzieję na poprawę. W rzeczywistości bycie sobą wcale nie przychodzi łatwo, zwłaszcza jeśli w dzieciństwie w celu przetrwania zmuszony byłeś udawać kogoś kim nie jesteś.

Na przykład komuś kto przez długi czas przebywał w środowisku, które poddawało wszystko nadmiernej krytyce, nie będzie łatwo praktykować zaufania do samego siebie. Nie przyjdzie mu też z łatwością docenianie własnej osoby. Wręcz przeciwnie, wszelkie pomysły, które przyjdą mu do głowy będzie uważał za żałosne i niegodne uwagi.

Jedynym sposobem na odnalezienie własnego “ja” jest więc pozwolenie sobie na bycie sobą. Można to osiągnąć przestając wszystko analizować przed działaniem. Naucz się ignorować głos, który mówi Ci, że nie powinieneś czegoś robić, mówić. Podejmij to “ryzyko” zaczynając od sytuacji, w których nie można się skompromitować, a później stopniowo stawiaj kolejne kroki.

2. Stawiaj czoła strachowi, a przede wszystkim porażce

Porażka jest koncepcją, która w naszej głowie przyjmuje większe rozmiary niż w rzeczywistości. Jej rozmiar rośnie jeszcze bardziej w głowie osoby, która nie docenia się dostatecznie. Patrząc jednak z perspektywy łatwo zauważyć, że każdy człowiek popełnia w swoim życiu mnóstwo błędów i doznaje wielu poważnych porażek. Problem polega raczej na tym, że społeczeństwo wyolbrzymia swoje sukcesy tak bardzo, że nie wiadomo już gdzie znajduje się właściwy punkt odniesienia.

Prawda jest jednak taka, że każdy sukces okupiony został wieloma porażkami. Jeśli pozwolisz się prowadzić strachowi przed popełnieniem błędu, nigdy się nie rozwiniesz. To właśnie porażka odsłania nasze słabe strony, nad którymi musimy jeszcze popracować, by stały się naszymi atutami.

3. Akceptuj ograniczenia i nie narzekaj

Aby docenianie własnej osoby weszło Ci w nawyk, koniecznie musisz nauczyć się pokory. Pokora nie oznacza schylania się przed każdą przeszkodą. Chodzi raczej o to, by zrozumieć, że każdy człowiek ma swoje ograniczenia. Trzeba też zrozumieć, że każdy z nas stanowi element społeczeństwa, które popełnia błędy. Jeśli jednak pielęgnujemy silną miłość własną, taki stan rzeczy ani nie będzie w nas budził lęku, ani nie sprawi, że będziemy się czuli jako gorsi.

Ograniczenia osobiste oraz te, które wynikają z otaczającej nas rzeczywistości istnieją. Nikt nie jest od nich wolny. Udawanie, że jest inaczej, nieodłącznie powiązane jest ze skrajnym narcyzmem. Dlaczego rzeczywistość miałaby traktować nas na szczególnych warunkach, otwierając przed nami łatwą drogę do osiągania samych sukcesów?

Taki narcyzm nie ma nic wspólnego z realną samooceną. Przypomina raczej dmuchanie fałszywej bańki, która miałaby nam zapewniać poczucie bezpieczeństwa. Narcyzm patrzy na siebie i podziwia to, co widzi. Miłość własna natomiast zagląda do wnętrza i nie skupia się na tym, co inni widzą z zewnątrz.

Docenianie własnej osoby to sztuka, której powinien się nauczyć każdy z nas. Nie jest to umiejętność, która dziś jest w modzie, a jutro pójdzie w zapomnienie. Duża część naszego dobrobytu rodzi się z uczucia, że akceptujemy siebie takich, jakimi jesteśmy. Jeśli natomiast docenianie własnej osoby zawodzi, koniecznie trzeba się zatrzymać i zmienić obrany kurs.