Brytyjskie Biuro Przeczuć i jego historia

Brytyjskie Biuro Przeczuć było osobliwą instytucją, która funkcjonowała zaledwie przez dwa lata. Podczas gdy była aktywna, generowała to, co niektórzy nazywali dokładnymi przewidywaniami, a inni stawiali na przypadek. Jak jednak było naprawdę?

Jasnowidzenie i przepowiadanie przyszłości to zjawiska, które są obecne w różnych kulturach od starożytności. Wydaje się, że ludzie od zawsze wierzyli w możliwość widzenia przyszłości i w istnienie ludzi, którzy posiadają ten dar. Brytyjski psychiatra, John Barker, chciał dokładniej zbadać to zjawisko. Aby to zrobić, stworzył Biuro Przeczuć.

Barker był znanym i cenionym psychiatrą, co czyni tę historię jeszcze bardziej interesującą. Nie był magiem, astrologiem ani wróżbitą. Był człowiekiem nauki, który w 1948 roku ukończył studia doktoranckie w Cambridge. Specjalizował się w terapii awersyjnej. Jego słynny artykuł opublikowany w The Lancet odegrał kluczową rolę w poprawie warunków dla więźniów w placówkach psychiatrycznych w Wielkiej Brytanii.

Przez większą część swojej kariery Barker pracował z innym znanym psychiatrą, Davidem Enochem, nad rzadkimi przypadkami psychiatrycznymi. Wśród nich był syndrom Otella, syndrom kuwady i jeden szczególny rodzaj: umieranie ze strachu. Ten ostatni przypadek ostatecznie doprowadził Barkera do założenia brytyjskiego Biura Przeczuć.

Katastrofa w Aberfan

Aberfan jest małym walijskim miasteczkiem, o którym prawie nikt nie słyszał aż do 21 października 1966 roku. Rankiem tego pamiętnego dnia runęła hałda znajdująca się na zboczu góry. 50 000 ton błota spadło na kilka domów i szkołę. W sumie zginęły 144 osoby, w tym 116 dzieci.

Cały kraj żył tą historią. Tym, co jednak przykuło uwagę Johna Barkera, był chłopiec, który wyszedł cało z tragedii. Wkrótce potem zmarł, bez żadnej konkretnej przyczyny, najprawdopodobniej ze strachu. Barker odwiedził Aberfan i ku swojemu zaskoczeniu otrzymał tam bardzo dziwne informacje.

Dowiedział się, że ośmioletni chłopiec, Paul Davis, narysował jakiś czas przed tragedią postaci kopiące na zboczu wzgórza, a nad nimi napis „Koniec” . Inna dziewczynka, Eryl Mai Jones, tydzień wcześniej powiedziała swojej matce, że nie boi się śmierci. W noc poprzedzającą tragiczny dzień opowiedziała matce sen, który miała: „Śniło mi się, że poszłam do szkoły, ale jej tam nie było. Była przykryta czarną masą”.

Brytyjskie Biuro Przeczuć

Barker interesował się dziwnymi zjawiskami. Był członkiem Brytyjskiego Towarzystwa Badań Psychicznych, które badało zjawiska paranormalne. Wydarzenia w Aberfan skłoniły go do zapoznania się jasnowidzeniem. Pomyślał, że może warto byłoby zebrać świadectwa osób, które przeczuły tragedię.

Aby to zrobić, poprosił Petera Fairleya, korespondenta naukowego gazety The Evening Standard, o wydrukowanie ogłoszenia z prośbą o przesłanie swoich historii. Otrzymał łącznie 76 odpowiedzi. Kilka z nich zawierało szczegóły, których prasa wcześniej nie opublikowała. Wśród listów były wiadomości od Kathleen Lorny Middleton i Alana Henchera, dwóch osób, które stały się filarami jego badań.

Tak narodziło się Brytyjskie Biuro Przeczuć, instytucja badająca przewidywania katastrof. Barker uważał, że jasnowidzenie było prawdopodobnie bardziej powszechne niż wcześniej sądzono. Ponadto wierzył, że wielu ludzi potrafi przewidywać katastrofy. Postrzegał ich jako ludzkie czujniki.

Dziwne zakończenie

W ciągu następnych kilku miesięcy u badanych pojawiły się naprawdę zaskakujące proroctwa, zwłaszcza u Middletona i Henchera. Okazało się, że spełniło się 18 przeczuć, a 12 z nich pochodziło od tych dwóch osób. Wśród największych przypadków były katastrofy lotnicze i tragedie kolejowe. Niezwykle wstrząsająca była przepowiednia Middletona dotycząca śmierci Roberta Kennedy’ego. Pojawiła się u niego prawie miesiąc przed atakiem.

Biuro napotkało jednak pewną sprzeczność. Gdyby katastrofa została przewidziana i ogłoszona publicznie, mogłoby do niej nigdy nie dojść, ponieważ wysiłki, aby jej zapobiec, zostałyby zdwojone.

Na początku 1968 roku, dwa lata po inauguracji Brytyjskiego Biura Przeczuć, John Barker otrzymał niepokojącą wiadomość od Alana Henchera. Mężczyzna ostrzegł go, aby uważał, ponieważ jego życie jest w niebezpieczeństwie. O dziwo, Middleton, nieświadomy tego faktu, również zadzwonił do niego, aby ostrzec go przed czymś podobnym. 18 sierpnia 1968 roku Barker doznał udaru mózgu i zmarł. Przez kilka dni przed śmiercią był bardzo zestresowany z powodu tych przepowiedni. Czy więc umarł ze strachu? Nigdy się nie dowiemy.