Wygrywanie, przegrywanie, śmiech, płacz, wstyd, zamykanie oczu w samotności… Życie jest niekończącym się cyklem, który płynie, biegnie i przecieka ci przez palce, nieważne jak bardzo chcesz je zatrzymać. Tak jak i młodość, w rzeczywistości, życie ma swoją datę ważności.
Życie jest niełatwym balansem pomiędzy chęcią zatrzymania i odpuszczaniem. Nie uczą nas tego w szkołach i często nie jesteśmy przygotowani by dać sobie z tym radę. Jednakże idziemy przez życie ucząc się, po cichu i nawet nie zdając sobie z tego sprawy. Jedną z rzeczy, których się nauczymy jest to, iż istnieją w życiu różne rodzaje straty.
Życie to droga między zatrzymywaniem i odpuszczaniem
Nie ulega wątpliwości, iż będziesz pamiętać przyjaciół, którzy się przeprowadzili, i których nigdy więcej nie zobaczyłeś, jak również pamiętać będziesz śmierć członków rodziny, czy nawet domowych zwierząt i odczuwać będziesz bolesną separację, związaną z tymi wydarzeniami.
Życie buduje swoją własną równowagę korzyści i strat i z każdej z nich wynieść można jakieś nauki.
Dostrzeż to co cię otacza
Ból związany ze stratą, w rzeczywistości, istnieje w oparciu o miłość, jaką darzymy to, co jest obecne w naszym życiu. Nikt nie płacze za czymś czego nie kocha; nikt nie odczuwa pustki, gdy straci coś co w jakiś sposób go nie wypełniało. Toteż, w tej istotnej równowadze, ważne jest by najpierw być w stanie rozpoznać wszystko to co uznajemy za cenne i wartościowe.
Naucz się cenić to co cię otacza, spojrzyj w oczy tym, których kochasz. Poczuj prostotę dnia codziennego i doświadczaj każdego momentu jakby był tym ostatnim.
Nikt z nas nie wie jak dużo czasu nam zostało w życiu naszym lub innych, więc musimy nauczyć się przeżywać i cieszyć się teraźniejszością, “tu i teraz”.
Czasem jest to trudne i są momenty gdy nasze spojrzenie na siebie samych przesłonione jest naszymi zmartwieniami i obowiązkami. Skupiamy nasze spojrzenie na przeszłość lub naszych oczekiwaniach dotyczące przyszłości, wypierając teraźniejszość, jakby w ogóle nie istniała, zaniedbując korzyści płynące z obecnej chwili.
Niekiedy dolegać nam może nostalgia. Według wielu psychiatrów, mózg człowieka spędza wiele czasu na rozpamiętywaniu rzeczy. Co gorsze, niektóre osoby stają się obsesyjne w stosunku do tego rodzaju myśli i wspomnień i na ślepo spajają się z porażkami i błędami przeszłości.
Zajrzyj też do artykułu: Ból – czego nie nauczysz się o nim od innych
Co wczoraj zostało stracone, już nie istnieje. Odpuść i zaakceptuj to. Wczorajszy ból staje się drzwiami, przez które przechodzimy by poznać osobę, którą jesteśmy dziś, kogoś bardziej pokornego i mądrego, kto zasługuje by ponownie być szczęśliwym.
Odpuść, by móc się rozwinąć
“Odpuszczanie” nie jest jedynie akceptacją straty. Jest również dojrzewaniem, wymianą pewnych pomysłów na nowe, wewnętrznym rozwojem, a nawet konfrontacja z naszymi własnymi wartościami.
Czasami kojarzymy ideę odpuszczania z koniecznością akceptacji i zrobienia kolejnego kroku po porażce lub osobistej stracie, choć w rzeczywistości pracujemy nad tym konceptem przez całe nasze życie. Dorosnąć, znaczy odkryć nowe pomysły i stawić czoło słowom, które padły z naszych ust w przeszłości.
Dziecko, którym niegdyś byliśmy, musiało odważyć się by dorosnąć i wymusić więcej praw i swobód. Dorosły, którym się później staliśmy zrozumiał jednak, iż istnieją nie tylko swobody, ale i odpowiedzialności. Osoba, którą byłeś dwa lata temu nie jest tą samą osobą, którą oglądasz w lustrze dziś. Eksperymentalne, emocjonalne i zwyczajnie codziennie nauki, sprawiają, że odsuwasz się od pewnych rzeczy i akceptujesz nowe.
Jak widzisz, my wszyscy, każdego dnia, odpuszczamy pewne małe rzeczy. Niemniej jednak, największe i najbardziej istotne z nich, stają się najbardziej bolesnymi. Jak możemy dać odejść, w naszym sercu i umyśle, osobie, która wypełniała cały nasz świat? Uczucie pustki boli i sprawia, że czujemy się chorzy, drąży ono puste wgłębienia, w których możemy się zatracić jeśli nie zdołamy się odseparować od tego, co je spowodowało.
Nie chwytaj się tego co sprawia ci ból i nie jest dla ciebie dobre. Nie upieraj się przy czymś, co nie przynosi plonów… odpuść sobie, a życie będzie płynęło dalej i przyniesie ci więcej innych opcji i możliwości.