Najlepszym momentem twojego życia jest teraźniejszość. Wczoraj się skończyło. Przyszłość jeszcze nie istnieje. Wyjdź na śwież powietrze, oddychaj, otwórz się. Znajdź czas na to aby kochać innych, ale także czas, aby kochać siebie tak, jak na to zasługujesz.
Znajdź czas na myślenie i poczuj ciepły dotyk dzisiejszego dnia. Gdy już się skończy nigdy nie powróci.
William James, psycholog i filozof, specjalizujący się w zdrowiu psychicznym, pisał o percepcji czasu. Wyjaśnia, że gdy się starzejemy, doświadczamy wyraźnego uczucia czasu mijającego szybciej. Czas zamienia się w coś ulotnego, osobliwego a nawet przerażającego.
“Czas to nie pieniądz, pieniądze nie mają żadnej wartości: czas to życie”.
Znajdź czas na życie
Według James’a, zjawisko to wynika z faktu, że kiedy starzejemy się, przestajemy doświadczać niezapomnianych chwil, tak jak robiliśmy to w naszych młodszych latach. Latach, gdy wszystko było świeże, ekscytujące i nowe (pierwsza miłość, jakaś podróż, praca, nowy dom, nowe dziecko…).
Czy wam się to podoba, czy nie, życie staje się rutyną. Nasze codzienne życie staje się powolnym i cyklicznym przeżyciem. W kółko robimy, widzimy i napotykamy na te same wydarzenia i sytuacje.
Powoli nasz mózg, pozbawiony nowych bodźców, wchodzi w destrukcyjną spiralę, w której zmienia się jego neurochemia, a wraz z nią zaczyna zawodzić pamięć, a postrzeganie czasu staje się niespójne. Można tego uniknąć, nastawiając się wciąż na nowe doświadczenia.
Chodzi o zmianę rutyny. O wydostanie się z jej egzystencjalnej mgły. Życie chwilą obecną i zapewnianie sobie wydarzeń o jakimś znaczeniu. To łatwiejsze niż myślisz.
Zachęcamy do zastanowienia się nad tym.
Twój mózg dziwnie postrzega czas
Wszyscy słyszeliśmy o medytacji mindfulness. Używa się jej w celu skupienia uwagi i zaakceptowania teraźniejszości. Pozwolenie jednostce na działanie w sposób twórczy, zgodnie z własnymi wartościami.
Nie jest jednak łatwo zastosować to w praktyce. Nawet poza obszarem klinicznym. Wiele osób zaczyna praktykować mindfulness i nagle dochodzi do wniosku, że nie jest to dla nich odpowiednia metoda. Metoda, która wymaga praktyki, której nie można zintegrować ani zwiększać.
Powodem jest to, że nasz mózg ma bardzo dziwną koncepcję czasu lub tego, co znamy jako teraźniejszość.
W książce “Potęga pięćdziesięciu bitów” (“The Power of Fifty Bits’) autor, Bob Nease, naukowiec i inżynier, którego konikiem jest poznawanie tajemnic ludzkiego umysłu, wyjaśnia predyspozycje naszego mózgu do zmiany uwagi, a nie skupienia się na jednym konkretnym aspekcie lub w jednym punkcie zainteresowania.
Nasze instynkty i zmysły nie rozumieją pojęcia teraźniejszości, przyszłości lub przeszłości, mają tylko instynkt przetrwania.
Ludzki umysł funkcjonuje na ciągłym autopilocie. Koncentruje się na kilku bodźcach jednocześnie z jednym celem polegającym na wykrywaniu niebezpieczeństw. Wszystko po to, abyśmy byli bezpieczni. Dobrze jest trenować umysł i przekonać go, że “wszystko jest w porządku”, że “panuje spokój”.
Jeśli posprzątamy gałęzie zalegające nasz umysłowy las, będziemy mogli znaleźć korzenie.
Naucz się synchronizacji z teraźniejszością
Często słyszymy zdanie “zatrzymaj zegar, wyjdź z rutyny i odważysz się żyć tu i teraz”. Ta klasyczna fraza stosowana w książkach dotyczących samopomocy ma wiele podtekstów.
Nie możemy uciec od naszych rutynowych procedur, ponieważ jesteśmy zobowiązani do wypełniania rożnych czynności i wykonywania integralnych zadań, które są częścią silnika, jaki napędza i kształtuje życie.
Nauczmy się synchronizacji z teraźniejszością w sposób autentyczny. Psycholog Zygmunt Bauman opisuje dzisiejsze społeczeństwo jako ciekły podmiot, w którym nic nie trwa wiecznie, gdzie wszystko jest odrzucane lub zmieniane.
Wielozadaniowość, sztuka robienia więcej niż jednej rzeczy w tym samym czasie oraz ludzka mentalność przekształciły nas w nieobliczalne osoby nie posiadające rzeczywistej równowagi: teraźniejszości, tu i teraz.
Nauczmy się synchronizować nasze potrzeby ze zobowiązaniami moralnymi, wypoczywać przy jednoczesnym wypełnianiu obowiązków. W ten sposób będziemy kształtować szczęśliwe życie.
Pozbawionej lęków, teraźniejszości wolnej od przeszłych żalów i niepokoju o przyszłość. Dajmy tym, których kochamy nasze najcenniejsze dobro, to, którego nie da się sprzedać ani kupić: CZAS.