Prawne aspekty wspólnej opieki nad dziećmi

Z reguły oba pojęcia skupiają się wokół postaci ojca lub matki. Oznacza to, że jeśli rodzic posiada prawa rodzicielskie w tym samym czasie sprawuje również opiekę nad dziećmi. Chociaż niekoniecznie zawsze tak jest.

W niektórych przypadkach rodzic może mieć władzę rodzicielską, ale nie opiekę nad dziećmi. Jednak gdy traci władzę rodzicielska traci również opiekę.

Prawne aspekty po rozstaniu: opieka nad dziećmi

Jak stwierdza art. 92 kodeksu cywilnego „separacja, unieważnienie lub rozwód nie zwalniają rodziców z zobowiązań wobec dzieci.” Prawo dąży i próbuje narzucić środki, które zostaną podjęte po rozstaniu i będą miały najmniejszy możliwy wpływ na dzieci.

Obowiązki wymienione w ustawie wynikają z władzy rodzicielskiej. Tak więc dotyczą jednakowo obojga małżonków niezależnie od tego, co zostało ustalone w porozumieniu regulacyjnym. Na przykład oboje rodziców utrzymuje swoje obowiązki, nawet jeśli tylko jeden dostaje dzieci pod opiekę, a drugi ma jedynie prawo do wizyt.

Wspólna opieka

Jak wspomniano wcześniej, opieka – niezależna koncepcja władzy rodzicielskiej – odnosi się do wychowania, opieki i pomocy dzieciom. Istnieją dwa rodzaje opieki, w przypadku separacji i rozwodu:

• Wyłączna. Jest przypisywana tylko jednemu z małżonków, który mieszka z dziećmi pod swoim dachem. Istnieje kalendarz wizyt dla drugiego rodzica.
• Naprzemienna. Celem jest utrzymanie zasady odpowiedzialności rodzicielskiej przy jednoczesnym zachowaniu pełnej władzy rodzicielskiej obu rodziców.

Kodeks cywilny nie uregulował naprzemiennej opieki aż do ustawy 15/2005 z 8 lipca. Zmodyfikowała ona art. 92 kodeksu cywilnego wprowadzając nową sekcję 5.

Prawne aspekty wspólnej opieki nad dziećmi

Prawne aspekty wspólnej opieki nad dzieckiem, jak wspomniano na początku artykułu, opierają się na kilku podstawowych zasadach, które wszyscy powinniśmy znać. Po pierwsze ma miejsce, gdy obaj małżonkowie wyrażają na to zgodę w porozumieniu regulacyjnym lub na jakimkolwiek innym etapie separacji lub rozwodu.

Ponadto porozumienie musi zostać zatwierdzone przez sąd. Aby tak się stało dobro dzieci musi być odpowiednio uzasadnione. Innymi słowy, wspólna opieka musi być przede wszystkim korzystna dla niepełnoletnich dzieci. Jeśli proponowana umowa nie ma takiej podstawy nie zostanie zatwierdzona i nie będzie mogła zostać wprowadzona w życie. Ponadto, jeśli sędzia zauważy jakiekolwiek przesłanki przemocy domowej nie przyzna się prawa do opieki.

W rzeczywistości nie ma wytycznych mówiących, w jaki sposób wspólna opieka powinna przynosić korzyści dla dziecka. Rzeczywistość jest taka, że ​​dziecko mieszka przez pewien czas z jednym z rodziców, a potem z drugim. Działanie, które sprzyja niestabilności i niszczy wszelkie idee ochrony interesów dziecka.

Wielu ekspertów uważa, że ​​pozostawienie dziecka w rękach tylko jednego z rodziców, kiedy oboje nadal sprawują władzę rodzicielską może być znacznie korzystniejsze.

Dlatego też, popierając się tą teorią, dzieci pełnoletnie mogą zdecydować, co robić. Oznacza to, że mogą wybrać, czy chcą nadal żyć w trybie opieki naprzemiennej lub czy chcą zamieszkać na stałe z jednym z rodziców. Jest to jedno z praw pełnoletności.

„Jeszcze nie koniec” – wspaniały, francuski film o rozbitej rodzinie

Czy zgodziłbyś się na naprzemienną opiekę nad dziećmi z agresorem? Film „Jeszcze nie koniec” pokaże Ci, jak wygląda to od strony wymiaru sprawiedliwości. Przeczytaj więcej »