Pomaganie dziecku, jakim kiedyś byliśmy
Pomaganie dziecku, jakim byliśmy to istotny czynnik życia. To oczywiste, że każdy z nas był kiedyś dzieckiem. Nawet osoba najbardziej agresywna czy toksyczna była kiedyś dzieckiem. Nie każde dzieciństwo było jednak cudowne i kolorowe. Dla wielu dzieciństwo to ten etap, którego lepiej nie przywoływać do pamięci. Dlatego pomaganie dziecku, jakim byliśmy jest tak istotne.
Dzieci sieroty, maltretowane, opuszczone, krytykowane… Niestety bycie dzieckiem nie zwalnia Was od nieodpowiednich zachowań ze strony dorosłych.
Zachowania te wyrządzają głęboką i trwałą szkodę. Takie dziecko dorasta w poczuciu niskiego poczucia własnej wartości, wierząc, że nie jest godne miłości, że zawsze już będzie opuszczone, że ich szczęście zawsze już będzie zależeć od innych, brakuje im odwagi. Kiedy dorastają wszystkie te wierzenia wyjdą na jaw w postaci braku asertywności, zazdrości, wściekłości, uzależnień lub depresji.
Nie chodzi o to, żeby teraz całą winę za to jak się czujemy zrzucić na przeszłość. Nie zmienia to jednak faktu, że bardzo ważne jest rozpoznanie wpływu przeszłości na stan obecny, a także poznanie narzędzi, które pozwolą nam sprawnie funkcjonować.
Dziecko, jakie tkwi w naszym wnętrzu wciąż jest zranione, potrzebuje by nasza dorosła wersja mu pomogła i je wyleczyła.
Pomaganie dziecku, jakim jesteśmy wewnątrz – terapia schematów
Jeffrey Young jest amerykańskim psychologiem znanym z tego, że wynalazł terapię schematów. Jej celem jest to, by dana osoba uświadomiła sobie które schematy, które leżą u podstaw jej dzisiejszych zachowań. Uczy się również sposobów mich modyfikacji.
Schematy te były wyuczone w dzieciństwie i zostały przeniesione na etap dorosłości. Podstawowym zadaniem terapii jest dezaktywowanie błędnie ukształtowanych schematów i pomaganie dziecku jakim jesteśmy wewnątrz w celu uleczenia go.
Schematy są wzorcami myślowymi, emocjonalnymi i wzorcami działań, które stale powtarzamy w określonej sytuacji.
Jeśli na przykład kiedy byliśmy dzieckiem opuściła nas matka i nie potrafiliśmy odpowiednio tego przeżyć, prawdopodobnie nawet teraz jako dorośli podejmujemy decyzje i działania pod wpływem wewnętrznego lęku przed odrzuceniem. Ten lęk ma dominujący wpływ na każdą dziedzinę naszego życia, na przyjaźń, na kontakty rodzinne czy z partnerem. Prowokuje zazdrość, agresję i zależność.
Powiedzmy, że ta bardzo ważna w życiu figura, czyli w tym przypadku matka, zostaje przeniesiona na Twojego partnera. Skoro wewnętrznie nie czujesz się godna miłości, więc błędnie myślisz, że partner może Cię zostawić, dokładnie tak jak w dzieciństwie zrobiła to matka.
Poza schematem opuszczenia istnieje wiele innych, które wpływają na sferę emocjonalną. To schematy porażki, podatności na krzywdę, braku zaufania i tym podobne, których ze względu na obszerność zagadnienia nie będziemy wyjaśniać w tym artykule. Wszystkie powstają w dzieciństwie na podstawie traumy lub przywiązania rodzinnego.
Schematy te aktywują się kiedy jesteśmy dorośli pod wpływem wystąpienia sytuacji podobnych do tych, które przeżyliśmy jako dzieci.
Pomaganie dziecku, jakim jesteśmy wewnątrz
Terapia poznawczo-behawioralna opiera się na zmianie automatycznych negatywnych myśli i obecnych wierzeń. Zajmuje się również usuwaniem powtarzalnych dysfunkcjonalnych zachowań. Terapia ta zajmuje się również emocjami i ich wpływem na nasz sposób zachowania i samooceny.
Terapia schematu poza tym wszystkim dodaje ćwiczenie polegające na spojrzeniu w przeszłość, przeżyciu na nowo tego, czego nie przepracowaliśmy w dzieciństwie, a co tak bardzo nas zraniło i pomaganie dziecku przez dorosłego, jakim teraz jesteśmy.
Ćwiczeniem, które moglibyśmy praktykować każdego dnia jest wyobrażanie sobie siebie w dzieciństwie w sytuacji, która sprawiła nam ból, a z którą nie potrafiliśmy sobie poradzić. Zamknij oczy, rozluźnij się i spróbuj przeżyć tę scenę wraz z wszelkimi szczegółami. Nie uciekaj od smutku, niepokoju czy wściekłości, którą to wtedy wywołało. Poczuj to całym sobą.
Kiedy będziesz już we wspomnianej scenie i poczujesz wszystko tak jak wtedy, gdy rzeczywiście się to wydarzyło, dołącz do scenerii siebie dorosłego, z całą wiedzą, którą dziś posiadasz i pozwól, by dorosła wersja Ciebie pomogła zranionemu dziecku. Przytul je, otrzyj łzy, zrozum co czuje i powiedz, że już zawsze będziesz przy nim. Zapytaj dziecko czego potrzebuje i zaspokój tę potrzebę. W ten sposób odbywa się pomaganie dziecku, jakim jesteś wewnątrz.
Poza tym dorosły powinien zachęcić dziecko, aby przebaczyło. Ten odważny akt kruszy wszelkie łańcuchy uzależnienia od przeżycia trudnego do przezwyciężenia, a które wciąż się odzywa w dorosłości.
To bardzo emocjonujące przeżycie, które pomaga pogłębić nasze uczucia i po części zdezaktywować schematy, których nauczyliśmy się w dzieciństwie, a które dokuczają nam w dorosłym życiu.
Zdjęcie tytułowe: Amanda Cass